Please ensure Javascript is enabled for purposes of website accessibility رفتن به محتوای اصلی

ماه ملی طلاق با محوریت کودک

آخر هفته گذشته، در آخرین مسابقه شنای پسر 18 ساله ام برای لیگ تابستانی او زیر چادر نشسته بودم. پسرم از هفت سالگی شنا را شروع کرد و این آخرین باری بود که خانواده اش هیجان تماشای مسابقه او را داشتند. شوهر سابقم، برایان، زیر چادر به من ملحق شد. همسرش، کلی؛ خواهرش؛ و همچنین خواهرزاده و برادرزاده کلی؛ مادر برایان، تری (مادر شوهر سابق من)؛ شوهر فعلی من، اسکات؛ و پسر 11 ساله ای که با او شریک هستم، لوکاس. همانطور که ما دوست داریم بگوییم، این "تفریح ​​خانوادگی ناکارآمد" در بهترین حالت خود بود! واقعیت جالب… فرزند 11 ساله من همچنین از تری به عنوان "مادربزرگ تری" یاد می کند، زیرا او هر دو مادربزرگ خود را از دست داده است و تری خوشحال است که او را پر می کند.

طلاق می‌تواند تجربه‌ای چالش‌برانگیز و احساسی برای همه طرف‌های درگیر باشد، به‌ویژه زمانی که بچه‌ها بخشی از معادله باشند. با این حال، من و برایان به روشی که توانسته‌ایم با ایجاد یک رابطه محکم والدینی مشترک، رفاه و شادی فرزندانمان را در اولویت قرار دهیم، افتخار می‌کنیم. در واقع، به اعتقاد من، این برای شادی کودکان ضروری است. فرزندپروری مشترک برای ضعیفان نیست! این امر مستلزم همکاری، ارتباط موثر و تعهد به اولویت دادن به نیازهای فرزندانتان است، علیرغم احساسی که ممکن است در مورد انحلال رابطه زناشویی خود داشته باشید. در زیر برخی از استراتژی‌ها و نکات عملی برای کمک به هدایت والدین پس از طلاق آمده است:

