ການເດີນທາງຂອງຂ້ອຍກັບການສູບຢາ

ສະບາຍດີ. ຂ້ອຍຊື່ວ່າ Kayla Archer ແລະຂ້ອຍເປັນຄົນສູບຢາອີກເທື່ອ ໜຶ່ງ. ເດືອນພະຈິກແມ່ນເດືອນຢຸດສູບຢາແຫ່ງຊາດ, ແລະຂ້ອຍຢູ່ທີ່ນີ້ເພື່ອລົມກັບເຈົ້າກ່ຽວກັບການເດີນທາງຂອງຂ້ອຍກັບການເຊົາສູບຢາ.

ຂ້ອຍເປັນຄົນສູບຢາມາໄດ້ 15 ປີແລ້ວ. ຂ້ອຍເລີ່ມຕົ້ນນິໄສເມື່ອຂ້ອຍອາຍຸ 19 ປີ. ອີງຕາມ CDC, ຜູ້ໃຫຍ່ 9 ໃນ 10 ຄົນທີ່ສູບຢາເລີ່ມຕົ້ນກ່ອນອາຍຸ 18 ປີ, ແລະດັ່ງນັ້ນຂ້ອຍກໍ່ຢູ່ເບື້ອງຫຼັງສະຖິຕິ ໜ້ອຍ ໜຶ່ງ. ຂ້ອຍບໍ່ເຄີຍຄິດວ່າຂ້ອຍຈະເປັນຜູ້ສູບຢາ. ທັງສອງຂອງພໍ່ແມ່ຂອງຂ້ອຍສູບຢາ, ແລະໃນຖານະເປັນໄວ ໜຸ່ມ ຂ້ອຍໄດ້ເຫັນວ່ານິໄສນີ້ແມ່ນ ໜັກ ແລະບໍ່ຮັບຜິດຊອບ. ໃນໄລຍະ 15 ປີທີ່ຜ່ານມາ, ຂ້ອຍໄດ້ໃຊ້ການສູບຢາເປັນທັກສະໃນການຮັບມື, ແລະເປັນຂໍ້ແກ້ຕົວ ສຳ ລັບການເຂົ້າສັງຄົມກັບຄົນອື່ນ.

ໃນເວລາທີ່ຂ້ອຍອາຍຸໄດ້ 32 ປີ, ຂ້ອຍໄດ້ຕັດສິນໃຈວ່າເພື່ອສຸຂະພາບແລະສະຫວັດດີພາບຂອງຂ້ອຍຂ້ອຍຕ້ອງພິຈາລະນາເບິ່ງວ່າເປັນຫຍັງຂ້ອຍສູບຢາ, ແລະຈາກນັ້ນກໍ່ຈະກ້າວຕໍ່ໄປ. ຂ້ອຍໄດ້ແຕ່ງງານແລ້ວ, ແລະຂ້ອຍກໍ່ຢາກມີຊີວິດຕະຫຼອດໄປເພື່ອຂ້ອຍຈະແບ່ງປັນປະສົບການກັບຜົວຂອງຂ້ອຍ. ຜົວຂອງຂ້ອຍບໍ່ເຄີຍກົດດັນໃຫ້ຂ້ອຍເຊົາສູບຢາ, ເຖິງແມ່ນວ່າລາວເອງກໍ່ແມ່ນຜູ້ທີ່ບໍ່ສູບຢາ. ຂ້າພະເຈົ້າພຽງແຕ່ຮູ້ຢ່າງເລິກເຊິ່ງວ່າຂໍ້ແກ້ຕົວທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໃຫ້ຕົນເອງສູບຢາບໍ່ໄດ້ກືນນ້ ຳ ຫຼາຍ. ສະນັ້ນ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ລົງລາຍງານຂ່າວ, ສັງເກດເຫັນເວລາແລະເຫດຜົນທີ່ຂ້ອຍຈະເລືອກສູບຢາ, ແລະວາງແຜນ. ຂ້ອຍໄດ້ບອກຄອບຄົວແລະ ໝູ່ ເພື່ອນທຸກຄົນວ່າຂ້ອຍຈະເຊົາສູບຢາວັນທີ 1 ຕຸລາ 2019. ຂ້ອຍໄດ້ຊື້ເຫງືອກ, ແກ່ນດອກຕາເວັນແລະຟອງນໍ້າທັງ ໝົດ ເພື່ອຫວັງເຮັດໃຫ້ມືແລະປາກຂອງຂ້ອຍຫຍຸ້ງຢູ່. ຂ້ອຍໄດ້ຊື້ເສັ້ນດ້າຍ ຈຳ ນວນ ໜຶ່ງ ທີ່ບໍ່ດີແລະເອົາເຂັມປັກໄມ້ຂອງຂ້ອຍອອກຈາກບ່ອນລີ້ໆ - ຮູ້ວ່າມືເປົ່າຈະບໍ່ດີ. ວັນທີ 30 ເດືອນກັນຍາປີ 2019, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ສູບຢາເຄິ່ງຊອງ, ໄດ້ຟັງເພງທີ່ແຕກແຍກບາງຢ່າງ (ຮ້ອງເພງໃສ່ຊອງສູບຢາຂອງຂ້ອຍ) ແລະຈາກນັ້ນກໍ່ ກຳ ຈັດຂີ້ເຫຍື່ອແລະດອກໄຟຂອງຂ້ອຍອອກ. ຂ້ອຍໄດ້ເຊົາສູບຢາໃນວັນທີ 1 ເດືອນຕຸລານີ້, ບໍ່ ຈຳ ເປັນຕ້ອງໄດ້ແຕ່ມື້ ໜື່ງ ຂອງການຊ່ວຍເຫືອກ. ອາທິດ ທຳ ອິດແມ່ນເຕັມໄປດ້ວຍອາລົມ (ສ່ວນໃຫຍ່ແມ່ນອາການຄັນຄາຍ) ແຕ່ຂ້ອຍໄດ້ເຮັດວຽກ ໜັກ ເພື່ອເຮັດໃຫ້ຄວາມຮູ້ສຶກເຫລົ່ານັ້ນໄດ້ຮັບຄວາມນິຍົມແລະຊອກຫາທັກສະໃນການຮັບມືທີ່ແຕກຕ່າງ (ໄປຍ່າງ, ເຮັດໂຍຄະ) ເພື່ອຊ່ວຍໃຫ້ອາລົມຂອງຂ້ອຍ.

ຂ້ອຍບໍ່ໄດ້ພາດການສູບຢານັ້ນຫຼາຍຫຼັງຈາກເດືອນ ທຳ ອິດ. ດ້ວຍຄວາມຊື່ສັດ, ຂ້ອຍເຄີຍພົບເຫັນກິ່ນແລະລົດຊາດທີ່ບໍ່ດີ. ຂ້ອຍຮັກວ່າເສື້ອຜ້າຂອງຂ້ອຍທຸກຄົນມີກິ່ນທີ່ດີກວ່າແລະຂ້ອຍປະຢັດເງິນຫຼາຍ (4 ຊອງຕໍ່ອາທິດເພີ່ມປະມານ 25.00 ໂດລາ, ນັ້ນແມ່ນ $ 100.00 ຕໍ່ເດືອນ). ຂ້າພະເຈົ້າປູກດອກໄມ້ຫຼາຍ, ແລະຜະລິດຕະພັນນັ້ນໃນຊ່ວງລະດູ ໜາວ ແມ່ນ ໜ້າ ຫວາດສຽວ. ມັນບໍ່ແມ່ນ ໝາ ໝາ ແລະຝູງຝົນທັງ ໝົດ. ການດື່ມກາເຟຂອງຂ້ອຍໃນຕອນເຊົ້າແມ່ນບໍ່ຄືກັນໂດຍບໍ່ມີການສູບຢາ, ແລະເວລາທີ່ເຄັ່ງຕຶງກໍ່ໄດ້ພົບກັບການເປັນສັດຕູພາຍໃນທີ່ແປກທີ່ຂ້ອຍບໍ່ເຄີຍໃຊ້. ຂ້ອຍຍັງບໍ່ສູບຢາຈົນຮອດເດືອນເມສາປີ 2020.

ເມື່ອທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງທີ່ໃສ່ກັບ COVID-19, ຂ້ອຍຮູ້ສຶກຕື້ນຕັນໃຈຄືກັບຄົນອື່ນໆ. ຢ່າງກະທັນຫັນການເຮັດວຽກຂອງຂ້ອຍຖືກຖີ້ມ, ແລະຂ້ອຍບໍ່ສາມາດເຫັນ ໝູ່ ແລະຄອບຄົວຂອງຂ້ອຍປອດໄພ. ຊີວິດທີ່ແປກປະຫຼາດແນວໃດ, ການໂດດດ່ຽວນັ້ນແມ່ນມາດຕະການທີ່ປອດໄພທີ່ສຸດ. ຂ້ອຍພະຍາຍາມເພີ່ມເວລາທີ່ຂ້ອຍໃຊ້ເວລາອອກ ກຳ ລັງກາຍ, ເພື່ອບັນເທົາຄວາມເຄັ່ງຕຶງ, ແລະ ກຳ ລັງເຮັດໂຍຄະ ສຳ ເລັດໃນຕອນເຊົ້າ, ຍ່າງ 4 ໄມກັບ ໝາ ຂອງຂ້ອຍໃນຕອນບ່າຍ, ແລະຢ່າງ ໜ້ອຍ ໜຶ່ງ ຊົ່ວໂມງຂອງ cardio ຫຼັງຈາກເຮັດວຽກ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ຂ້ອຍໄດ້ພົບວ່າຕົວເອງມີຄວາມຮູ້ສຶກໂດດດ່ຽວ, ແລະມີຄວາມວິຕົກກັງວົນເຖິງແມ່ນວ່າຈະມີ endorphins ທັງ ໝົດ ທີ່ຂ້ອຍສົ່ງຜ່ານຮ່າງກາຍຂອງຂ້ອຍດ້ວຍການອອກ ກຳ ລັງກາຍ. ເພື່ອນຂອງຂ້ອຍຫຼາຍຄົນໄດ້ສູນເສຍວຽກ, ໂດຍສະເພາະຜູ້ທີ່ເຮັດວຽກໃນຊຸມຊົນໂຮງລະຄອນ. ແມ່ຂອງຂ້ອຍຢູ່ລ້າໆ, ແລະພໍ່ຂອງຂ້ອຍເຮັດວຽກກັບຊົ່ວໂມງຫຼຸດລົງ. ຂ້າພະເຈົ້າເລີ່ມຕົ້ນເລື່ອນເວລາ doom ລົງໃນເຟສບຸກ, ພະຍາຍາມທີ່ຈະຈົມນ້ ຳ ຕາຂອງຂ້າພະເຈົ້າອອກຈາກຄວາມໂລບມາກມາຍຂອງພະຍາດນະວະນິຍາຍທີ່ເລີ່ມຕົ້ນການເມືອງໃນແບບທີ່ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ເຄີຍເຫັນ. ຂ້ອຍໄດ້ກວດເບິ່ງຄະດີແລະອັດຕາການເສຍຊີວິດຂອງ Colorado ທຸກໆສອງຊົ່ວໂມງ, ຮູ້ຢ່າງເຕັມທີ່ວ່າລັດຈະບໍ່ປັບປຸງຕົວເລກຈົນກ່ວາຫຼັງຈາກ 00:19 ໂມງແລງຂ້ອຍໄດ້ຈົມນ້ ຳ, ແມ້ແຕ່ວ່າງຽບແລະຕົວເອງ. ຂ້ອຍຢູ່ໃຕ້ນ້ ຳ, ບໍ່ຮູ້ວ່າຂ້ອຍຄວນເຮັດຫຍັງໃຫ້ຕົວຂ້ອຍເອງຫລືຜູ້ອື່ນ ສຳ ລັບເລື່ອງນັ້ນ. ສຽງຄຸ້ນເຄີຍບໍ? ຂ້າພະເຈົ້າແນ່ບາງຄົນທີ່ທ່ານອ່ານສິ່ງນີ້ສາມາດພົວພັນກັບທຸກສິ່ງທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຂຽນມາ. ມັນແມ່ນປະກົດການລະດັບຊາດ (ດີ, ສາກົນ) ທີ່ຈະເລິກເຂົ້າໄປໃນຄວາມຢ້ານກົວທີ່ມີຢູ່ຂອງມະນຸດໃນຊ່ວງເດືອນຕົ້ນໆຂອງ COVID-2020, ຫຼືດັ່ງທີ່ພວກເຮົາທຸກຄົນໄດ້ຮູ້ມາແລ້ວ - ປີ XNUMX.

ໃນອາທິດທີສອງຂອງເດືອນເມສາ, ຂ້ອຍໄດ້ໄປສູບຢາອີກ. ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ສຶກຜິດຫວັງທີ່ສຸດໃນຕົວເອງ, ຄືກັບວ່າຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ສູບຢາເປັນເວລາຫົກເດືອນ. ຂ້ອຍໄດ້ເຮັດວຽກແລ້ວ; ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຕໍ່ສູ້ກັບການຕໍ່ສູ້ທີ່ດີ. ຂ້ອຍບໍ່ສາມາດເຊື່ອໄດ້ວ່າຂ້ອຍອ່ອນແອຫລາຍ. ຂ້ອຍສູບຢາຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ. ຂ້ອຍສູບຢາເປັນເວລາສອງອາທິດຄືກັບທີ່ຂ້ອຍເຄີຍມີເມື່ອຂ້ອຍເລີກສູບຢາອີກຄັ້ງ. ຂ້ອຍແຂງແຮງແລະບໍ່ສູບຢາຈົນກວ່າຈະມີວັນພັກຜ່ອນຄອບຄົວໃນເດືອນມິຖຸນາ. ຂ້າພະເຈົ້າຕົກຕະລຶງວ່າອິດທິພົນຂອງສັງຄົມເບິ່ງຄືວ່າຂ້າພະເຈົ້າສາມາດຈັດການໄດ້ຫລາຍກວ່າ. ບໍ່ມີໃຜມາຫາຂ້ອຍແລະເວົ້າວ່າ,“ ເຈົ້າບໍ່ສູບຢາບໍ? ນັ້ນແມ່ນເປັນຕາບອດແລະທ່ານບໍ່ເຢັນອີກຕໍ່ໄປ.” ບໍ່, ແທນທີ່ຄົນສູບຢາຂອງຊໍ່ຈະແກ້ຕົວຕົວເອງ, ແລະຂ້ອຍຖືກປ່ອຍໃຫ້ຄົນດຽວຄິດໄຕ່ຕອງຄວາມຄິດຂອງຂ້ອຍ. ມັນແມ່ນສິ່ງທີ່ເປັນຕາຢ້ານທີ່ສຸດ, ແຕ່ຂ້ອຍໄດ້ສູບຢາໃນການເດີນທາງນັ້ນ. ຂ້ອຍຍັງສູບຢາໃນລະຫວ່າງການເດີນທາງຄອບຄົວອີກຄັ້ງ ໜຶ່ງ ໃນເດືອນກັນຍາ. ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ໃຫ້ເຫດຜົນກັບຕົວເອງວ່າຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ພັກ, ແລະກົດລະບຽບຂອງລະບຽບວິໄນຕົນເອງບໍ່ໄດ້ໃຊ້ໃນວັນພັກຜ່ອນ. ຂ້ອຍໄດ້ລົ້ມລົງຈາກລົດເຂັນແລະໄດ້ກັບມາໃຊ້ເວລາຫຼາຍໆຄັ້ງນັບຕັ້ງແຕ່ຍຸກ ໃໝ່ ຂອງ COVID-19. ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເອົາຊະນະຕົນເອງກ່ຽວກັບມັນ, ມີຄວາມຝັນທີ່ຂ້າພະເຈົ້າເປັນຄົນທີ່ຢຸດເຊົາການຄ້າຂາຍ - ເວົ້າໃນຂະນະທີ່ປົກຄຸມຢູ່ໃນຮູຄໍຂອງຂ້າພະເຈົ້າ, ແລະສືບຕໍ່ຫລັ່ງໄຫລກັບວິທະຍາສາດທີ່ຢູ່ເບື້ອງຫລັງວ່າເປັນຫຍັງການສູບຢາຈຶ່ງຮ້າຍແຮງຕໍ່ສຸຂະພາບຂອງຂ້າພະເຈົ້າ. ເຖິງແມ່ນວ່າທັງ ໝົດ ນັ້ນ, ຂ້ອຍລົ້ມລົງ. ຂ້ອຍກັບມາຕິດຕາມແລະຫຼັງຈາກນັ້ນກໍ່ສະດຸດອີກ.

ໃນຊ່ວງເວລາຂອງ COVID-19, ຂ້ອຍໄດ້ຍິນເລື້ອຍໆເພື່ອສະແດງຄວາມຮູ້ບຸນຄຸນຕໍ່ຕົວຂ້ອຍເອງ. "ທຸກໆຄົນເຮັດໄດ້ດີທີ່ສຸດເທົ່າທີ່ເຂົາເຈົ້າສາມາດເຮັດໄດ້." "ນີ້ບໍ່ແມ່ນສະພາບການປົກກະຕິຂອງການເມືອງ." ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ເມື່ອເວົ້າເຖິງການເດີນທາງຂອງຂ້ອຍທີ່ຈະເອົາໄມ້ມະເລັງລົງ, ຂ້ອຍຮູ້ສຶກສະເທືອນໃຈເລັກນ້ອຍຈາກການຢຽບຢໍ່າແລະການດູຖູກຂອງຈິດໃຈຂອງຂ້ອຍເອງ. ຂ້າພະເຈົ້າຄິດວ່ານັ້ນແມ່ນສິ່ງທີ່ດີ, ດັ່ງທີ່ຂ້ອຍຢາກເປັນຄົນທີ່ບໍ່ສູບຢາຫລາຍກ່ວາສິ່ງໃດເລີຍ. ບໍ່ມີຂໍ້ແກ້ຕົວຫຍັງທີ່ໃຫຍ່ທີ່ຈະຂ້າຕົວເອງໃນທາງທີ່ຂ້ອຍເຮັດໃນເວລາທີ່ຂ້ອຍເອົາເຄື່ອງດູດ. ທັນ, ຂ້າພະເຈົ້າດີ້ນລົນ. ຂ້າພະເຈົ້າດີ້ນລົນ, ເຖິງແມ່ນວ່າມີເຫດຜົນທັງ ໝົດ ຢູ່ຂ້າງຂ້າພະເຈົ້າ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ຂ້ອຍຄິດວ່າຄົນສ່ວນໃຫຍ່ ກຳ ລັງປະສົບກັບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກດຽວນີ້, ດ້ວຍສິ່ງ ໜຶ່ງ ຫລືສິ່ງອື່ນ. ແນວຄວາມຄິດຂອງການເປັນຕົວຕົນ, ແລະການເບິ່ງແຍງຕົນເອງແມ່ນມີຄວາມແຕກຕ່າງກັນຫຼາຍກ່ວາ ໜຶ່ງ ປີທີ່ຜ່ານມາເມື່ອຂ້ອຍເລີ່ມຕົ້ນຢຸດການສູບຢາ. ຂ້ອຍບໍ່ໄດ້ຢູ່ຄົນດຽວ - ແລະເຈົ້າກໍ່ບໍ່ແມ່ນ! ພວກເຮົາຕ້ອງພະຍາຍາມຕໍ່ໄປ, ແລະສືບຕໍ່ປັບຕົວ, ແລະຮູ້ວ່າຢ່າງ ໜ້ອຍ ບາງສິ່ງທີ່ເປັນຄວາມຈິງຕອນນີ້ແມ່ນຄວາມຈິງດຽວນີ້. ການສູບຢາແມ່ນອັນຕະລາຍ, ເປັນອັນດັບ ທຳ ອິດ. ການຢຸດເຊົາການສູບຢາແມ່ນການເດີນທາງຕະຫຼອດຊີວິດ, ຈຸດ ສຳ ຄັນ. ຂ້າພະເຈົ້າຕ້ອງຕໍ່ສູ້ກັບການຕໍ່ສູ້ທີ່ດີແລະມີບົດວິຈານຕໍ່ຕົນເອງ ໜ້ອຍ ໜຶ່ງ ໃນເວລາທີ່ຂ້າພະເຈົ້າລົ້ມລະລາຍ. ມັນບໍ່ໄດ້ ໝາຍ ຄວາມວ່າຂ້ອຍໄດ້ສູນເສຍສົງຄາມ, ພຽງແຕ່ການສູ້ຮົບຄັ້ງດຽວເທົ່ານັ້ນ. ພວກເຮົາສາມາດເຮັດສິ່ງນີ້, ທ່ານ, ແລະຂ້ອຍ. ພວກເຮົາສາມາດສືບຕໍ່, ຮັກສາຕໍ່ໄປ, ສິ່ງໃດກໍ່ຕາມທີ່ມີຄວາມ ໝາຍ ສຳ ລັບພວກເຮົາ.

ຖ້າທ່ານຕ້ອງການຄວາມຊ່ວຍເຫຼືອເພື່ອເລີ່ມຕົ້ນການເດີນທາງຂອງທ່ານ, ໄປຢ້ຽມຢາມ coquitline.org ຫຼືໂທ 800-QUIT-Now.