“ ត្រលប់” ទៅសាលា

នៅពេលដែលយើងចូលដល់ពេលវេលានៃឆ្នាំនៅពេលដែលកុមារកំពុងចំណាយពេលយ៉ាងយូរសម្រាប់អាងហែលទឹកពីរបីសប្តាហ៍បន្ថែមទៀតស្នាក់នៅយឺតនិងដេកនៅក្នុងទាំងអស់ខណៈពេលដែលឪពុកម្តាយជាធម្មតារាប់ម៉ោង, ឆ្នាំនេះត្រឡប់ទៅទម្លាប់សាលា, ដូចជាជាមួយនឹងរឿងជាច្រើន ប៉ុន្មានខែកន្លងមកនេះមើលទៅខុសគ្នាឆ្ងាយណាស់។ ឪពុកម្តាយរួមទាំងប្រពន្ធខ្ញុំនិងខ្ញុំបាននឹងកំពុងដោះស្រាយជាមួយសំណួរនៃការទុកកូននៅផ្ទះឬបញ្ជូនពួកគេទៅសាលារៀនវិញដោយផ្ទាល់។ ដូចខ្ញុំសរសេររឿងនេះខ្ញុំក៏ដឹងថាមានគ្រួសារជាច្រើនដែលមិនមានជម្រើសល្អ។ ពួកគេគ្រាន់តែធ្វើអ្វីដែលជាការងារជីវិតនិងតុល្យភាពរបស់ឪពុកម្តាយដែលអនុញ្ញាតឱ្យពួកគេធ្វើ។ ដូច្នេះខណៈពេលដែលខ្ញុំកំពុងធ្វើអត្ថាធិប្បាយលើដំណើរការគ្រួសារខ្ញុំដើម្បីធ្វើឱ្យជម្រើសរបស់ខ្ញុំខ្ញុំដឹងហើយខ្ញុំដឹងគុណយើងស្ថិតក្នុងជំហរដែលអាចធ្វើបាន។

ជម្រើស។ ក្នុងនាមជាឪពុកម្តាយដែលមានអាយុ ១៦ និង ១៣ ឆ្នាំខ្ញុំបានរៀននៅពេលនេះថាឪពុកម្តាយរបស់ខ្ញុំភាគច្រើនធ្វើការសម្រេចចិត្តហើយរបៀបដែលជម្រើសទាំងនោះបានជះឥទ្ធិពលដល់កូន ៗ ខ្ញុំទាំងវិជ្ជមាននិងអវិជ្ជមាន។ ជម្រើសខ្លះងាយស្រួលដូចជាមិនមានស្ករគ្រាប់មុនពេលអ្នកញ៉ាំផ្លែឈើនិងបន្លែ។ ឬ“ ទេអ្នកមិនអាចមើលទូរទស្សន៍ពីរម៉ោងទៀតបានទេ។ ចេញទៅខាងក្រៅហើយធ្វើអ្វីមួយ!” ជម្រើសខ្លះមានលក្ខណៈស្មុគស្មាញជាងនេះដូចជាទណ្ឌកម្មណាដែលសមរម្យនៅពេលពួកគេត្រូវបានគេចាប់បានឬចាប់ផ្តើមបះបោរដោយចេតនានៅពេលពួកគេធំឡើងហើយបានជំរុញសេរីភាពរបស់ពួកគេ។ ខណៈពេលដែលជម្រើសផ្សេងទៀតគឺគ្រាន់តែជាការលំបាកដូចជាការសម្រេចចិត្តដើម្បីឈានទៅមុខជាមួយនឹងការវះកាត់លើក្មេងស្រីរបស់ខ្ញុំម្នាក់នៅពេលដែលនាងមានអាយុ ២ ឆ្នាំផ្តល់ពេលវេលាបន្ថែមទៀតដើម្បីមើលថាតើរាងកាយរបស់នាងបានកែបញ្ហាដោយធម្មជាតិ។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយនៅក្នុងសេណារីយ៉ូទាំងអស់នោះមានថេរមួយដែលវាហាក់ដូចជាតែងតែជាជម្រើសល្អនិងអាក្រក់ឬយ៉ាងហោចណាស់មួយដែលមិនល្អតិច។ នេះបានធ្វើឱ្យការងាររបស់យើងកាន់តែងាយស្រួល។ ប្រសិនបើយ៉ាងហោចណាស់យើងបានងាកទៅរកអ្វីដែលនៅផ្នែកខាងល្អឬផ្តល់នូវទំងន់ច្រើនបំផុតនៅក្នុងការសម្រេចចិត្តរបស់យើងយើងតែងតែអាចត្រលប់ទៅមានអារម្មណ៍ជឿជាក់លើ“ យើងធ្វើអ្វីដែលយើងគិតថាល្អបំផុតនៅ ពេលវេលា” monologue ផ្ទៃក្នុង។

