Please ensure Javascript is enabled for purposes of website accessibility رفتن به محتوای اصلی

روز ملی پیاده روی

من کاملاً مطمئن نیستم که چگونه یا چه زمانی برای اولین بار وارد پیاده روی شدم، اما این بخش بزرگی از زندگی من در حال حاضر است، و برای آن سپاسگزارم. پیاده روی چیزهای خوبی دارد مزایای سلامت جسمی و روانیو من را در معرض بسیاری از مناظر شگفت انگیز و حیوانات وحشی قرار داده است که در غیر این صورت قادر به دیدن آنها نبودم.

شاید این کتابی بود که مرا به کوهنوردی کشاند. یادم نیست وقتی اولین بار خواندم چند ساله بودمنیمه راه به آسماننوشته کیمبرلی بروبیکر بردلی، اما یادم می‌آید که جذابیتش را با آن آغاز کرد دنباله آپالاچی. من در نیویورک بزرگ شدم، نه در مسیر آپالاچیان، بلکه در نزدیکی آن، با این حال نتوانستم هیچ بخشی از آن را انجام دهم تا اینکه چند سال پیش یک پیچ اشتباه باعث شد که من و شوهرم اکنون از آن عبور کنیم. وقتی متوجه شدیم که پیاده روی نمی کنیم بینی آنتونی دیگر اما در بخشی از مسیر آپالاچیان بودم، به شوخی گفتم که ما یک بخش پیاده روی را آغاز کردیم و باید یک روز کل مسیر را به پایان برسانیم. این اتفاق نیفتاده است (هنوز) اما من در طول این سال ها پیاده روی های حماسی بسیاری انجام داده ام.

اگر چه به کوه هایی که پیاده روی کرده ام افتخار می کنم، از جمله کوه منسفیلد در ورمونت (و نه فقط به این دلیل که بسیار نزدیک به کارخانه بن و جری است، بنابراین مجبور شدم بعد از آن با یک تور و بستنی به خودم جایزه بدهم)، میدان تاپ کوهو اولین 14 سالگی من (جایی که فکر می کردم هر دو انگشت شست پام را در راه بالا شکستم و مجبور شدم تمام مسیر را پایین بیاورم)، پیاده روی برای من همیشه به خاطر افزایش ارتفاع زیاد یا مسافت های طولانی نیست. گاهی اوقات پاداش مناظر یا حیات وحشی است که می توانم ببینم. گاهی اوقات فقط هوای تازه و ورزش است. بیرون رفتن در طبیعت گاهی به من وضوح ذهنی می دهد که در غیر این صورت نمی توانم به آن دست پیدا کنم، و این یک نوع تمرین متفاوت از پیاده روی در اطراف محله ام است.

کوه منسفیلد در ورمونت.

پارک ملی تپه های شنی بزرگ یکی از مسحور کننده ترین مکان هایی است که تا به حال در آن بوده ام. پیاده روی در تپه های شنی یک چالش منحصر به فرد را ایجاد می کند، و وقتی به قله صعود می کردم احساس می کردم در سیاره دیگری هستم. اگرچه تمام بدن من تمرین قاتل داشت، اما مناظر آن چیزی است که من همیشه به یاد خواهم داشت.

مکان دیگری که احساس می کردم در سیاره دیگری هستم پارک ملی آتشفشان هاوایی. آخرین فوران کیلائوئا در سال 2018 بود، و اکنون می توانید بخشی از دهانه در پارک ملی را پیاده روی کنید. وحشی است که بتوانید روی آن راه بروید در حالی که هنوز دود و بخار را از دور می بینید.

پارک ملی آتشفشان هاوایی

پیاده‌روی‌های دیگری که باعث شد احساس کنم به سیاره دیگری منتقل شده‌ام عبارتند از پارک ملی بدلندز، پارک ملی کنیونلند و پارک ایالتی کاستر.

پارک ملی Canyonlands در یوتا.

زیبایی پیاده روی در این است هر کسی می تواند آن را انجام دهد، در هر کجا، هر زمان از سال، چه نیاز داشته باشید مسیر قابل دسترسی با ویلچر، پیاده روی کوتاه تر و آسان تر برای انجام با بچه ها، و یا یک پیاده روی سگ پسند.