کودکان فعال در COVID-19 - دسترسی کلرادو

بلاگ
سلامتی
کودکان فعال در COVID-19

سلام ، نام من جن است و من والدین فرزندان بسیار فعال هستم. نه ، این یک تشخیص بالینی نیست. این تشخیص مادر من است. من دیده ام چه اتفاقی می افتد در صورتی که آنها را خیلی طولانی در خانه نگه دارم. منظره قشنگی نیست. در تمام انصاف ، من و همسرم بسیار افراد فعال هستیم ، بنابراین شانس خوبی وجود دارد که آنها نیاز خود را برای جابجایی از ما به ارث برده باشند. من و او نیز اگر وقت زیادی را در خانه بگذرانیم ، دچار خارش می شویم. ما یک تصمیم آگاهانه گرفتیم تا آنجا که ممکن است بیشتر وقت را در خارج از خانواده بگذرانیم. این تضمین می کند که انسان های کوچک فضای کافی برای انتشار انرژی اضافی خود را دارند. ما از کودکی پیاده روی ، دوچرخه سواری ، قایقرانی ، کمپینگ و ماجراجویی کیدو را شروع کردیم. ما می خواستیم که این فعالیت ها برای خانواده ما عادی شود.

پیاده روی برجسته ترین فعالیت ما است زیرا می دانیم که این کار ساده ترین کار با بچه هاست (فقط آنها را در آپارات قرار دهید)ack و hit the track) و گزینه های گسترده ای در سراسر ایالت وجود دارد. ما حتی چندین 14 کار با آنها انجام داده ایم. اگرچه ، اکنون که آنها سه و پنج ساله هستند ، می شوند کمی بیش از حد سنگین برای حمل و نه آنقدر قدیمی برای تسلط بر صعودهای شیب دار. ما در حال حاضر به مسیرهای کوتاه تر ، شیب دارتر حرکت کرده ایم و شروع به گرفتن آنها در اسکی و دوچرخه های خود (به جای فقط یک تریلر دوچرخه) کرده ایم. کمپینگ فعالیت دیگری استبا بزرگتر شدن سن آسان تر می شوند (یعنی پوشک بیشتری ندارید ، می خوردید چوب بخورد ، راه بروید به داخل آتشگاه ، و غیره). بیشتر آخر هفته ها در خارج از منزل در کوهستان ها سپری می شود. این مکان شاد ماست بنابراین نباید برای کسی که این را خواند ، شوکی ایجاد کند که وقتی مارس ضربه خورد ، می دانستیم که دچار مشکل خواهیم شد. چگونه می توانیم در دنیا این بچه ها را فعال نگه داریم وقتی که گزینه های ما به طور ناگهانی محدود باشد و ایمنی عامل بزرگی برای خود و اطرافیان است؟

ما دیگر نمی توانستیم به کوه برویم و با کیدو اسکی تمرین کنیم ، استراحتگاه ها همه بسته بودند. شروع اردو زدن خیلی سرد بود ، بعضی از مسیرهای پیاده روی هنوز برف روی آنها بود و دوچرخه سواری بسته به آب و هوا مورد ضرب و شتم قرار می گرفت. برخلاف بیشتر والدین ، ما بسیار خوشبخت بودیم که مهدکودک ما در اثر این بحران باز است. این اجازه را برای استراحت از بچه های ما فراهم می کند که من می دانم که بسیاری از مردم چنین نداشتند. با وجود وقت خود در مهدکودک برای بازی با بچه های دیگر و روزانه چندین بار بیرون رفتن ، اما این کودکان هنوز بعد از ظهرها و آخر هفته ها به فعالیت زیادی احتیاج داشتند. آمدن به خانه مساوی با کندی یا آرامش این هیولاهای کوچک نبود. برای اینکه آنها را فعال نگه داریم و تا حد امکان از نمایشگرها دور شویم ، در محله خودمان قدم زدیم ، نقاشی هایی از گچ را در کنار جاده خود ایجاد کردیم ، حباب هایی را درآوردیم ، دوچرخه سواری کردیم و اسکوتر ، شام پخت و پز در کنار هم ، تصاویر رنگی ، ساخت هیولا playdoh ، مهمانی های رقص آشپزخانه برگزار کردیم ، و همه خانه را با تعقیب و گریز با هم تعقیب کردند. ما همچنین با پسرعمویان و دوستان خود در تماس های FaceTime و Zoom زیادی انجام دادیم.

من همیشه می دانستم که این بچه ها فعال هستند ، اما آنچه که در زمان اضافی ما با هم از طریق COVID-19 فهمیدم این است که یا باید متوقف شوم و با آنها بازی کنم (هنر گچ را درست کنم یا با آنها رقص کنم) یا آنها را در فعالیتی قرار دهم. انجام دادن (پخت و پز با هم یا اجازه دادن به آنها در حالی که من جمع می شوم) در گلدان لباس تمیز می پرند. اجازه دادن به آنها بازی به تنهایی ممکن است ، و گاهی اوقات بسیار مورد نیاز است ، اما فقط در خیلی کوتاه مدت کار می کند. اگر من و همسرم واقعاً می خواهیم آنها را فعال نگه داریم ، یکی از ما باید در کنار آنها شرکت کنیم. من اخیراً در یک کنفرانس مجازی حضور داشتم و گوینده این جمله را داشت "من تو را می بینم ، دوستت دارم ، به تو احتیاج دارم". بعد از گذراندن این وقت اضافی با کیدوها در این چند ماه گذشته من دیدن هیجان و تعامل آنها با دنیای اطرافشان است و می خواهند شرکت کنند. من عشق چقدر کنجکاو و خنده دار و فعال هستند و من نیاز انرژی آنها برای ادامه کار من است. اگر یک کیدو فعال داشته باشید ، می دانم که چقدر می تواند خسته کننده باشد ، اما من می دانم که دیدن آنها ، دوست داشتن آنها و نیاز به آنها چه فایده دارد.