වැටීම
සත්‍ය සිදුවීම් මත පදනම්ව (ලිහිල්ව) ...
වැටීම ප්‍රමාද වීමට සුළු මොහොතක් ඇත, බොහෝ කොළ අතු වලින් වැටී පදික වේදිකාවක හෝ කාණුවක එල්ලෙමින්, කොහේ හෝ වියලි, හැපෙනසුළු හා කම්මැලි පෙනුමක් ඇත - වැටීම ඇත්තෙන්ම දොර වසා ඇති බව ඔබට වැටහෙන විට. තවත් ගිම්හානයක්. වාර්ෂික කාලයන් අනුව, එය සංක්‍රාන්ති මොහොතකි ... කැලැන්ඩරයේ කියන දේ නිසා හෝ පෘථිවිය යම් ආකාරයකින් නැඹුරු වීම හෝ භ්‍රමණය වීම නිසා නොව, වසන්තයේ සියලු සැලසුම් දැන් මතකයන් බව හෝ වෙනත් අතපසු වීමක් බව ඔබේ හදවත දන්නා බැවිනි. තවද, කපු පුළුන් ගසක මුල් අත්තක් මෙන්, කොළයක් සඳහා කාණුව විශාල පර්චසයක් තරම් නොවේ.
ඔබ ෆැන්ටාස්ටික් සෑම් හි පුටුවේ වාඩිවී සිටින මොහොතක් ද තිබේ, ඔබේ උකුලේ වැටෙන කොණ්ඩය වැටෙන ආකාරය දෙස බලන විට එය වෙනත් කෙනෙකුට අයිති විය යුතු යැයි හැඟේ - ඔබේ හිසෙහි අළු පාට කෙඳි එතරම් තබා ගැනීමට ක්‍රමයක් නැති නිසා. ජීවන කාලයන් අනුව, එය සංක්‍රාන්ති මොහොතකි ... කේක් එකක ඇති ඉටිපන්දම් ගණන හෝ සූර්යයා වටා පෘථිවිය කොපමණ වටයක් දිව ගියේද යන්න නිසා නොව, යථාර්ථයට වඩා යෞවනය දැන් වැඩි වශයෙන් පිළිබිඹු වන නිසා සහ බොහෝ මතකයන් නොවේ බොහෝ විට මඟ හැරී ඇත.
ඉතින්, මම වැටී ගිය කොළ වලට නුදුරින් වූ බංකුවක හිඳගෙන, නොවැම්බර් නොවැම්බරයේ සිසිලන අහසක්, එදින උදෑසන සිටම මගේ උකුලේ අළු හිසකෙස් සහ මගේ ජීවිතයේ නොගිය මාවතක් ගැන සිතා, වසර ගණනාවකට පෙර. ඒවා සැමවිටම පරිපූර්ණ ඒවාය, මාර්ග නොගනිති, මන්ද ඔවුන්ට කිසි විටෙකත් අඩු වීමට අවස්ථාවක් නොතිබූ අතර - පරාවර්තනය සාමාන්‍යයෙන් යථාර්ථයට වඩා ආදරයකි. මේ මොහොතේ මට මහලු බවක් දැනුන නිසා නොවේ; නමුත් මට තවදුරටත් තරුණ බවක් දැනුනේ නැත. කොහේ හරි, මගේ ජීවිතයේ සමතුලිතය නව සමයක් ආරම්භ කර තිබුණි; සරත් සෘතුවේ සුලඟ මගේ කම්මුලට සීතලෙන් තල්ලු කළේය.
අපේ ගිම්හානයේ සිට ගිම්හානයේ සිට වැටීම දක්වා කාලය ඉතා වැදගත් සංක්‍රාන්තියකි, මන්ද එය වෙනත් ඕනෑම දෘෂ්ටිකෝණයකින් අපැහැදිලි එකක් වන බැවිනි. ගිම්හානයේදී කිසිඳු ලැයිස්තුවක් අවසන් නොවේ; ශීත සැම විටම ඉතා වේගයෙන් පැමිණේ; සති කිහිපයක දහවල් අහසට එරෙහිව තේජාන්විත පැලට් සහ තද නිල් පැහැති පසුබිමක් ඒ අතර සිරවී ඇත. එවිට කොළ වැටේ, අහස බසී, සහ සම මත උණුසුම් වූ විට සුළඟක් ආරාධනා කරනවාට වඩා දෂ්ට කරයි. වැටුණු කොළ ගැන දුකක් දැනීම සහ ඔබේ පාදය වටා කොණ්ඩය අළු පැහැ වී ඇත්තේ කාගේද යන්න ගැන සිතීම මනුෂ්‍යයෙක් පමණි. කාලයට එරෙහිව වැඩි කාලයක් ප්‍රාර්ථනා කිරීම මනුෂ්‍යයෙක් පමණි. ඒ මොහොතේ මට දැනුනේ මම කිසි දිනෙක නොකරන දේට වඩා බොහෝ දේ සිදු නොවන බවයි.
එවිට කැපී පෙනෙන දෙයක් සිදු විය. මායිම අසල කාර් එකක් වේගයෙන් දිව ගිය අතර, එය සිදු වන විට, කාණුවේ කොළ එහි ධාවන පිබිදීම අල්ලා ගත්තේය. ඔවුන් ළමුන් මෙන් රෝලර් කෝස්ටර් එකක කෙඳිරිගාමින්, සුළං පාරෙන් අහසට අහසට ගෙන ගිය අතර එහිදී විශාල සුළඟක් අල්ලා ගත් අතර, ඔවුන්ව ඊටත් වඩා ඉහළට, වීදිය හරහා සහ වහල උඩින්, අලුත් තැනකට ගෙන යන ලදී , ඉහළින් සහ කලබලකාරී ගමනක්. ඔවුන්ගේ කාලය අවසන් නැති බව මට වැටහුණි. එය බොහෝ ආකාරවලින් ආරම්භයක් විය; සහ සති කිහිපයකට පෙර තම ශාඛාවෙන් ඔවුන්ට දැකිය හැකි ස්ථාන ඔවුන් දිව ගිය ගමනාන්ත සහ අවස්ථා බවට පත්විය. සුළඟ තවදුරටත් මගේ කම්මුලට සීතල බවක් දැනුනේ නැත; එය හැකියාවෙන් පුපුරා ගිය අතර මාව ඔසවා තැබුවා.
ඒ සියල්ල මගේ පරිකල්පනය බව මට 98% ක් විශ්වාසයි, කෙසේ වෙතත්, මම මෙය මගේ මතකයේ කොටසක් ලෙස තබා ගන්නෙමි. මම walkත් වීමට සිටගෙන සිටින විට, තවත් කාරයක්, තවත් හුළඟක් සහ තවත් කොළ සමූහයක් සුළං මත නිදහස් විය. ඔවුහු නැගිට නටමින් ප්‍රීති වූහ. අන්තිම පොකුර වාතයට ඉහළට යත්ම, ඔහු මොහොතකට නැවතුණේය - කාලය හා අවකාශය අත්හිටුවා - හැරී මට ඉක්මන් ඇසක් සහ සිනහවක් ලබා දුන්නේය ... සුළඟට ridත තැනකට යාමට පෙර පෙර කාල පරිච්ඡේදයක් ක්ෂිතිජයේ ලපයක් හැර අන් කිසිවක් නොවීය.
සෘතු විනාශ වේ. අපි ඉපදුණේ සුළඟ පදින්න.