២០២០៖ ការរំពឹងទុកទល់នឹងភាពពិត

ឆ្នាំថ្មីកន្លងទៅនេះអេវ៉ាគឺមានការទន្ទឹងរងចាំដ៏រីករាយសម្រាប់ឆ្នាំដ៏រំភើបនាពេលខាងមុខ។ គូដណ្តឹងខ្ញុំនិងខ្ញុំបានធ្វើបុណ្យជាមួយបងប្រុសខ្ញុំនិងមិត្តភក្តិពីរបីនាក់ទៀតនៅញូវយ៉ក។ យើងបានមើលបាល់ទម្លាក់នៅលើកញ្ចក់ទូរទស្សន៍និងវ៉ែនតាស្រាសំប៉ាញខណៈពេលដែលយើងកំពុងព្យាយាមមើលវ៉ែនតារបស់យើងនៅក្បែរឆ្នាំ ២០២០ ។ យើងក៏ដូចជាមនុស្សគ្រប់គ្នានៅទូទាំងពិភពលោកដែរដែលគ្មានផ្លូវដឹងថានឹងមានអ្វីកើតឡើងនៅឆ្នាំនេះ។

យើងមិនមានតម្រុយថាអ្វីៗនឹងត្រូវបិទឬរបាំងនោះនឹងប្រែជាប្លែកដូចស្មាតហ្វូននោះទេ។ យើងក៏ដូចជាអ្នកដទៃទៀតដែរមានផែនការជាច្រើនសម្រាប់ឆ្នាំ ២០២០ ហើយនៅពេលដែលយើងចាប់ផ្តើមធ្វើការពីផ្ទះការប្រារព្ធពិធីឈប់សម្រាកនិងថ្ងៃកំណើតផ្សេងៗតាមរយៈ Zoom ហើយស្វែងរកវិធីថ្មីៗដើម្បីកំដរអារម្មណ៍ខ្លួនឯងដោយមិនចាំបាច់ចេញទៅក្រៅយើងនៅតែគិតថាអ្វីៗនឹងប្រសើរឡើងដោយ រដូវក្តៅហើយជីវិតនឹងវិលមករកភាពធម្មតាវិញ។ ប៉ុន្តែនៅពេលដែលឆ្នាំទៅមុខហើយអ្វីៗកាន់តែអាក្រក់ទៅ ៗ យើងបានដឹងថាជីវិតធម្មតានឹងមើលទៅខុសគ្នាខ្លាំងណាស់ប្រហែលជាបណ្តោះអាសន្នរឺក៏អាចជារៀងរហូត។

នៅពេលដែលរោគរាតត្បាតបានអូសបន្លាយនិងខែសីហាកាន់តែខិតជិតមកដល់យើងបានប្រឈមមុខនឹងជម្រើសដ៏ពិបាកមួយគឺពន្យារពេលពិធីមង្គលការរបស់យើងទាំងស្រុងឬព្យាយាមរៀបចំពិធីមង្គលការតូចជាងនេះនៅកាលបរិច្ឆេទដើមហើយបន្ទាប់មករៀបចំពិធីជប់លៀងធំនៅឆ្នាំក្រោយ។ ដើម្បីឱ្យមានសុវត្ថិភាពជាងមុនយើងបានសម្រេចចិត្តពន្យារពេលអ្វីៗទាំងអស់ដល់ឆ្នាំក្រោយ។ ទោះបីបទបញ្ញត្តិគម្រប ១៩ នឹងអនុញ្ញាតឱ្យយើងធ្វើពិធីតូចក៏ដោយតើយើងអាចស្នើសុំឱ្យប្រជាជនប្រថុយជីវិតរបស់ខ្លួននិងជីវិតអ្នកដទៃដើម្បីអបអរជាមួយយើងយ៉ាងដូចម្តេច? តើយើងអាចស្នើសុំឱ្យអ្នកលក់របស់យើងធ្វើដូចគ្នាយ៉ាងដូចម្តេច? ទោះបីយើងមានមនុស្ស ១០ នាក់ចូលរួមអបអរសាទរជាមួយយើងក៏ដោយយើងនៅតែមានអារម្មណ៍ថាមានគ្រោះថ្នាក់ខ្លាំងពេក។ ប្រសិនបើអ្នកណាម្នាក់ឈឺអ្នកផ្សេងទៀតឈឺរឺក៏ស្លាប់យើងមិនអាចរស់នៅដោយខ្លួនយើងបានទេដោយដឹងថាយើងអាចជាបុព្វហេតុ។