ជាអកុសលជាមួយនឹងការត្រលប់ទៅសាលារៀននៅឆ្នាំនេះពិតជាមិនមានជំរើសល្អជាងនេះទេ។ នៅម្ខាងយើងអាចទុកវានៅផ្ទះហើយធ្វើការរៀនតាមអ៊ិនធរណេត។ បញ្ហាចំបងនៅទីនេះគឺប្រពន្ធខ្ញុំនិងខ្ញុំមិនមែនជាគ្រូបង្រៀនទេហើយជំរើសនោះនឹងត្រូវការការគាំទ្រច្រើនពីពួកយើង។ យើងទាំងពីរនាក់មានឪពុកម្តាយដែលជាគ្រូបង្រៀនដូច្នេះយើងដឹងពីចំនួននៃការលះបង់ពេលវេលាការធ្វើផែនការនិងជំនាញដែលត្រូវការ។ ការទុកកូនស្រីរបស់យើងអោយនៅផ្ទះក៏ជះឥទ្ធិពលដល់ការលូតលាស់សង្គមនិងអារម្មណ៍ផងដែរដែលជាធម្មតាកើតឡើងនៅពេលពួកគេប្រាស្រ័យទាក់ទងជាមួយមិត្តភក្ដិ។ ម៉្យាងទៀតយើងអាចបញ្ជូនពួកគេទៅសាលារៀនដោយផ្ទាល់។ ជាក់ស្តែងបញ្ហាចំបងនៅទីនេះគឺថាពួកគេអាចប្រឈមនឹងវីរុសដែលបណ្តាលឱ្យ COVID-19 ដែលអាចធ្វើឱ្យខ្លួនគេសមាជិកគ្រួសារឬមិត្តភក្តិឈឺ។ កូនស្រីម្នាក់របស់យើងមានបញ្ហាផ្លូវដង្ហើមហើយពួកគេក៏មានជីដូនជីតាដែលយើងនៅតែព្យាយាមប្រាស្រ័យទាក់ទងម្តងម្កាលដូច្នេះស្ថានភាពរបស់យើងមានបុគ្គលបីនាក់ដែលមានកត្តាហានិភ័យខ្ពស់។ ដោយផ្ទាល់ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាជម្រើសដ៏ល្អបំផុតគឺត្រូវទុកឱ្យអ្នករាល់គ្នានៅផ្ទះហើយឱ្យអ្នករាល់គ្នារៀនពីចម្ងាយម្តងទៀត។ នេះមានអារម្មណ៍ថាវាជាជម្រើសសុខភាពសាធារណៈដែលមានសុវត្ថិភាពបំផុតនិងមានសុវត្ថិភាពបំផុតហើយនឹងបន្តផ្តល់ពេលវេលាដល់អ្នកជំនាញផ្នែកថែទាំសុខភាពដើម្បីយល់ពីគម្របឌីអាយ -១១ ហើយទីបំផុតធ្វើការឆ្ពោះទៅរកវ៉ាក់សាំង។ ប៉ុន្តែដូចដែលបានរៀបរាប់ខាងលើនោះនឹងមិនមានប្រសិទ្ធិភាពសម្រាប់មនុស្សគ្រប់គ្នាដោយសារហេតុផលជាច្រើនរួមទាំងហេតុផលសង្គមនិងសេដ្ឋកិច្ច។ បើគ្មានដំណោះស្រាយដែលល្អបំផុតសម្រាប់យើងទាំងអស់គ្នានោះការសម្រេចចិត្តគឺអាស្រ័យទៅលើគ្រួសារនីមួយៗ។

