Εθνική Ημέρα Εργαζομένων Μητέρων
Το να κάνω παιδιά και να γίνω μαμά ήταν ό,τι πιο δύσκολο, πιο υπέροχο, με χορταστικό και χρονοβόρο πράγμα έχω κάνει ποτέ. Όταν απέκτησα τον πρώτο μου γιο, είχα την τύχη να ξεκινήσω να εργάζομαι με μερική απασχόληση, ώστε να έχω και αρκετό χρόνο μαζί του στο σπίτι. Τώρα που έχω δύο παιδιά, ο αγώνας για την εξισορρόπηση της επαγγελματικής ζωής και της μαμάς-ζωής έχει σίγουρα αυξηθεί. Ο παλαιότερος μου παλεύει με χρόνια προβλήματα υγείας, κάτι που απαιτεί αρκετές επισκέψεις στο νοσοκομείο και ραντεβού με γιατρό. Είμαι τυχερός που έχω μια υποστηρικτική ομάδα στη δουλειά και αρκετό χρόνο για να του έχω τη φροντίδα που χρειάζεται. Αλλά δεν είναι όλοι οι φίλοι μου τόσο τυχεροί. Πολλοί από τους φίλους μου χρησιμοποίησαν όλο το ρεπό τους με αποδοχές στην άδεια μητρότητας. Όταν τα παιδιά τους αρρωσταίνουν, πρέπει να καταλάβουν αν μπορούν να πάρουν άδεια άνευ αποδοχών, αν μπορούν με κάποιο τρόπο να εργαστούν δίπλα σε ένα άρρωστο παιδί ή να βρουν παιδική φροντίδα. Οι περισσότεροι από εμάς είχαμε μόνο 12 εβδομάδες στο σπίτι για να συνέλθουμε από τη γέννηση και να περάσουμε χρόνο με το νέο μας μωρό, αλλά μερικοί από τους φίλους μου κατάφεραν να χρειαστούν μόνο έξι εβδομάδες.
Όταν άρχισα να γράφω για πρώτη φορά για το ότι είμαι εργαζόμενη μαμά, σκέφτηκα την έλξη των εργασιακών καθηκόντων και τις ανάγκες των παιδιών μου. σημειώνω προθεσμίες και παρακολουθώ συναντήσεις, ενώ ταυτόχρονα διπλώνω τα ρούχα και φτιάχνω το μεσημεριανό γεύμα του μικρού μου. Εργάζομαι εξ αποστάσεως και, παρόλο που ένας από τους γιους μου είναι σε παιδικό σταθμό με πλήρη απασχόληση, ο άλλος γιος μου είναι ακόμα στο σπίτι μαζί μου. Δεν θα πω ψέματα, είναι πολλά. Μερικές μέρες παρακολουθώ συναντήσεις με τον γιο μου στην αγκαλιά μου και κάποιες μέρες βλέπει πάρα πολύ τηλεόραση. Αλλά όσο περισσότερο σκεφτόμουν τον όρο «εργαζόμενη μαμά», τόσο περισσότερο συνειδητοποιούσα ότι, ανεξάρτητα από το ότι έχουν μια αμειβόμενη εργασία «εκτός σπιτιού», όλες οι μαμάδες (και οι φροντιστές) εργάζονται. Είναι μια δουλειά 24/7, χωρίς αμειβόμενο ρεπό.
Νομίζω ότι το πιο σημαντικό σημείο της Εθνικής Ημέρας Εργαζομένων Μητέρων που θα ήθελα να υπενθυμίσω σε όλους είναι ότι κάθε μαμά είναι εργαζόμενη μαμά. Σίγουρα, κάποιοι από εμάς έχουν δουλειά εκτός σπιτιού. Αυτό έρχεται σίγουρα με θετικά και αρνητικά. Το να μπορώ να φεύγω από το σπίτι, να επικεντρώνομαι σε εργασιακά καθήκοντα και να κάνω συζητήσεις με ενήλικες είναι κάτι που θεωρούσα δεδομένο πριν από τα παιδιά. Αντίθετα, η ικανότητα να μένω σπίτι, με τον ιδρώτα μου, να παίζω με το παιδί μου είναι επίσης μια πολυτέλεια που ξέρω ότι πολλές μαμάδες επιθυμούν. Με κάθε μία από αυτές τις καταστάσεις, ωστόσο, έρχονται παρόμοιοι αγώνες. Μας λείπουν τα παιδιά μας όλη την ημέρα, πρέπει να βρούμε χρόνο μακριά από τη δουλειά για να πάμε τα παιδιά στο γιατρό, τη μονοτονία του τραγουδιού «The Wheels on the Bus» για 853η φορά πριν από το μεσημέρι ή το άγχος να βρεις αρκετές δραστηριότητες για να κρατήσεις το μικρό σου ψυχαγωγημένος. Είναι όλα δύσκολα. Και είναι όλα όμορφα. Έτσι, αυτή την ημέρα για να γιορτάσουμε τις εργαζόμενες μαμάδες, ενθαρρύνω όλους να θυμούνται, όλοι εργαζόμαστε, είτε μέσα είτε έξω από το σπίτι. Όλοι κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε. Και το καλύτερό μας είναι αρκετά καλό.