ទិវាជាតិនៃអ្នកម្តាយ
ការមានកូន និងក្លាយជាម្តាយគឺជារឿងលំបាកបំផុត អស្ចារ្យបំផុត ពេញបេះដូង និងចំណាយពេលច្រើនដែលខ្ញុំធ្លាប់ធ្វើ។ នៅពេលខ្ញុំមានកូនប្រុសដំបូង ខ្ញុំមានសំណាងណាស់ដែលអាចចាប់ផ្តើមធ្វើការក្រៅម៉ោង ដូច្នេះខ្ញុំក៏អាចមានពេលទំនេរនៅផ្ទះជាមួយគាត់ដែរ។ ពេលនេះខ្ញុំមានកូនពីរនាក់ ការតស៊ូនៃតុល្យភាពជីវិតការងារ និងជីវិតម្តាយពិតជាមានការកើនឡើង។ ចាស់ជាងគេរបស់ខ្ញុំតស៊ូជាមួយបញ្ហាសុខភាពរ៉ាំរ៉ៃ ដែលទាមទារការទៅជួបនៅមន្ទីរពេទ្យជាច្រើន និងការណាត់ជួបគ្រូពេទ្យ។ ខ្ញុំសំណាងណាស់ដែលមានក្រុមគាំទ្រនៅកន្លែងធ្វើការ និងមានពេលសម្រាកគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីឱ្យគាត់ទទួលបានការថែទាំដែលគាត់ត្រូវការ។ ប៉ុន្តែមិនមែនមិត្តភ័ក្តិទាំងអស់មានសំណាងដូចគ្នាទេ។ មិត្តភ័ក្តិរបស់ខ្ញុំជាច្រើននាក់បានចំណាយពេលសម្រាកលំហែមាតុភាពអស់ហើយ។ នៅពេលដែលកូនៗរបស់ពួកគេឈឺ ពួកគេត្រូវគិតថាតើពួកគេអាចឈប់សម្រាកដោយគ្មានប្រាក់ឈ្នួល ឬអត់ ប្រសិនបើពួកគេអាចគ្រប់គ្រងដើម្បីធ្វើការនៅក្បែរក្មេងឈឺ ឬស្វែងរកការថែទាំកុមារ។ ភាគច្រើននៃពួកយើងមានតែ 12 សប្តាហ៍នៅផ្ទះដើម្បីជាសះស្បើយពីកំណើត និងចំណាយពេលជាមួយទារកថ្មីរបស់យើង ប៉ុន្តែមិត្តភក្តិរបស់ខ្ញុំខ្លះអាចប្រើបានតែ XNUMX សប្តាហ៍ប៉ុណ្ណោះ។
នៅពេលដែលខ្ញុំចាប់ផ្តើមសរសេរដំបូងអំពីការធ្វើជាម្តាយធ្វើការ ខ្ញុំបានគិតអំពីការទាញភារកិច្ចការងារ និងតម្រូវការរបស់កូនៗរបស់ខ្ញុំ។ ដល់ពេលកំណត់ និងចូលរួមក្នុងការប្រជុំ ក្នុងពេលដំណាលគ្នាបត់បោកខោអាវ និងធ្វើអាហារថ្ងៃត្រង់ដល់កូនតូចរបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំធ្វើការពីចម្ងាយ ហើយទោះបីជាកូនប្រុសរបស់ខ្ញុំម្នាក់នៅមើលថែពេញម៉ោងក៏ដោយ ក៏កូនប្រុសម្នាក់ទៀតរបស់ខ្ញុំនៅតែនៅផ្ទះជាមួយខ្ញុំដែរ។ ខ្ញុំនឹងមិនកុហកទេ វាច្រើនណាស់។ ថ្ងៃខ្លះខ្ញុំចូលរួមប្រជុំជាមួយកូនប្រុសខ្ញុំនៅលើភ្លៅ ហើយថ្ងៃខ្លះគាត់មើលទូរទស្សន៍ច្រើនពេក។ ប៉ុន្តែខ្ញុំកាន់តែគិតអំពីពាក្យថា “ម្តាយធ្វើការ” នោះខ្ញុំកាន់តែដឹងថា ទោះជាមានការងារក្រៅផ្ទះដែលមានប្រាក់ខែក៏ដោយ ម្តាយទាំងអស់ (និងអ្នកមើលថែ) កំពុងធ្វើការ។ វាជាការងារ 24/7 ដោយមិនមានពេលសម្រាក។
ខ្ញុំគិតថាចំណុចសំខាន់បំផុតនៃទិវាជាតិនៃអ្នកម្តាយដែលខ្ញុំចង់រំលឹកអ្នកគ្រប់គ្នាគឺអ្នកម្តាយគ្រប់រូបគឺជាម្តាយដែលធ្វើការ។ ប្រាកដណាស់ ពួកយើងខ្លះមានការងារក្រៅផ្ទះ។ នោះប្រាកដជាមកជាមួយភាពវិជ្ជមាន និងអវិជ្ជមាន។ ការដែលខ្ញុំអាចចាកចេញពីផ្ទះ ផ្តោតលើកិច្ចការការងារ និងការសន្ទនាជាមួយមនុស្សពេញវ័យ គឺជាអ្វីដែលខ្ញុំទទួលយកមុនកុមារ។ ផ្ទុយទៅវិញ សមត្ថភាពនៅផ្ទះពេលបែកញើស លេងជាមួយកូនក៏ជាភាពប្រណីតដែលខ្ញុំដឹងថាអ្នកម្ដាយជាច្រើនប្រាថ្នា។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ ជាមួយនឹងស្ថានភាពនីមួយៗ មានការតស៊ូស្រដៀងគ្នា។ នឹកកូនៗរបស់យើងពេញមួយថ្ងៃ ត្រូវរកពេលនៅឆ្ងាយពីការងារ ដើម្បីនាំកូនទៅជួបគ្រូពេទ្យ ការច្រៀងបទ “កង់លើឡានក្រុង” លើកទី ៨៥៣ មុនថ្ងៃត្រង់ ឬភាពតានតឹងក្នុងការស្វែងរកសកម្មភាពគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីឲ្យកូនចេះដើរតេះតះ។ កំសាន្ត។ វាពិបាកទាំងអស់។ ហើយវាស្អាតទាំងអស់។ ដូច្នេះក្នុងថ្ងៃនេះ ដើម្បីអបអរសាទរអ្នកម្តាយដែលធ្វើការ ខ្ញុំសូមលើកទឹកចិត្តឱ្យអ្នកទាំងអស់គ្នាចងចាំ យើងទាំងអស់គ្នាធ្វើការ មិនថាក្នុង ឬក្រៅផ្ទះនោះទេ។ យើងទាំងអស់គ្នាកំពុងធ្វើអស់ពីសមត្ថភាព។ ហើយល្អបំផុតរបស់យើងគឺល្អគ្រប់គ្រាន់។