Nowy Rok, Nowa Krew

O tej porze roku wielu z nas w pełni przyjęło lub całkowicie porzuciło nowo wyznaczone cele. Klepiemy się po plecach lub przechodzimy do innych, z pozoru bardziej palących projektów. Sprowadzanie dzieci z powrotem do szkoły, dostarczanie szefowi prezentacji budżetu lub pamiętanie o zabraniu samochodu w celu wymiany oleju to jedne z wielu rzeczy na liście rzeczy do zrobienia. Planowanie oddania krwi prawdopodobnie nie przychodzi nam do głowy. W rzeczywistości prawie 40 procent populacji USA jest uprawnionych do oddawania krwi, ale mniej niż trzy procent to robi.

W styczniu moja rodzina zaczyna być podekscytowana zbliżającymi się urodzinami mojej córki. W lutym skończy dziewięć lat. Podczas kolacji zauważamy, jak bardzo urosła i dyskutujemy, co chciałaby podarować. Zastanawiam się, jakie mam szczęście, że mam te normalne interakcje z moją rodziną. Narodziny mojej córki były dla mnie wyjątkowe. Nie oczekiwano, że przeżyję to wstrząsające doświadczenie, ale przeżyłem to w dużej mierze dzięki życzliwości nieznajomych.

Prawie dziewięć lat temu poszedłem do szpitala na dziecko. Ciąża przebiegła bez powikłań - trochę nudności, zgaga i ból pleców. Byłam bardzo zdrowa i miałam ogromny brzuch. Wiedziałem, że będzie dużym, zdrowym dzieckiem. Jak większość przyszłych mam, bałem się porodu, ale nie mogłem się doczekać spotkania z córeczką. Niewiele pamiętam po zameldowaniu się w szpitalu. Pamiętam, jak mój mąż dźwigał moje torby z ubraniami dla dziecka i wszystkim, czego potrzebowałam - kapciami, pidżamkami, muzyką, balsamem do ust, książkami? Potem pamiętam tylko rzeczy, które powiedziałem następnego ranka, na przykład „Czuję dużą presję. Czuję, że zaraz zwymiotuję ”.

Po dniach kilku poważnych operacji, transfuzji krwi i ponurych chwilach obudziłem się i dowiedziałem się, że mam zator płynem owodniowym, rzadkie i zagrażające życiu powikłanie, które spowodowało zatrzymanie akcji serca i niekontrolowane krwawienie. Moja córka miała traumatyczny poród, który wymagał czasu na OIOM-ie, ale zanim się pojawiłam, czuła się dobrze. Dowiedziałem się również, że nieubłagane wysiłki personelu medycznego, dostępność prawie 300 jednostek krwi i produktów krwiopochodnych oraz niezachwiana miłość, wsparcie i modlitwa rodziny, przyjaciół i nieznajomych przyczyniły się do mojego pozytywnego wyniku.

Przeżyłam. Nie przeżyłbym bez krwi i produktów krwiopochodnych pod ręką w szpitalu i Centrum Krwiodawstwa Bonfils (obecnie DBA witalny). Normalne ludzkie ciało zawiera nieco ponad pięć litrów krwi. W ciągu kilku dni potrzebowałem równowartości 30 galonów krwi.

W 2016 roku miałem zaszczyt spotkać 30 z ponad 300 osób, których oddanie krwi uratowało mi życie. To była naprawdę wyjątkowa okazja, aby spotkać tych, którzy oddali i nigdy nie spodziewali się spotkania z osobą, która otrzymała ich krew. W ciągu ostatnich kilku dni w szpitalu zaczęło docierać do mnie, że dostaję dużo krwi - bardzo dużo, od setek osób. Na początku poczułem się trochę dziwnie - czy będę inną osobą, moje włosy były trochę grubsze. Pomyślałem, że naprawdę powinienem spróbować być lepszą wersją mnie. Zdarzył się cud. Co za wyjątkowy prezent od tak wielu nieznajomych. Wkrótce zdałam sobie sprawę, że prawdziwym prezentem jest to, że mogę być po prostu sobą, niedoskonałym - współpracownikiem, przyjaciółką, córką, wnuczką, siostrą, siostrzenicą, kuzynką, ciotką, żoną i matką mądra, piękna dziewczyna.

Szczerze mówiąc, zanim wymagałem transfuzji krwi ratującej życie, nie myślałem zbyt wiele o krwiodawstwie. Pamiętam, że pierwszy raz oddałem krew w liceum i to wszystko. Oddawanie krwi ratuje życie. Jeśli możesz oddać krew, zachęcam do rozpoczęcia nowego roku z łatwo osiągalnym celem, jakim jest oddanie krwi lub produktów krwiopochodnych. Wiele zbiórki krwi zostało odwołanych z powodu COVID-19, więc indywidualne oddawanie krwi ma teraz większe znaczenie niż kiedykolwiek. Niezależnie od tego, czy kwalifikujesz się do oddania pełnej krwi, czy wyzdrowienia z COVID-19 i czy możesz przekazać osocze rekonwalescencyjneratujesz życie.