Peace Corps ရက်သတ္တပတ်

Peace Corps ၏ဆောင်ပုဒ်မှာ "Peace Corps သည် သင်နှစ်သက်မည့် အခက်ခဲဆုံးအလုပ်ဖြစ်သည်"၊ ၎င်းသည် မှန်ကန်မည်မဟုတ်ပေ။ နှစ်တွေကြာအောင် နိုင်ငံခြားမှာ ခရီးထွက်ပြီး ကျောင်းတက်တာတွေ လုပ်ခဲ့ပြီး ဘွဲ့ကြိုတက္ကသိုလ်ကို လူသစ်စုဆောင်းတဲ့အခါ Peace Corps အကြောင်း လေ့လာခဲ့တယ်။ နောက်ဆုံးမှာ ပါဝင်ပြီး စေတနာ့ဝန်ထမ်းလုပ်မယ်ဆိုတာ ချက်ချင်းသိတယ်။ ဒီလိုနဲ့ ဘွဲ့ရပြီး တစ်နှစ်လောက်မှာ ကျွန်တော် လျှောက်ထားခဲ့တယ်။ လုပ်ငန်းစဉ်သည်ခန့်မှန်းခြေအားဖြင့်တစ်နှစ်ကြာသည်။ ပြီးတော့ မထွက်ခွာခင် သုံးပတ်အလိုမှာ အရှေ့အာဖရိကမှာ တန်ဇန်းနီးယားမှာ တာဝန်ကျကြောင်း သိလိုက်ရတယ်။ ကျန်းမာရေး စေတနာ့ဝန်ထမ်းလုပ်ဖို့ ကြိုးစားခဲ့တယ်။ ကိုယ်တွေ့ကြုံရမယ့်အရာတွေနဲ့ ဆုံတွေ့မယ့်သူတွေကို စိတ်လှုပ်ရှားမိပါတယ်။ ခရီးသွားခြင်း၊ အသစ်အဆန်းများလေ့လာသင်ယူခြင်းနှင့် စေတနာ့ဝန်ထမ်းလုပ်လိုသောဆန္ဒဖြင့် Peace Corps သို့ ချိတ်ဆက်ခဲ့သည်။ စွန့်စားမှုစတင်ပါတော့မည်။

ဇွန်လ 2009 ခုနှစ်တွင် တန်ဇန်းနီးယားနိုင်ငံ၊ ဒါးစ်ဆလာမ်သို့ ကျွန်ုပ်ရောက်ရှိသောအခါ၊ ကျွန်ုပ်တို့သည် သီတင်းတစ်ပတ်ကြာ လမ်းညွှန်ခဲ့ပြီး၊ ထို့နောက် ကျွန်ုပ်တို့၏လေ့ကျင့်ရေးနေရာသို့ ရောက်ခဲ့ပါသည်။ စေတနာ့ဝန်ထမ်း အယောက် ၄၀ လောက်ပါတဲ့ သင်တန်းအဖွဲ့တစ်ခုအနေနဲ့ သွားတယ်။ ထိုနှစ်လတာကာလအတွင်း ကျွန်ုပ်သည် ယဉ်ကျေးမှုအကြောင်းလေ့လာရန် အိမ်ရှင်မိသားစုနှင့်အတူ နေထိုင်ခဲ့ပြီး 40% ကို ကျွန်ုပ်၏လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်များနှင့် ဘာသာစကားသင်တန်းများတွင် လေ့ကျင့်ခဲ့သည်။ ဒါဟာ လွှမ်းခြုံပြီး စိတ်လှုပ်ရှားစရာပါပဲ။ အထူးသဖြင့် ကီဆွာဟီလီကို သင်ယူတဲ့အခါ သင်ယူစရာတွေ အများကြီးရှိခဲ့တယ် (ငါ့ဦးနှောက်က ဒုတိယဘာသာစကားကို သင်ယူဖို့ စိတ်မအားလပ်ဘူး၊ အကြိမ်ပေါင်းများစွာ ကြိုးစားခဲ့ဖူးတယ်။) ခရီးသွားပြီး စိတ်ဝင်စားစရာကောင်းတဲ့ စေတနာ့ဝန်ထမ်းတွေနဲ့ ဝန်ထမ်းတွေ (အမေရိကန်နဲ့ တန်ဇန်းနီးယား နှစ်မျိုးလုံး) အများအပြားရှိနေတာ မယုံနိုင်စရာပါပဲ။

ငါ့နောက်မှာ လေ့ကျင့်မှု နှစ်လကြာအောင် ငါ (တစ်ယောက်တည်း) နောက်နှစ်နှစ်အတွက် ငါ့အိမ်သစ်ဖြစ်လာမယ့် ငါ့ရွာမှာ ငါ (တစ်ယောက်တည်း) ဆင်းခဲ့ရတယ်။ စိန်ခေါ်မှုတွေ များလာပေမယ့် ထူးထူးခြားခြား ခရီးတစ်ခုအဖြစ် ကြီးပြင်းလာချိန်မှာပါပဲ။

လုပ်ငန်းခွင်: လူတွေက စေတနာ့ဝန်ထမ်းတွေကို “ကူညီမယ်” လို့ မကြာခဏ ထင်ကြပေမယ့် Peace Corps က သင်ကြားပေးတာတော့ မဟုတ်ပါဘူး။ ကူညီရန် သို့မဟုတ် ပြုပြင်ရန် ကျွန်ုပ်တို့ကို နိုင်ငံရပ်ခြားသို့ မပို့ပါ။ စေတနာ့ဝန်ထမ်းများအား နားထောင်ရန်၊ သင်ယူရန်နှင့် ပေါင်းစပ်ရန် ညွှန်ကြားထားသည်။ ချိတ်ဆက်မှု၊ ဆက်ဆံရေးတည်ဆောက်မှု၊ ပေါင်းစည်းမှု၊ ဘာသာစကားလေ့လာရန်နှင့် ကျွန်ုပ်တို့၏ပတ်ဝန်းကျင်ရှိလူများကို နားထောင်ခြင်းမှလွဲ၍ ပထမသုံးလတွင် ကျွန်ုပ်တို့၏ဆိုက်တွင် မည်သည့်အရာမှ မလုပ်ရန် အကြံပြုထားသည်။ ဒါပဲ ငါလုပ်ခဲ့တာ။ ကျွန်ုပ်သည် ကျွန်ုပ်၏ရွာတွင် ပထမဆုံး စေတနာ့ဝန်ထမ်းဖြစ်သောကြောင့် ကျွန်ုပ်တို့အားလုံးအတွက် သင်ယူမှုအတွေ့အကြုံတစ်ခုဖြစ်သည်။ ရွာသားတွေနဲ့ ကျေးရွာခေါင်းဆောင်တွေ လိုချင်တာကို နားထောင်ပြီး စေတနာ့ဝန်ထမ်းလုပ်ဖို့ ဘာကြောင့် လျှောက်ထားခဲ့တာလဲ၊ နောက်ဆုံးတွင်၊ တံတားတည်ဆောက်သူနှင့် ချိတ်ဆက်သူအဖြစ် ဆောင်ရွက်ခဲ့သည်။ အနီးဆုံးမြို့လေးမှာ တစ်နာရီပဲဝေးတဲ့ ဒေသခံတွေက ဦးဆောင်တဲ့ ဒေသခံအဖွဲ့အစည်းတွေနဲ့ အကျိုးအမြတ်မယူတဲ့ အဖွဲ့အစည်းတွေ အများအပြားရှိခဲ့ပြီး ရွာသူရွာသားတွေကို သူတို့ရဲ့ ကြိုးပမ်းမှုတွေကို သင်ကြားပေးပြီး ပံ့ပိုးပေးနိုင်ပါတယ်။ ငါ့ရွာသားအများစုဟာ မြို့ထဲကို ဒီလောက်အထိ မစွန့်စားကြဘူး။ ဒါကြောင့် ကျွန်မရဲ့ရွာငယ်လေးဟာ သူတို့နိုင်ငံတွင်းရှိပြီးသား အရင်းအမြစ်တွေကနေ အကျိုးပြုပြီး ကြီးပွားတိုးတက်ဖို့အတွက် လူတွေကို ပေါင်းစည်းပြီး ပေါင်းစည်းနိုင်အောင် ကူညီပေးခဲ့ပါတယ်။ ဒါက ရွာသူရွာသားတွေကို စွမ်းဆောင်နိုင်စေဖို့အတွက် အဓိကသော့ချက်ဖြစ်ပြီး ကျွန်တော်ထွက်သွားပြီးတာနဲ့ စီမံကိန်းတွေ ရေရှည်တည်တံ့ဖို့ သေချာစေခဲ့ပါတယ်။ ကျန်းမာရေး၊ အာဟာရ၊ ကျန်းမာရေးနှင့် စီးပွားရေးဆိုင်ရာ လူမှုအသိုင်းအဝိုင်းကို အသိပညာပေးရန်အတွက် မရေမတွက်နိုင်သော ပရောဂျက်များပေါ်တွင် ကျွန်ုပ်တို့ အတူတကွ လုပ်ဆောင်ခဲ့သည်။ ပြီးတော့ ငါတို့က ပေါက်ကွဲသွားတာပေါ့။

