"فقط زندگی"، یا آیا من افسرده هستم؟

اکتبر یک ماه عالی است. شب‌های خنک، برگ‌ها در هم می‌چرخند و همه چیز را با کدو حلوایی تزیین می‌کرد.

همچنین یک ماه برای فکر کردن به سلامت عاطفی خود در نظر گرفته شده است. اگر شما هم مثل من هستید، گمان می‌کنم روزهای کوتاه‌تر و شب‌های طولانی‌تر ترجیح شما نیستند. همانطور که زمستان پیش رو را پیش بینی می کنیم، فکر کردن در مورد اینکه چگونه با سلامت عاطفی خود کنار می آییم منطقی است. این ممکن است به این معنی باشد که مایل به غربالگری برای سلامت روانی ما هستیم.

اهمیت غربالگری زودهنگام سلامت روان به خوبی شناخته شده است. طبق انجمن ملی سلامت روان، تقریباً نیمی از شرایط سلامت روان در سن 14 سالگی و 75٪ در سن 24 سالگی شروع می شود. غربالگری و شناسایی زودهنگام مشکلات به بهبود نتایج کمک می کند. متأسفانه، به طور متوسط ​​11 سال بین اولین علائم و مداخله تاخیر وجود دارد.

در تجربه من، مقاومت زیادی در برابر غربالگری برای مواردی مانند افسردگی وجود دارد. بسیاری از برچسب زدن و انگ زدن می ترسند. برخی، مانند نسل والدین من، معتقد بودند که این احساسات یا علائم «فقط زندگی» و یک واکنش عادی به ناملایمات است. بیماران گاهی اوقات بر این باورند که افسردگی یک بیماری "واقعی" نیست، بلکه در واقع نوعی نقص شخصی است. در نهایت، بسیاری در مورد ضرورت یا ارزش درمان تردید دارند. اگر در مورد آن فکر کنید، بسیاری از علائم افسردگی، مانند احساس گناه، خستگی، و اعتماد به نفس ضعیف، می توانند مانع کمک گرفتن شوند.

افسردگی در ایالات متحده گسترده است. بین سال‌های 2009 تا 2012، 8 درصد از افراد 12 ساله و بالاتر، بیش از دو هفته افسردگی را گزارش کردند. افسردگی تشخیص اصلی 8 میلیون مراجعه سالانه به مطب‌ها، کلینیک‌ها و اورژانس‌ها است. افسردگی از طرق مختلف بر بیماران تأثیر می گذارد. آنها بیش از چهار برابر بیشتر از افراد بدون افسردگی در معرض حمله قلبی هستند.

همانطور که مشاهده می شود، افسردگی شایع ترین اختلال روانپزشکی در جمعیت عمومی است. به‌عنوان ارائه‌دهنده مراقبت‌های اولیه برای چندین دهه، به سرعت متوجه می‌شوید که بیماران به ندرت می‌گویند: «من افسرده هستم». به احتمال زیاد، آنها با علائم جسمانی ظاهر می شوند. اینها مواردی مانند سردرد، مشکلات کمر یا درد مزمن هستند. اگر نتوانیم افسردگی را غربال کنیم، تنها 50 درصد شناسایی می شوند.

هنگامی که افسردگی درمان نشده باقی بماند، می تواند منجر به کاهش کیفیت زندگی، پیامدهای بدتر در شرایط پزشکی مزمن مانند دیابت یا بیماری سلامتی و افزایش خطر خودکشی شود. همچنین، تأثیر افسردگی فراتر از هر بیمار است و بر همسر، کارفرما و فرزندان تأثیر منفی می گذارد.

عوامل خطر شناخته شده ای برای افسردگی وجود دارد. اینها به این معنی نیست که شما افسرده خواهید شد، اما ممکن است در معرض خطر بیشتری باشید. آنها عبارتند از افسردگی قبلی، سن کمتر، سابقه خانوادگی، زایمان، ترومای دوران کودکی، رویدادهای استرس زا اخیر، حمایت اجتماعی ضعیف، درآمد کمتر، مصرف مواد و زوال عقل.

افسرده بودن فقط "پایین" بودن نیست. معمولاً به این معنی است که شما تقریباً هر روز به مدت دو هفته یا بیشتر علائم دارید. آنها می توانند شامل حال بد، از دست دادن علاقه به چیزهای معمولی، مشکل در خواب، انرژی کم، تمرکز ضعیف، احساس بی ارزشی، یا افکار خودکشی باشند.

در مورد افراد مسن چطور؟

بیش از 80 درصد از افراد 65 سال و بالاتر حداقل یک بیماری مزمن دارند. بیست و پنج درصد چهار یا بیشتر دارند. چیزی که روانپزشکان به آن «افسردگی شدید» می گویند، معمولاً در حدود 2 درصد از افراد مسن رخ می دهد. متأسفانه، برخی از این علائم به جای غم و اندوه، مقصر شرایط دیگر هستند.

در افراد مسن، عوامل خطر افسردگی عبارتند از: تنهایی، از دست دادن عملکرد، تشخیص پزشکی جدید، درماندگی به دلیل نژادپرستی یا پیری، حمله قلبی، داروها، درد مزمن و اندوه به دلیل از دست دادن.

غربالگری

بسیاری از پزشکان برای کمک به شناسایی بیمارانی که ممکن است افسرده باشند، یک فرآیند غربالگری دو مرحله ای را انتخاب می کنند. ابزارهای رایج تر PHQ-2 و PHQ-9 هستند. PHQ مخفف عبارت Patient Health Questionnaire است. هر دو PHQ-2 و PHQ-9 زیر مجموعه های ابزار غربالگری طولانی تر PHQ هستند.

به عنوان مثال، PHQ-2 از دو سوال زیر تشکیل شده است:

• در طول ماه گذشته، آیا علاقه یا لذت کمی در انجام کارها احساس کرده اید؟
• در طول ماه گذشته، آیا احساس ناراحتی، افسردگی یا ناامیدی کرده اید؟

اگر به یکی یا هر دو سؤال پاسخ مثبت دادید، به این معنی نیست که قطعاً از افسردگی رنج می‌برید، فقط به این معناست که مراقب شما را وادار می‌کند تا بیشتر در مورد وضعیت شما تحقیق کند.

افکار نهایی

علائم افسردگی هم از منظر طول عمر و هم از نظر کیفیت زندگی منجر به بار قابل توجهی از بیماری می شود. تأثیر افسردگی بر کل طول عمر بیشتر از تأثیرات بیماری قلبی، دیابت، فشار خون بالا، آسم، سیگار کشیدن و عدم فعالیت بدنی است. همچنین، افسردگی، در کنار هر یک از این شرایط و سایر شرایط پزشکی، پیامدهای سلامتی را بدتر می کند.

بنابراین، در اکتبر امسال، به خودتان لطف کنید (یا یکی از عزیزانتان را تشویق کنید). وضعیت عاطفی خود را بررسی کنید و اگر سوالی در مورد اینکه آیا ممکن است با یک مشکل سلامت روانی مانند افسردگی یا موارد دیگر درگیر هستید یا خیر، با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود صحبت کنید.

کمک واقعی وجود دارد.

 

منابع

nami.org/Advocacy/Policy-Priorities/Improving-Health/Screening-Mental-Health

pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/18836095/

uptodate.com/contents/غربالگری-افسردگی-در-بزرگسالان

aafp.org/pubs/afp/issues/2022/0900/low-right-care-depression-older-adults.html

aafp.org/pubs/fpm/issues/2016/0300/p16.html

اپیدمیول روانپزشکی. 2015؛ 50 (6): 939. Epub 2015 7 فوریه