Tworzenie Nowych Tradycji
To sezon, na który czekam cały rok. Kiedy liście spadają z drzew i temperatura spada, jestem jedną z nielicznych osób, które znam, którym naprawdę nie przeszkadza, że jest ciemno o 5:00 Jasne, walczę ze zmianą czasu (kiedy się pozbędziemy przy okazji?). Wszystko to jednak świadczy o zbliżających się świętach. Jak wielu, mam wiele miłych wspomnień z wakacji jako dziecko. Zawsze nie mogłem się doczekać, kiedy cała rodzina zagra w Trivial Pursuit po kolacji w Święto Dziękczynienia. Mój dziadek zawsze znał każdą odpowiedź. W grudniu walczyłem z braćmi o miejsce przy oknie w samochodzie mojego taty, kiedy jeździliśmy po okolicy, oglądając świąteczne lampki. Świętowałem Chanukę z rodziną i spędziłem Boże Narodzenie z dwoma najlepszymi przyjaciółmi z dzieciństwa. To zawsze był magiczny czas.
Teraz, gdy jestem starsza i mam dwójkę własnych dzieci, zdaję sobie sprawę, że magia świąt wzięła się z tego, co my zrobił zamiast tego, co my got. Jasne, kochałem moje dmuchane krzesło z fioletowym brokatem i moje WaterBaby tak samo jak każde dziecko. Ale kiedy patrzę wstecz na święta, nie pamiętam prezentów, pamiętam tradycje. A teraz moja kolej na rozpoczęcie własnych tradycji świątecznych z rodziną. Chociaż pandemia sprawiła, że ostatnie kilka lat było nieco trudniejsze, już zaczęliśmy szukać sposobów, by przekazać magię naszym dzieciom. Moja dalsza rodzina zaczęła robić motywy na Święto Dziękczynienia jakiś czas temu i to był hit! Kilka lat temu wylądowaliśmy na motywie piżamy i nigdy nie oglądaliśmy się za siebie! Mój mąż, ja, a teraz moje dzieci, uwielbiamy wybierać nasze ulubione piżamy, aby się przytulić i bawić z rodziną. Nadal uwielbiamy jeździć po okolicy, patrząc na świąteczne lampki, chociaż nie jestem pewien, czy moje dzieci, czy mój mąż i ja lubimy to bardziej. Kupiłam już naszą pasującą piżamę z Myszką Miki i schowałam ją na Wigilię. Jestem podekscytowany, że mój 3-latek po raz pierwszy pomaga mojej mamie i mnie robić latkes.
Mieliśmy kilka ciężkich lat jako społeczeństwo. Bycie rodzicem małych dzieci w środku globalnej pandemii przyniosło więcej wyzwań, niż się spodziewałem. Dlatego uważam, że tworzenie tych (mam nadzieję) trwałych tradycji dla mojej rodziny jest dla mnie ważniejsze niż kiedykolwiek. Moi chłopcy mają dopiero rok i trzy lata, więc prawdopodobieństwo, że będą pamiętać te wczesne wakacje, jest bardzo małe. Ale będę miał zdjęcia, żeby im pokazać. Zapamiętam. Zapamiętam odbicie świateł na ich twarzach, odbijających się od szyb, gdy mijamy oświetlone domy. Zapamiętam chichoty i tupot maleńkich stóp biegających po domu, gdy moi chłopcy bawią się w pasujących piżamach. Zapamiętam przytulanie się pod kocem, kiedy oglądaliśmy „Grincha” po raz 183. Bo dla mnie święta są niczym bez tradycji.