ဘဝက: ကျွန်ုပ်သည် ကျွန်ုပ်၏အစပြုသူ Kiswahili နှင့် အစပိုင်းတွင် ရုန်းကန်ခဲ့ရသော်လည်း ဆက်သွယ်ရန်အတွက် ကျွန်ုပ်သုံးနိုင်သည့်အရာအားလုံးဖြစ်သောကြောင့် ကျွန်ုပ်၏ဝေါဟာရသည် လျင်မြန်စွာကြီးထွားလာသည်။ ကျွန်ုပ်၏နေ့စဉ်လှုပ်ရှားမှုများကို နည်းလမ်းသစ်ဖြင့် မည်သို့လုပ်ဆောင်ရမည်ကိုလည်း လေ့လာခဲ့ရပါသည်။ အရာအားလုံးကို ဘယ်လိုပြန်လုပ်ရမလဲဆိုတာ သင်ယူဖို့ လိုတယ်။ အတွေ့အကြုံတိုင်းသည် သင်ယူမှုအတွေ့အကြုံတစ်ခုဖြစ်သည်။ လျှပ်စစ်မီးမရှိတော့ဘူး ဒါမှမဟုတ် ရေချိုးခန်းအတွက် တွင်းအိမ်သာရှိမယ်ဆိုတာကို သင်မျှော်လင့်ထားတဲ့အရာတွေရှိတယ်။ ပြီးတော့ သင်နေ့စဉ်လုပ်သမျှအရာအားလုံးနီးပါးမှာ ပုံးပုံးတွေက အစိတ်အပိုင်းတစ်ခုဖြစ်လာမှာကို သင်မမျှော်လင့်ထားတဲ့အရာတွေရှိပါတယ်။ ပုံးတွေ အများကြီး ၊ အသုံးများတယ် ။ ရေပုံးသောက်တာ၊ ခေါင်းပေါ်ရေပုံးဆောင်တာ၊ ညတိုင်း မီးထမင်းချက်တာ၊ လက်နဲ့စားတာ၊ အိမ်သာသုံးစက္ကူမပါဘဲ သွားတာ၊ မလိုလားအပ်တဲ့ အခန်းဖော်တွေ (တာရန်တူလာ၊ လင်းနို့တွေ၊ ပိုးဟပ်)တွေနဲ့ ဆက်ဆံတာလိုမျိုး အတွေ့အကြုံအသစ်တွေ အများကြီးရခဲ့တယ်။ လူတစ်ဦးသည် မတူညီသော နိုင်ငံတစ်ခုတွင် နေထိုင်ကျင့်သားရနိုင်သော အရာများစွာရှိသည်။ လူပြည့်ကျပ်နေသော ဘတ်စ်ကားများ၊ ဖိတ်ခေါ်ထားသည့် တွားသွားနေသည့် အခန်းဖော်များ၊ သို့မဟုတ် ရေချိုးရန် တတ်နိုင်သမျှ ရေနည်းနည်းသုံးခြင်း (အသုံးနည်းလေ၊ သယ်ရပိုနည်းလေ)။

