فدرال رزرو بهترین است - گرامیداشت هفته جهانی تغذیه با شیر مادر و توانمندسازی همه گزینه های تغذیه
به این پست وبلاگی صمیمانه که در آن برای گرامیداشت هفته جهانی تغذیه با شیر مادر گرد هم آمده ایم، مادران عزیز و دیگران خوش آمدید. این هفته در مورد شناخت و حمایت از سفرهای متنوع مادران و جشن گرفتن عشق و فداکاری است که آنها برای تغذیه نوزادان خود می کنند. به عنوان یک مادر مغرور که از دو پسر زیبا پرستاری کرده است، مشتاق هستم تا سفر شخصی خود را به اشتراک بگذارم، واقعیت های تغذیه با شیر مادر را روشن کنم، در حالی که از رویکردی دلسوزانه تر برای حمایت از مادرانی که به انتخاب یا ضرورت تغذیه می کنند، حمایت می کنم. این هفته فقط جشن شیر دادن نیست. این در مورد استقبال از مسیرهای متنوع مادری و ترویج فرهنگ عشق و تفاهم در بین همه مادران صرف نظر از نحوه تغذیه نوزادان شیرین خود است.
در اولین بارداری ام امیدوار بودم حداقل یک سال به پسرم شیر بدهم. به طور غیرمنتظره ای، او پس از تولد هشت روز را در بخش مراقبت های ویژه نوزادان (NICU) گذراند، اما این امر باعث حمایت یک مشاور شیردهی شد که من را در روزهای اولیه راهنمایی کرد. از آنجایی که نتوانستم پسرم را در چند روز اول زندگی در آغوش بگیرم، ابتدا با یک پمپ درجه بیمارستانی آشنا شدم که هر سه ساعت از آن استفاده می‌کردم. شیر من چند روز طول کشید تا وارد شود و اولین جلسات پمپاژ من فقط قطرات شیر تولید کرد. شوهرم از یک سرنگ برای گرفتن هر قطره استفاده می‌کرد و این طلای گرانبها را به NICU تحویل می‌داد و آن را در دهان پسرمان می‌چکانید. این شیر با شیر مادر اهدایی تکمیل شد تا اطمینان حاصل شود که پسرم تغذیه مورد نیاز خود را در روزهای اول زندگی خود دریافت می کند. ما در نهایت موفق به پرستاری شدیم، اما به دلیل شرایط پزشکی او مجبور شدم برای چند هفته سه بار شیر بخورم که باعث خستگی من شد. هنگامی که به سر کار برگشتم، باید هر سه ساعت یک بار با جدیت پمپاژ می کردم و هزینه های مربوط به شیردهی قابل توجه بود. علیرغم چالش ها، من به شیردهی ادامه دادم زیرا برای ما کارساز بود، اما متوجه هستم که این شیر می تواند از نظر جسمی و روحی بر مادران وارد شود.
وقتی پسر دومم به دنیا آمد، از بستری شدن در NICU اجتناب کردیم، اما پنج روز را در بیمارستان گذراندیم، که باز هم حمایت بیشتری برای شروع خوب سفر شیردهی ما به همراه داشت. روزها پسرم تقریبا هر ساعت شیر می داد. احساس می کردم شاید دیگر هرگز نخوابم. زمانی که پسرم کمی بیش از دو ماه داشت، متوجه شدیم که او به پروتئین لبنیات حساسیت دارد، به این معنی که من باید تمام لبنیات را از رژیم غذایی خود حذف کنم - نه فقط پنیر و شیر، بلکه هر چیزی که حاوی آب پنیر و کازئین باشد. من فهمیدم که حتی پروبیوتیک من مجاز نیست! در همین زمان، کشور با کمبود فرمول مواجه بود. صادقانه بگویم، اگر این رویداد نبود، احتمالاً به تغذیه با شیر خشک روی می آوردم. استرس ناشی از خواندن هر برچسب و نخوردن چیزی، مگر اینکه 110 درصد از آنچه در آن است مطمئن باشم، باعث استرس و اضطراب می شود که اغلب احساس می شود بیش از حد است. در همین زمان بود که اخبار مملو از تیترهایی در مورد "رایگان" بودن شیردهی بود و من از این که مجبور نبودم کارت اعتباری خود را برای شیری که به پسرم می‌دادم، شیشه‌ها و کیسه‌ها را به کودکم می‌دادم، خشمگین و کمی خشمگین شدم. کولرها، پمپ، قطعات پمپ، لانولین، مشاوره شیردهی، آنتی بیوتیک برای درمان ورم پستان، وقت و انرژی من قطعا هزینه داشت.