ដូចគ្នានឹងការសម្រេចចិត្តធំ ៗ កន្លងមកខ្ញុំនិងភរិយាខ្ញុំបានចាប់ផ្តើមដំណើរការសម្រេចចិត្តរបស់យើងដោយស្រាវជ្រាវដើម្បីថ្លឹងថ្លែងពីគុណសម្បត្តិនិងគុណវិបត្តិនៃជម្រើសរបស់យើង។ ដោយសារនេះជាវិបត្តិសុខភាពសាធារណៈមានធនធានជាច្រើនដើម្បីស្វែងរកព័ត៌មាន។ ដំបូងយើងបានរកឃើញទំព័រនេះនៅលើគេហទំព័រស៊ីឌីស៊ីដែលជួយគាំទ្រដល់ឪពុកម្តាយក្នុងការសំរេចចិត្តនៅសាលារៀនរបស់ពួកគេហើយយើងគិតថាវាពិតជាមានប្រយោជន៍ណាស់។ https://www.cdc.gov/coronavirus/2019-ncov/community/schools-childcare/decision-tool.html#decision-making-tool-parents

ដំបូងយើងពិនិត្យមើលគោលការណ៍ណែនាំរបស់រដ្ឋនិងមូលដ្ឋានរបស់យើង https://covid19.colorado.gov/ ដើម្បីដឹងថាអ្វីដែលជម្រើសរបស់យើងអាចផ្អែកលើទិន្នន័យបច្ចុប្បន្នសម្រាប់វីរុសនៅក្នុងរដ្ឋនិងសហគមន៍ជាក់លាក់របស់យើងក៏ដូចជាគោលនយោបាយដែលមានរួចហើយ។ បន្ទាប់មកនៅពេលដែលសាលារៀនស្រុករបស់យើងប្រកាសពីផែនការរបស់ពួកគេក្នុងការវិលត្រឡប់ទៅសាលារៀនយើងចាប់ផ្តើមប្រមូលព័ត៌មានអំពីគោលការណ៍ជាក់លាក់ណាដែលត្រូវបានអនុវត្តដើម្បីរក្សាឱ្យមនុស្សគ្រប់គ្នារួមទាំងបុគ្គលិកសាលាមានសុវត្ថិភាព។ ស្រុកជាក់លាក់របស់យើងបានធ្វើការងារយ៉ាងល្អឆ្លងកាត់ព័ត៌មានដើម្បីឱ្យមនុស្សគ្រប់គ្នាធ្វើបច្ចុប្បន្នភាពតាមរយៈអ៊ីម៉ែលវេបសាយការស្ទង់មតិតាមអ៊ីនធឺណិតនិងគេហទំព័ររបស់ពួកគេ។