balance: ဒါက အခက်ဆုံးအပိုင်းပါ။ ကျွန်တော်တို့ တော်တော်များများက ကော်ဖီသောက်၊ လုပ်စရာစာရင်း ထုတ်လုပ်သူ၊ နာရီတိုင်း ကုန်ထုတ်စွမ်းအားပြည့် ကောင်မလေးတစ်ယောက်ပါ။ ဒါပေမယ့် တန်ဇန်းနီးယားရွာသေးသေးလေးမှာ မဟုတ်ပါဘူး။ နှေးကွေးအောင်၊ အပန်းဖြေနည်းနဲ့ ပစ္စုပ္ပန်ဖြစ်အောင် ဘယ်လိုလေ့လာခဲ့ရလဲ။ တန်ဇန်းနီးယားယဉ်ကျေးမှု၊ စိတ်ရှည်မှုနှင့် လိုက်လျောညီထွေရှိမှုတို့အကြောင်း လေ့လာခဲ့သည်။ ဘဝကို အလျင်စလိုလုပ်စရာမလိုဘူးဆိုတာ သိလာတယ်။ အစည်းအဝေးအချိန်များသည် အကြံပြုချက်တစ်ခုဖြစ်ပြီး တစ်နာရီ သို့မဟုတ် နှစ်နာရီနောက်ကျခြင်းသည် အချိန်မှန်ဖြစ်ကြောင်း ကျွန်တော်လေ့လာသိရှိခဲ့သည်။ အရေးကြီးတဲ့အရာတွေ ပြီးမြောက်ပြီး အရေးမပါတဲ့အရာတွေ ပျောက်ကွယ်သွားပါလိမ့်မယ်။ စကားစမြည်ပြောရန်သတိမပေးဘဲ အိမ်ထဲဝင်လာသော အိမ်နီးချင်းများ၏ တံခါးဖွင့်မူဝါဒကို ကြိုဆိုတတ်လာခဲ့သည်။ ပြင်ဖို့ဘတ်စ်ကားစောင့်နေတဲ့ လမ်းဘေးမှာ ကုန်ဆုံးခဲ့ရတဲ့ နာရီတွေကို ငါလက်ခံခဲ့တယ် (လက်ဖက်ရည်နဲ့ ပေါင်မုန့်ကြော်ရဖို့ အနီးနားမှာ ရပ်လေ့ရှိတယ်)။ ရေတွင်းမှာ တခြားအမျိုးသမီးတွေနဲ့ ရေပုံးတွေဖြည့်ရင်း အတင်းပြောတာကို နားထောင်ရင်း ဘာသာစကားစွမ်းရည်ကို မြှင့်တင်ခဲ့တယ်။ နေထွက်ချိန်သည် ကျွန်ုပ်၏နှိုးစက်နာရီဖြစ်လာသည်၊ နေဝင်ချိန်သည် ညဘက်အတွက် အခြေချရန် ကျွန်ုပ်၏သတိပေးချက်ဖြစ်ပြီး အစားအစာများသည် မီးဝိုင်းရန်အချိန်ဖြစ်သည်။ ကျွန်ုပ်သည် ကျွန်ုပ်၏ လှုပ်ရှားမှုများနှင့် ပရောဂျက်များအားလုံးနှင့် အလုပ်ရှုပ်နေနိုင်သော်လည်း လက်ရှိအခိုက်အတန့်ကို ရိုးရိုးရှင်းရှင်းခံစားရန် အချိန်များစွာရှိပါသည်။

2011 ခုနှစ် ဩဂုတ်လတွင် အမေရိကသို့ ပြန်ရောက်ကတည်းက ကျွန်ုပ်၏လုပ်ငန်းတော်မှ သင်ယူခဲ့သော သင်ခန်းစာများကို မှတ်မိနေသေးသည်။ ကျွန်ုပ်သည် ဘဝအပိုင်းကို အလေးပေးကာ အလုပ်/ဘဝ ဟန်ချက်ညီစေရန် ကြီးမားသော ထောက်ခံအားပေးသူဖြစ်သည်။ ကျွန်ုပ်တို့၏ silo နှင့် အလုပ်များသောအချိန်ဇယားများတွင် နစ်မြုပ်ရလွယ်ကူသော်လည်း နှေးကွေးခြင်း၊ အပန်းဖြေရန်နှင့် ပျော်ရွှင်မှုဖြစ်စေသည့်အရာများကို လုပ်ဆောင်ရန်နှင့် လက်ရှိအခိုက်အတန့်သို့ ကျွန်ုပ်တို့ကို ပြန်လည်ပို့ဆောင်ရန် အလွန်အရေးကြီးပါသည်။ ကျွန်ုပ်သည် ကျွန်ုပ်၏ ခရီးသွားခြင်းအကြောင်း ပြောဆိုခြင်းကို နှစ်သက်ပြီး လူတိုင်းသည် မိမိတို့၏ ပြင်ပယဉ်ကျေးမှုတွင် နေထိုင်ခြင်းကို တွေ့ကြုံခံစားခွင့်ရပါက၊ စာနာမှုနှင့် ကရုဏာသည် ကမ္ဘာတဝှမ်းတွင် အဆမတန် ကျယ်ပြန့်လာမည်ဟု ယုံကြည်ပါသည်။ ကျွန်ုပ်တို့အားလုံး Peace Corps တွင် ပါဝင်ရန် မလိုအပ်ပါ (ကျွန်တော် အထူးအကြံပြုလိုပါသည်။) သို့သော် လူတိုင်းကို ၎င်းတို့၏ သက်တောင့်သက်သာ ဇုန်မှ ဖယ်ထုတ်ပြီး ဘဝ ခြားနားစေမည့် ထိုအတွေ့အကြုံကို ရှာဖွေရန် ကျွန်ုပ် တိုက်တွန်းပါသည်။ ငါပျော်တယ်!