  1. ارتباط باز و صادقانه را در اولویت قرار دهید: من معتقدم که ارتباط موثر پایه و اساس موفقیت را در هنگام فرزندپروری مشترک تشکیل می دهد. در مورد مسائل مهم مربوط به فرزندانتان، مانند آموزش، مراقبت های بهداشتی و فعالیت های فوق برنامه، آشکارا صحبت کنید. لحن صمیمانه و محترمانه خود را حفظ کنید و در نظر داشته باشید که مکالمات شما حول محور منافع فرزندانتان است. از روش‌های ارتباطی مختلف مانند بحث‌های چهره به چهره، تماس‌های تلفنی، ایمیل‌ها یا حتی برنامه‌های والدین مشترک برای اطمینان از جریان یکنواخت و شفاف اطلاعات استفاده کنید. یکی از چیزهایی که برایان و من در اوایل ایجاد کردیم، صفحه‌گسترده‌ای بود که در آن تمام هزینه‌های مربوط به کودکان را ردیابی می‌کردیم، به طوری که می‌توانیم اطمینان حاصل کنیم که می‌توانیم به طور عادلانه در پایان هر ماه "قرار بگیریم".
  2. یک طرح والدینی مشترک تهیه کنید: یک طرح والدینی با ساختار خوب می تواند وضوح و ثبات را برای والدین و فرزندان فراهم کند. برای ایجاد یک طرح جامع که برنامه ها، مسئولیت ها و فرآیندهای تصمیم گیری را مشخص می کند، با یکدیگر همکاری کنید. جنبه های ضروری مانند برنامه بازدید، تعطیلات، تعطیلات و تقسیم تعهدات مالی را پوشش دهید. منعطف باشید و نسبت به تجدید نظر در برنامه آماده باشید زیرا نیازهای فرزندانتان در طول زمان تغییر می کند. این امر به ویژه زمانی که فرزندان ما وارد سال های نوجوانی شده اند صادق بوده است. 24 ساله‌ام اخیراً به من گفت که از اینکه من و پدرش هیچ‌وقت با بحث کردن در مقابل او یا درخواست از او برای گذراندن وقت در یک خانه و دیگری برای او چالشی ایجاد نکردیم، قدردانی می‌کند. با وجود اینکه ما تعطیلات مهم را عوض کردیم، تولدها همیشه با هم جشن می گرفتند و حتی اکنون، وقتی او از خانه اش در شیکاگو به دنور سفر می کند، تمام خانواده برای شام دور هم جمع می شوند.
  3. ترویج ثبات و روال: کودکان با ثبات رشد می کنند، بنابراین حفظ ثبات در هر دو خانواده بسیار مهم است. برای روال ها، قوانین و انتظارات مشابه در هر دو خانه تلاش کنید، اطمینان حاصل کنید که فرزندانتان احساس امنیت می کنند و آنچه از آنها انتظار می رود را درک کنند. این همیشه آسان نیست. من و برایان شیوه‌های فرزندپروری متفاوتی داریم و ازدواج کرده بودیم یا نه. در اوایل طلاق ما یک مورد بود که دخترم می خواست مارمولک بگیرد. به او گفته بودم: «مطمئناً نه! من از هیچ نوع خزندگان کار نمی کنم!» او سریع گفت: "بابا برای من یک مارمولک می آورد." تلفن را برداشتم و برایان و من با هم صحبت کردیم که دخترمان خزنده ای بگیرد و هر دو به این نتیجه رسیدند که پاسخ هنوز "نه" است. او بلافاصله فهمید که من و پدرش ... مکرراً صحبت می کنیم. هیچکس نمی توانست با «او گفت، او گفت» در خانه ما فرار کند!
  4. به مرزهای یکدیگر احترام بگذارید: احترام گذاشتن به مرزهای یکدیگر برای تقویت پویایی والدینی سالم ضروری است. توجه داشته باشید که همسر سابق شما ممکن است سبک های متفاوتی برای فرزندپروری داشته باشد و از انتقاد یا تضعیف انتخاب های او خودداری کنید. فرزندان خود را تشویق کنید تا روابط مثبتی با هر دو والدین ایجاد کنند و محیطی را ایجاد کنید که بدون در نظر گرفتن اینکه در کدام خانواده هستند احساس امنیت و عشق می کنند.
  5. کودکان را از تعارض دور نگه دارید: محافظت از فرزندانتان در برابر هر گونه درگیری یا اختلاف نظری که ممکن است بین شما و همسر سابقتان ایجاد شود بسیار مهم است. از بحث در مورد مسائل حقوقی، مسائل مالی یا اختلافات شخصی در مقابل فرزندان خود اجتناب کنید. فضای امنی برای ابراز احساسات فرزندان خود ایجاد کنید و به آنها اطمینان دهید که احساسات آنها معتبر است و آنها مسئول طلاق نیستند. باز هم، این همیشه آسان نیست. به خصوص در اوایل طلاق، ممکن است احساسات شدید و منفی نسبت به همسر سابق خود داشته باشید. یافتن راه‌هایی برای بیان این احساسات بسیار مهم است، اما به شدت احساس می‌کردم که نمی‌توانم در مورد پدرشان برای فرزندانم «روشن» کنم، زیرا آن‌ها او را بسیار دوست دارند و خود را در او می‌شناسند. احساس می‌کردم که با انتقاد از او، احساس می‌کنم که دارم از بخشی از آن‌ها انتقاد می‌کنم.
  6. ایجاد یک شبکه حمایتی: والدین مشترک می تواند از نظر احساسی چالش برانگیز باشد، بنابراین ایجاد یک شبکه حمایتی بسیار مهم است. از خانواده، دوستان یا مشاوران حرفه ای که می توانند مشاوره و دیدگاه بی طرفانه ارائه دهند، راهنمایی بخواهید. پیوستن به گروه‌های حمایتی یا شرکت در کلاس‌های فرزندپروری که به‌طور خاص برای والدین مطلقه طراحی شده‌اند نیز می‌تواند بینش‌های ارزشمند و حس اجتماعی را ارائه دهد. در اوایل طلاق، من در نهایت به تدریس یک کلاس فرزندپروری برای کسانی که طلاق را می گذرانند برای آدامز کانتی پرداختم. من یک چیز از دوره را به یاد می آورم که برایم جالب بود ... "شما همیشه یک خانواده خواهید بود، حتی اگر ظاهر متفاوتی داشته باشید."
  7. خودمراقبتی را تمرین کنید: به یاد داشته باشید که مراقب خود باشید. طلاق و والدین مشترک می تواند از نظر جسمی و روحی خسته کننده باشد، بنابراین مهم است که مراقبت از خود را در اولویت قرار دهید. در فعالیت هایی شرکت کنید که رفاه شما را افزایش می دهد، مانند ورزش کردن، دنبال کردن سرگرمی ها، گذراندن وقت با دوستان، یا در صورت نیاز به دنبال درمان. با مراقبت از خود، برای حمایت از فرزندان خود در این دوره انتقالی، مجهزتر خواهید بود.

والدین مشترک پس از طلاق طی 16 سال گذشته روندی مستمر بین من و سابقم بوده است که مستلزم تلاش، سازش و فداکاری از سوی ما و همچنین همسران جدیدمان بوده است. با اولویت دادن به ارتباطات باز، احترام، ثبات و رفاه فرزندانتان، شما نیز می توانید یک رابطه والد مشترک موفق ایجاد کنید. به یاد داشته باشید، نکته کلیدی کنار گذاشتن تفاوت های شخصی، تمرکز بر نیازهای فرزندان و همکاری با یکدیگر برای ایجاد یک محیط حمایت کننده و محبت آمیز است که به آنها امکان می دهد پیشرفت کنند. جمله ای که مدت ها پیش در آن کلاس والدین شنیدم، "شما همیشه یک خانواده خواهید بود، حتی اگر ظاهر متفاوتی داشته باشید" امروز نمی تواند درست تر باشد. برایان و من موفق شده ایم با بچه هایمان در بسیاری از فراز و نشیب های زندگی مانور دهیم. همیشه کاملاً نرم نبوده است، اما ما به پیشرفت خود افتخار می‌کنیم، و من معتقدم که این امر به فرزندانمان کمک کرده تا قوی‌تر و انعطاف‌پذیرتر در طرف مقابل ظاهر شوند.