ලෝක ඇල්සයිමර් දිනය
“ආයුබෝවන් සීයා,” මම වඳ, නමුත් අමුතුම සැනසිලිදායක, හෙද පහසුකම් සහිත කාමරයට යන විට කීවෙමි. එහිදී ඔහු වාඩි වී සිටියේය, මගේ ජීවිතයේ සෑම විටම ඉහළම චරිතයක් වූ මිනිසා, මම ආඩම්බරයෙන් මගේ අවුරුද්දක් වයසැති පුතාට සීයා සහ සීයා යැයි කීවෙමි. ඔහුගේ රෝහල් ඇඳ අද්දර ඔහු මෘදු හා සන්සුන් බවක් පෙනෙන්නට තිබුණි. කොලෙට්, මගේ සුළු ආච්චි, ඔහු ඔහුගේ හොඳම පෙනුම ඇති බවට වග බලා ගෙන ඇත, නමුත් ඔහුගේ බැල්ම දුරස්ථ, අපට ළඟා විය නොහැකි ලෝකයක අතරමං වූ බවක් පෙනෙන්නට තිබුණි. මගේ පුතා සමඟ, මම ප්‍රවේශමෙන් ළං වූයේ, මෙම අන්තර්ක්‍රියාකාරිත්වය කෙසේ දිග හැරේදැයි සැක සහිතය.
මිනිත්තු කිහිපයක් ගෙවී යද්දී, සීයාගේ කාමරය සහ රූපවාහිනියේ විකාශනය වන කළු-සුදු බටහිර චිත්‍රපටය ගැන ඒකපාර්ශ්වික සංවාදයක යෙදෙමින්, සීයා අසලින් වාඩි වී සිටිනු මම දුටුවෙමි. ඔහුගේ ප්‍රතිචාර හිඟ වුවද, මම ඔහු ඉදිරියේ සැනසිල්ලේ හැඟීමක් රැස් කර ගතිමි. එම ආරම්භක සුබපැතුමෙන් පසුව, මම විධිමත් මාතෘකා අත්හැර ඔහුගේ නමින් ඔහු ඇමතුවෙමි. ඔහු තවදුරටත් මා ඔහුගේ මිණිබිරිය ලෙස හෝ මගේ මව ඔහුගේ දියණිය ලෙස හඳුනා ගත්තේ නැත. ඇල්සයිමර්, එහි ප්‍රමාද අවධියේදී, කුරිරු ලෙස එම සම්බන්ධතා ඔහුගෙන් පැහැරගෙන ඇත. එසේ තිබියදීත්, මම ආශා කළේ ඔහු සමඟ කාලය ගත කිරීම පමණි, ඔහු මා යැයි සිතන ඕනෑම අයෙකු වීමට.
මා නොදැනුවත්වම, මෙම සංචාරය මම ආගන්තුක සත්කාරයට පෙර සීයා දකින අවසාන අවස්ථාව සනිටුහන් කළේය. මාස හතරකට පසු, ඛේදජනක වැටීමකින් ඇටකටු කැඩී ගිය අතර, ඔහු නැවත අප වෙත පැමිණියේ නැත. ආගන්තුක සත්කාර මධ්‍යස්ථානය සීයාට පමණක් නොව, කොලෙට්ටටත්, මගේ අම්මාටත්, ඇගේ සහෝදර සහෝදරියන්ටත් ඒ අවසන් දිනවල සැනසිල්ල ලබා දුන්නේය. ඔහු මේ ජීවිතයෙන් සංක්‍රමණය වන විට, පසුගිය වසර කිහිපය තුළ ඔහු දැනටමත් ක්‍රමක්‍රමයෙන් අපේ ක්ෂේත්‍රයෙන් ඉවත්ව යන බවක් මට දැනෙන්නේ නැත.
සීයා කොලරාඩෝ හි කීර්තිමත් චරිතයක්, ගෞරවනීය හිටපු රාජ්‍ය නියෝජිතයෙක්, කීර්තිමත් නීතීඥයෙක් සහ ආයතන ගණනාවක සභාපතිවරයෙක් විය. මගේ තරුණ අවධියේදී, ඔහු විශාල ලෙස පෙනී සිටියේ, මම තත්ත්‍වය හෝ ගෞරවය සඳහා වැඩි අපේක්ෂාවක් නොමැතිව තරුණ වැඩිහිටිභාවයට යාමට උත්සාහ කරමින් සිටියදීය. අපේ හමුවීම් කලාතුරකින් සිදු වූ නමුත් ඔහු අසල සිටීමට මට අවස්ථාවක් ලැබුණු විට, මට සීයා ගැන වඩා හොඳින් දැන ගැනීමට අවස්ථාව ලබා ගැනීමට අවශ්‍ය විය.
