Ընթերցողները նշում են գրողներին
Գիտե՞ք այն համեղ զգացողությունը, երբ պտտվում եք գրքի վրա, հոտ քաշում այն, վերմակն ու տաք թեյը վերցնելու և գրքի բառերի մեջ շեղվելու: Այդ զգացումը դու պարտական ես հեղինակին: Եթե երբևէ ցանկացել եք նշել հեղինակին, ապա նոյեմբերի 1-ն է: Հեղինակի ազգային օրը ողջ երկրում գիրք ընթերցողների կողմից ճանաչված է որպես ձեր սիրելի գրողի քրտնաջան աշխատանքը նշելու օր:
Գրքի մեջ սուզվելու ճամփորդության ընթացքում մենք հազվադեպ ենք դադար առնում, որպեսզի ճանաչենք դրա մեջ ներդրված ամբողջ քրտնաջան աշխատանքը: Արցունքները, ուշ գիշերները, ինքնավստահությունը և անվերջ վերաշարադրումները բոլորն այն մասն են, ինչ անհրաժեշտ է հեղինակ դառնալու համար: Եվ դա գրքույկի այսբերգի միայն բառացի հուշումն է:
Ես դա ասում եմ, քանի որ ես հեղինակ եմ։ Համաճարակի ժամանակ, երբ շատերը սովորեցին հաց թխել, մի հմտություն, որը ես ձեռք էի բերել շատ տարիներ առաջ, բարեբախտաբար, ես հնարավորություն ունեցա ժամանակ տրամադրելու՝ զարգացնելու իմ սերը գրելու հանդեպ և հրատարակեցի երկու գիրք: Ինձ համար գրելը նման է ժամանակի ճանապարհորդության: Ես կարող եմ ուսումնասիրել աշխարհները, որոնք ես հորինել եմ իմ գլխում, կամ վերանայել իմ անցյալի վայրերը: Ես կարող եմ կյանքի կոչել այդ աշխարհների կտորները: Ես օրերով նստել եմ իմ նոթբուքով ժամերով պատուհանիս առաջ։ Որոշ օրեր անցնում էին, և սուրճս րոպե առ րոպե սառչում էր, երբ ես հեռանում էի: Մյուս օրերին ես գրել էի մեկ հզոր նախադասություն, իսկ հետո շաբաթներով հեռացել եմ իմ նոութբուքից:
Գրողի համար ամբողջ աշխարհը ստեղծագործության ճաշացանկ է: Ես խորապես հավատում եմ, որ մենք բոլորս հեքիաթասացներ ենք, հատկապես գրքասերներ: Մենք փնտրում ենք չասված պատմություններ էջի յուրաքանչյուր շրջադարձում: Ես ոգեշնչում եմ փնտրում իմ սիրելի հեղինակների անընդհատ աճող ցանկից: Ես ինձ միշտ գրող չեմ անվանել։ Կարծում եմ՝ մեծանալով ես այնքան կենտրոնացա հասարակության չափանիշների վրա, թե ինչպիսին պետք է լինեի, և հեղինակը չկար նրանց ցուցակում: Միայն այն ժամանակ, երբ ես նստեցի Դենվերի Newman Performing Arts կենտրոնի առաջին շարքում նոյեմբերի ցուրտ, ձյունառատ գիշերը: Երկու շատ յուրահատուկ գրքեր ձեռքս բռնած՝ լսեցի հեղինակներին։ Ես դիտում էի, թե ինչպես են նրանք կարդում իրենց պատմությունները, և թե ինչպես էր յուրաքանչյուր բառի փայլը լուսավորում նրանց կյանքը: Ես ինձ միակ մարդն էի զգում սենյակում, երբ ճանաչված Ջուլիա Ալվարեսը և Կալի Ֆաջարդո-Անսթինը, ցեղակից Դենվերիտը և մրցանակակիր Սաբրինա և Կորինայի հեղինակը, զրուցում էին իրենց գրողների ճանապարհորդության մասին: Ջուլիան շունչս կտրեց, երբ ասաց. «Երբ դու դառնում ես ընթերցող, հասկանում ես, որ կա միայն մեկ պատմություն, որը չես կարդացել. միակ պատմությունը, որը կարող ես պատմել»: Ես հասկացա, որ քաջությունը, որն ինձ անհրաժեշտ էր իմ պատմությունը գրելու համար, հենց այնտեղ էր, այդ խոսքերում: Այսպիսով, հաջորդ օրը ես սկսեցի գրել իմ գիրքը: Ես մի քանի ամսով թողեցի այն, և քանի որ համաճարակը մեզանից խլեց շատ բաներ, ինչպես նաև ժամանակի իմ արդարացումը, ես ժամանակ գտա նստելու և ավարտելու իմ հուշերը:
Այժմ իմ գրքերը հայտնվել են բեսթսելլերների ցանկում, և շատ ընթերցողների հետ զրույցների արդյունքում դրանք փոխել են կյանքը: Անշուշտ, իմ կյանքը փոխեց երկու գրքերը գրելը: Կարծում եմ՝ մեծարվող հեղինակներից շատերը նույն կերպ են զգացել:
Տոնե՛ք հեղինակներին՝ գրքեր գնելով ձեր տեղական գրախանութներից: Իմ սիրելիներն են West Side Books-ը և Tattered Cover-ը: Գրեք ակնարկներ, խորհուրդ տվեք ձեր ընկերներին և սիրելիներին: Մենք գրքերի կույտեր ունենք պատմելու մեր տան շուրջը: Ի՞նչ աշխարհ եք սուզվելու այսօր: Ո՞ր հեղինակին եք տոնելու: