Please ensure Javascript is enabled for purposes of website accessibility eduki nagusira jauzi
En Español
A A
800-511-5010
Health First Colorado eta CHP+ berritze prozesu arruntetara itzultzen ari dira.
Egiaztatu posta elektronikoa, posta eta PEAK sarrera-ontzia. Hartu neurriak mezu ofizialak jasotzen dituzunean. Zure berritze data ikus dezakezu hemen edonoiz. Berritze-pakete bat jasotzen baduzu, ziurtatu bete duzula. Ziurtatu ere sinatu eta epemuga baino lehen itzultzen duzula.
Argibide gehiago hemen

90eko hamarkada da niretzat

By Shawnette G

70eko hamarkadako haurra naiz, baina 90eko hamarkadako nostalgia nire bihotzean bizi da. Esan nahi dut, modaz, musikaz eta kulturaz ari garela. Telebistan eta zinema aretoetan "Martin", "Living Single" eta pantaila handian "Boomerang" eta "Boyz in the Hood" bezalako saioetan ikusten zen. Denetarikoa zen, baina 90eko hamarkada ere irudikatu ezin nuen moduan agertu zen. Crack epidemia, koadrilak, pobrezia eta arrazismoa imajina nezakeen baino gehiago zeuden nire aurrean.

90eko hamarkadan sartu nintzen 13 urteko neska beltz gisa, ukabila ponpatzeko prest zegoen "Esan ozen, Beltza naiz eta harro nago!!!" Public Enemy-ren "Fight the Power" abestiarekin batera rap-a egitea. Denverreko Park Hill auzoan bizi nintzen, beltz askoren meka zena. Harrotasun bat izan zen heldu garela. Beltz familia langileak, ondo zaindutako patioak. Gutako askok gure auzoan genuen harrotasuna sumatzen zen. "Park Hill Strong", ginen. Hala ere, desberdintasunik gure arbasoen kateek bezala nagusitu zen. Familiak graziaz erortzen ikusi nituen crack epidemia zela eta lagunak epaitzen ari zirela marihuana banatzeagatik. Ironikoa da orain hemen legeztatuta dagoenetik Colorado estatuan eta beste estatu batzuetan. Igandeko edozein tirok jotzen zuten, eta auzoan egun normal bat bezala sentitzen hasi zen. Ofizial zuriek patruila egiten zuten, eta batzuetan ez zenekien nor zen okerragoa ofizialak edo gaizkileak? Niretzat denak bat ziren berdin.

20 urte baino gehiago aurrera, beltzak berdintasunaren alde borrokan jarraitzen dute, droga berriak sortu dira eta anai-arrebak oraindik ere karreten atzean giltzapetuta daude marihuana lehen delitugileak banatzeko eta saltzeko, zigorrak amaitu gabe. Arrazakeriak orain kamera bat dauka, munduari benetan gertatzen ari dena erakusteko, eta Park Hill jada ez da Beltzen familien meka, gentrifikazioaren aurpegi berria baizik.

Baina hala ere denboran atzera egingo banu, 90eko hamarkadara itzuliko nintzateke; hor aurkitu nuen nire ahotsa, munduak nire inguruan nola funtzionatzen zuen ulertzeko apur bat aurkitu nuenean. Nire lehen mutil-laguna, bizitza osorako eraikitako adiskidetasunak, eta iraganeko une haiek nola ezarriko ninduten gaur naizen emakumearentzat. Bai, 90eko hamarkada da niretzat.