យើងដឹងថាយើងបានធ្វើការសម្រេចចិត្តត្រឹមត្រូវហើយយើងមានសំណាងដែលអ្វីៗមិនអាក្រក់សម្រាប់យើងប៉ុន្តែឆ្នាំ ២០២០ នៅតែជាឆ្នាំដ៏លំបាកដូចដែលខ្ញុំប្រាកដថាវាមានសម្រាប់មនុស្សភាគច្រើន។ នៅដើមឆ្នាំប្រតិទិនរបស់យើងត្រូវបានបំពេញដោយព្រឹត្តិការណ៍គួរឱ្យរំភើបដូចជាការប្រគុំតន្ត្រីការទស្សនាពីក្រុមគ្រួសារនិងមិត្តភក្តិការធ្វើដំណើរត្រលប់ទៅញូវយ៉កពិធីមង្គលការរបស់យើងនិងព្រឹត្តិការណ៍មុនរៀបការដែលមានភាពសប្បាយរីករាយដែលត្រូវបានគេសន្មត់ថាមកជាមួយហើយច្រើនណាស់ ច្រើនទៀត។ ម្តងមួយៗអ្វីៗនៅតែបន្តពន្យារពេលនិងលុបចោលហើយនៅពេលមួយឆ្នាំទៅមុខហើយខ្ញុំបន្តដឹងថា "យើងគួរតែនៅផ្ទះយាយរបស់ខ្ញុំនៅចុងសប្តាហ៍នេះ" ឬ "យើងគួរតែរៀបការនៅថ្ងៃនេះ" ។ វាជាទ្រនាប់រំអិលរំជួលអារម្មណ៍ដែលមានភាពតឹងតែងចំពោះសុខភាពផ្លូវចិត្តរបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំចេញពីអារម្មណ៍សោកសៅនិងខឹងនឹងផែនការរបស់ខ្ញុំដែលត្រូវបានគេធ្វើឱ្យមានអារម្មណ៍ថាមានកំហុសក្នុងការគិតបែបនោះហើយនៅជុំវិញនិងជុំវិញរហូតដល់ខ្ញុំរកវិធីដើម្បីយកគំនិតរបស់ខ្ញុំចេញពីអ្វីគ្រប់យ៉ាង។

ខ្ញុំដឹងថាខ្ញុំមិនមែនជាមនុស្សតែម្នាក់ទេដែលបានឆ្លងកាត់កម្រិតខ្ពស់និងភាពរំភើបនៃផែនការនិងការលុបចោលជាបន្តបន្ទាប់ប៉ុន្តែអ្វីៗដែលធ្វើឱ្យកម្រិតទាបអាចគ្រប់គ្រងបានតែងតែខុសគ្នាអាស្រ័យលើអារម្មណ៍របស់ខ្ញុំ។ ពេលខ្លះខ្ញុំត្រូវសម្អាតផ្ទះពេលកំពុងផ្លុំភ្លេងពេលខ្លះខ្ញុំត្រូវសំរាកជាមួយសៀវភៅរឺក៏កម្មវិធីទូរទស្សន៍ហើយពេលខ្លះខ្ញុំត្រូវអោយខ្លួនឯងបាត់ខ្លួនទៅហាត់ប្រាណយូរ។ ការនៅឆ្ងាយពីបណ្តាញសង្គមក៏អាចជួយបានច្រើនផងដែរហើយពេលខ្លះការឃ្លាតឆ្ងាយពីខ្លួនខ្ញុំទាំងស្រុងពីទូរស័ព្ទដៃរបស់ខ្ញុំគឺជាអ្វីដែលខ្ញុំត្រូវការ។ ឬពេលខ្លះគ្រាន់តែអោយខ្លួនឯងមានអារម្មណ៍ថាខ្ញុំត្រូវការអារម្មណ៍អ្វីដោយមិនធ្វើឱ្យខ្លួនខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាមានកំហុសជួយអ្វីច្រើនជាងការបង្វែរអារម្មណ៍ខ្លួនឯង។

ឆ្នាំ ២០២០ មិនមែនជាឆ្នាំដ៏អស្ចារ្យដែលវាត្រូវបានគេសន្មត់ថាជានោះទេប៉ុន្តែខ្ញុំសង្ឃឹមថាឆ្នាំក្រោយនឹងប្រសើរជាងមុន។ បើយើងទាំងអស់គ្នាអាចបន្តការពារខ្លួនយើងនិងអ្នកដទៃដោយពាក់ម៉ាសលាងដៃនិងឃ្លាតឆ្ងាយពីសង្គមប្រហែលជាវានឹងកើតឡើង។