مایوس کننده است که شاهد باشیم که چگونه زنان می توانند بدون توجه به انتخاب های شیردهی خود با شرم و قضاوت مواجه شوند. از یک سو، مادرانی که قادر به شیر دادن نیستند یا ترجیح می دهند شیر ندهند، اغلب به خاطر تصمیمات خود مورد انتقاد قرار می گیرند و این باعث می شود که آنها احساس گناه یا بی کفایتی کنند. از سوی دیگر، زنانی که فراتر از انتظارات جامعه شیر می‌دهند، ممکن است با نظرات منفی مواجه شوند که باعث می‌شود احساس ناراحتی کنند یا مورد قضاوت قرار بگیرند. مدت کوتاهی پس از اینکه پسر بزرگترم یک ساله شد، در حالی که کیف تلمبه ای مشکی و قابل اعتمادم روی شانه ام بود، از اتاق استراحت عبور کردم. من به اندازه کافی خوش شانس بودم که شیر داشتم تا به بانک شیر اهدا کنم که بعد از تجربه ما در NICU برای من مهم بود. من بعد از از شیر گرفتن پسرم پمپاژ را انتخاب کردم تا بتوانم به هدف اهدایی خود برسم. من هرگز نگاه انزجاری را فراموش نمی کنم که یکی از همکاران پرسید: «پسرت دوباره چند سال دارد؟ تو هنوز این کار را می کنی؟!»
همانطور که هفته ملی تغذیه با شیر مادر را جشن می گیریم، امیدوارم بتوانیم از این فرصتی برای رهایی از این نگرش های مضر استفاده کنیم و از همه مادران در سفرهای فردی خود حمایت کنیم. هر مادری سزاوار احترام و درک است، زیرا انتخاب های ما عمیقاً شخصی است و باید به جای انگ انگاشته شود. توانمندسازی زنان برای تصمیم گیری آگاهانه و پذیرش تنوع مادری، کلید ایجاد محیطی دلسوزانه و فراگیر برای همه است. اعتقاد من این است که همه مادران باید از حمایت و ایمنی برای انتخاب تغذیه نوزادانشان به شیوه ای منطقی و بدون به خطر انداختن سلامت جسمی و/یا احساسی برخوردار باشند.
من بسیار خوش شانس بودم که ساعت های بی شماری از خدمات شیردهی حرفه ای برخوردار بودم، شغلی که با برنامه ای مطابقت داشت که هر سه ساعت یک بار به مدت 30 دقیقه کنار می رفتم، شریکی که چندین بار در روز قطعات پمپ را می شست، بیمه ای که تمام هزینه های شیردهی را پوشش می داد. پمپ من، یک متخصص اطفال که مشاوران شیردهی را برای کارکنان آموزش دیده بود. نوزادان با توانایی هماهنگی مکیدن، بلع و تنفس؛ و بدنی که مقادیر کافی شیر تولید می‌کند که باعث می‌شود کودک من به خوبی تغذیه شود. هیچ یک از اینها رایگان نیست و هر کدام دارای امتیازات بسیار زیادی هستند. در این مرحله ما احتمالاً فواید شیردهی برای سلامتی را می دانیم، اما آنها مهمتر از این نیستند که یک مادر بهترین انتخاب را برای خودش در مورد نحوه تغذیه کودکش انجام دهد. سفر هر مادری منحصر به فرد است، بنابراین در این هفته می‌توانیم از انتخاب‌های یکدیگر حمایت بیشتری نشان دهیم و در عین حال هدف یکسانی را دنبال کنیم: یک نوزاد سالم، خوب تغذیه و یک مادر شاد.