ඇල්සයිමර් රෝගයේ ප්‍රගතිය මධ්‍යයේ, සීයා තුළ යමක් වෙනස් විය. ඔහුගේ දීප්තිමත් මනස සඳහා ප්‍රසිද්ධ මිනිසා ඔහු ආරක්ෂා කර ගත් පැත්තක් හෙළි කිරීමට පටන් ගත්තේය - ඔහුගේ හදවතේ උණුසුම. මගේ මවගේ සතිපතා සංචාරය මුදු මොළොක්, ආදරණීය සහ අර්ථවත් සංවාද ඇති කළේය, ඔහුගේ පැහැදිලි බව අඩු වූ අතර අවසානයේ ඔහු වාචික නොවන බවට පත් විය. කොලෙට් සමඟ ඔහුගේ සම්බන්ධය නොබිඳී පැවති අතර, හෙද මධ්‍යස්ථානයට මා ගිය අවසන් සංචාරයේදී ඔහු ඇයගෙන් බලාපොරොත්තු වූ සහතික වලින් පැහැදිලි විය.
සීයා අභාවප්‍රාප්ත වී මාස කිහිපයක් ගත වී ඇත, මා තුළ ඇති වන ප්‍රශ්නාර්ථය ගැන මම කල්පනා කරමි: මිනිසුන් හඳට යැවීම වැනි විශිෂ්ට ජයග්‍රහණ ලබා ගන්නේ කෙසේද, නමුත් තවමත් අපි ඇල්සයිමර් වැනි රෝගවල වේදනාවට මුහුණ දෙන්නේ කෙසේද? මෙතරම් දීප්තිමත් මනසකට පිරිහෙන ස්නායු රෝගයකින් මෙලොව හැර යාමට සිදු වූයේ ඇයි? නව ඖෂධයක් ඉක්මනින් ආරම්භ වන ඇල්සයිමර් සඳහා බලාපොරොත්තුවක් ලබා දුන්නද, සුවයක් නොමැතිකම සීයා වැනි මිනිසුන්ට තමන් සහ ඔවුන්ගේ ලෝකය ක්‍රමයෙන් අහිමි වීම විඳදරාගැනීමට ඉඩ සලසයි.
මෙම ලෝක ඇල්සයිමර් දිනයේ දී, මම ඔබෙන් ඉල්ලා සිටින්නේ හුදෙක් දැනුවත්භාවයෙන් ඔබ්බට ගොස් මෙම හද කම්පා කරවන රෝගයෙන් තොර ලෝකයක වැදගත්කම මෙනෙහි කරන ලෙසයි. ඇල්සයිමර් රෝගය නිසා ආදරය කරන කෙනෙකුගේ මතකයන්, පෞරුෂය සහ සාරය සෙමෙන් මකා දැමීම ඔබ දැක තිබේද? තම ආදරණීයයන් වියැකී යන ආකාරය දෙස බලා සිටින පවුල් වේදනාවෙන් මිදෙන ලෝකයක් ගැන සිතන්න. සීයා වැනි දීප්තිමත් මනස්වලට ස්නායු විකෘතිතා ආබාධවල බාධාවන්ගෙන් තොරව තම ප්‍රඥාව සහ අත්දැකීම් බෙදාහදා ගත හැකි සමාජයක් ගැන සිතන්න.
අපගේ ආදරණීය සබඳතාවල සාරය ආරක්ෂා කර ගැනීමේ ගැඹුරු බලපෑම සලකා බලන්න - ඔවුන්ගේ පැමිණීමේ ප්‍රීතිය අත්විඳිමින්, ඇල්සයිමර්ගේ සෙවනැල්ලෙන් බර නොවී. මෙම මාසයේ, අපි වෙනස් කිරීමේ නියෝජිතයන් වෙමු, පර්යේෂණ සඳහා සහාය වීම, අරමුදල් වැඩි කිරීම සඳහා පෙනී සිටීම, සහ පවුල් සහ පුද්ගලයන් මත ඇල්සයිමර් රෝගය පිළිබඳ දැනුවත් කිරීම.
එක්ව, අපට ඇල්සයිමර් ඉතිහාසයට පහත හෙලන අනාගතයක් කරා වැඩ කළ හැකිය, සහ අපගේ ආදරණීයයන්ගේ මතකයන් සජීවීව පවතින අතර ඔවුන්ගේ මනස සදා දීප්තිමත් වේ. එක්ව, අපට බලාපොරොත්තුව සහ ප්‍රගතිය ගෙන ඒමට හැකි අතර, අවසානයේදී මිලියන ගණනකගේ ජීවිත අනාගත පරම්පරාවන් සඳහා පරිවර්තනය කරයි. මතකයන් විඳදරාගන්නා ලෝකයක් අපි සිතමු, ඇල්සයිමර්ස් දුරස්ථ, පරාජිත සතුරෙකු බවට පත් වන අතර, ආදරයේ සහ අවබෝධයේ උරුමයක් සහතික කරයි.