Jak nauczanie pomogło mi przezwyciężyć niepokój społeczny

Czy kiedykolwiek grałeś w jakąś grę jako dziecko? Mój układał w kolejce kilka zabawek, a później plakaty Backstreet Boys i uczyłem ich tego, co omawialiśmy w szkole w tym tygodniu. Miałem plan zajęć, oceniałem prace domowe moich uczniów (czyli moje własne testy praktyczne) i przyznawałem nagrodę Najlepszego Studenta na koniec każdego semestru. Brian Littrell wygrywał za każdym razem. Och!

Już od najmłodszych lat wiedziałem, że chciałem uczyć w ramach kariery zawodowej. Jest coś niesamowicie satysfakcjonującego w patrzeniu, jak oczy moich uczniów rozświetlają się, gdy mają moment „aha” dotyczący tematu lub własnych talentów, umiejętności i zdolności. Zanim pomyślisz, że zgubiłem kulki – mówię o moich prawdziwych uczniach, a nie tych wyimaginowanych, których miałem dorastając. UWIELBIAM odgrywać niewielką rolę w pomaganiu ludziom w realizacji ich potencjału. Problem w tym, że… sama myśl o wystąpieniu publicznie, nawet przed znaną publicznością, bez względu na to, jak dużą czy małą, sprawiła, że ​​zacząłem hiperwentylować się i wybuchałem pokrzywką. Witamy w świecie społecznego niepokoju.

„Zaburzenie lęku społecznego, czasami określane jako fobia społeczna, jest rodzajem zaburzenia lękowego, które powoduje skrajny strach w sytuacjach społecznych. Osoby z tym zaburzeniem mają problemy z rozmową z ludźmi, poznawaniem nowych ludzi i uczęszczaniem na spotkania towarzyskie”. Nie zagłębiając się zbytnio w Psychologię Danieli 101, dla mnie niepokój wynikał ze strachu przed zawstydzeniem siebie, byciem ocenianym negatywnie i odrzuceniem. Logicznie rozumiałem, że strach był irracjonalny, ale objawy fizjologiczne wydawały się przytłaczające. Na szczęście moja miłość do nauczania i wrodzony upór były silniejsze.

Zacząłem celowo szukać możliwości praktyki. W dziesiątej klasie często można było spotkać mnie pomagającego mojej nauczycielce angielskiego z jej piątą i szóstą klasą. Zanim ukończyłem szkołę średnią, miałem solidny biznes korepetycji, który pomagał dzieciom i dorosłym w języku angielskim, francuskim i japońskim. Zacząłem prowadzić zajęcia w kościele i przemawiać przed małą publicznością. Z początku przerażające, każda okazja do nauczania przekształciła się w satysfakcjonujące doświadczenie – to, co ludzie w moim zawodzie nazywają „hajem ułatwiającym”. Z wyjątkiem tego jednego razu, kiedy pod koniec wygłaszania podnoszącego na duchu przemówienia przed ponad 10 osobami zdałem sobie sprawę, że piękna długa biała spódnica, którą wybrałem na specjalną okazję, była całkowicie przezroczysta, gdy uderzyło ją światło słoneczne. I to był bardzo słoneczny dzień… Ale czy umarłem?! Nie. Tego dnia dowiedziałem się, że jestem bardziej odporny niż myślałem.

Ucząc się wszystkiego, co mogłem dostać w swoje ręce o nauczaniu, celowa praktyka i doświadczenie, moja pewność siebie rosła, a mój niepokój społeczny stawał się coraz łatwiejszy do opanowania. Zawsze będę wdzięczna za drogich przyjaciół i mentorów, którzy zachęcali mnie do trzymania się tego i wprowadzili mnie w halki. Od tego czasu pracowałem w różnych branżach i na różnych stanowiskach, cały czas szukając możliwości nauczania, coachingu i facylitacji. Kilka lat temu wylądowałem w Rozwój talentów pole w pełnym wymiarze godzin. Nie mógłbym być szczęśliwszy, ponieważ doskonale wpisuje się to w moją osobistą misję „bycia pozytywną siłą na dobre”. Niedawno miałem prezentację na konferencji, wszyscy! To, co kiedyś wydawało się nieosiągalnym snem, stało się rzeczywistością. Ludzie często mi mówią: „Wyglądasz tak naturalnie, robiąc to, co robisz! Cóż za wspaniały talent”. Niewielu jednak wie, ile wysiłku włożono w dotarcie tam, gdzie jestem dzisiaj. A nauka trwa każdego dnia.

Wszystkim, którzy zmagają się z osiągnięciem celu lub pokonaniem przeszkody, MOŻESZ TO ZROBIĆ!

• Znajdź dlaczego za to, co zamierzasz osiągnąć – cel zmotywuje Cię do dalszego rozwoju.
• Objąć Twoja własna wersja sytuacji „przezroczystych spódnic” budujących postać – sprawią, że staniesz się silniejszy i stanie się zabawną historią, którą pewnego dnia możesz zamieścić na swoim blogu.
• Otaczać z ludźmi, którzy będą cię dopingować i podnosić, zamiast poniżać.
• Start małe, śledź swoje postępy, ucz się na niepowodzeniach i świętuj sukcesy.

Teraz idź tam i Pokaż im, z czego jesteś zrobiony!

Źródło pliku: Karolina Grabowska od Pexels