តាមរយៈឧបករណ៍ទាំងនេះយើងក៏អាចស្រាវជ្រាវពីជម្រើសសិក្សាពីចម្ងាយដែលសាលារៀនរបស់យើងកំពុងអនុវត្ត។ យើងមានអារម្មណ៍ថារដូវផ្ការីកចុងក្រោយគឺជាការភ្ញាក់ផ្អើលមួយសម្រាប់មនុស្សគ្រប់គ្នាហើយសាលារៀនបានប្រឹងប្រែងអស់ពីសមត្ថភាពដែលបានផ្តល់ឱ្យដោយមានកំណត់ពេលវេលា (គ្មាន) ដែលពួកគេត្រូវរៀបចំផែនការរបៀបបិទឆ្នាំសិក្សាប៉ុន្តែមានចន្លោះប្រហោងនៅក្នុងកម្មវិធីសិក្សាតាមអ៊ិនធរណេត។ និងរបៀបដែលវាត្រូវបានបញ្ជូន។ ប្រសិនបើនេះជាជម្រើសដែលអាចសម្រេចបានសម្រាប់គ្រួសាររបស់យើងយើងមានការរំពឹងទុកថាឆ្នាំនេះនឹងត្រូវការដោះស្រាយខុសគ្នាដើម្បីធ្វើឱ្យការរៀនសូត្រពីចម្ងាយក្លាយជាជម្រើសដែលអាចសម្រេចបាន។ តាមរយៈការស្រាវជ្រាវនិងព័ត៌មានដែលសាលាបានផ្តល់យើងឃើញថាពួកគេបានចំណាយពេលច្រើនក្នុងការរៀបចំផែនការរដូវក្តៅសម្រាប់ការត្រឡប់មកវិញហើយការកែសំរួលទាំងអស់ទៅការរៀនសូត្រពីចំងាយដែលពួកគេបានដាក់ដើម្បីឱ្យមានការរៀនសូត្រវិលត្រឡប់មករកភាពធម្មតាតាមដែលអាចធ្វើទៅបានសំរាប់និស្សិតនិង គ្រូ

នៅទីបំផុតយើងបានជ្រើសរើសរក្សាកូនស្រីរបស់យើងឱ្យនៅឆ្ងាយពីការរៀនសូត្រពីចម្ងាយសម្រាប់ឆ្នាំដំបូង។ វាមិនមែនជាការសំរេចចិត្តដែលយើងបានយកចិត្តទុកដាក់នោះទេហើយដំបូងឡើយវាមិនមែនជាការសម្រេចចិត្តដ៏ពេញនិយមក្នុងចំណោមកូនស្រីរបស់យើងនោះទេប៉ុន្តែវាគឺជាការសម្រេចចិត្តមួយដែលយើងមានអារម្មណ៍ស្រួលបំផុត។ យើងមានសំណាងណាស់ដែលមានពេលវេលានិងធនធានដើម្បីគាំទ្រពួកគេពេលពួកគេកំពុងធ្វើការពីផ្ទះ។ ជាមួយនឹងភាពបត់បែននោះយើងអាចផ្តល់នូវការយកចិត្តទុកដាក់និងធ្វើការយ៉ាងច្រើនដើម្បីទទួលបានលទ្ធផលល្អបំផុត។ យើងដឹងថាវានឹងមានបញ្ហាប្រឈមចំពោះបញ្ហានេះហើយអ្វីៗទាំងអស់នឹងមិនដំណើរការទៅដោយរលូននោះទេប៉ុន្តែយើងមានទំនុកចិត្តថានេះនឹងក្លាយជាបទពិសោធន៍ល្អប្រសើរសម្រាប់យើងជាងកាលពីរដូវផ្ការីកមុន។

ដូចដែលអ្នកបានធ្វើឬបានធ្វើជម្រើសសាលារៀនរបស់អ្នកសម្រាប់រដូវស្លឹកឈើជ្រុះខ្ញុំសូមជូនពរឱ្យក្រុមគ្រួសាររបស់អ្នកល្អបំផុតក្នុងកំឡុងពេលដ៏លំបាកនិងលំបាកទាំងនេះ។ ខណៈពេលដែលខ្ញុំដឹងថាវានឹងមិនមែនជាការសំរេចចិត្តដ៏លំបាកចុងក្រោយដែលឪពុកម្តាយត្រូវបានអំពាវនាវអោយធ្វើជំនួសអោយកូន ៗ របស់យើងនោះទេខ្ញុំសង្ឃឹមថាពីរបីបន្ទាប់ទៀតយ៉ាងហោចណាស់នឹងត្រលប់មកវិញនៅផ្នែកងាយស្រួលជាងមុន។