احترام به یهودیت من
27 ژانویه هر سال روز جهانی یادبود هولوکاست است که در آن جهان از قربانیان یاد می کند: بیش از شش میلیون یهودی و میلیون ها نفر دیگر. هولوکاست، طبق گفته موزه یادبود هولوکاست ایالات متحده، «آزار و اذیت و قتل شش میلیون یهودی اروپایی توسط رژیم آلمان نازی و متحدان و همکارانش توسط دولت." این موزه جدول زمانی هولوکاست را بین سال‌های 1933 تا 1945 تعریف می‌کند که از زمانی که حزب نازی در آلمان به قدرت رسید و با شکست متفقین آلمان نازی در جنگ جهانی دوم به پایان رسید. کلمه عبری برای فاجعه شوعه (שׁוֹאָה) است و اغلب به عنوان نام دیگر هولوکاست (شاه).
هولوکاست با نسل کشی آغاز نشد. با یهودستیزی آغاز شد، از جمله طرد یهودیان از جامعه آلمان، قوانین تبعیض آمیز و خشونت هدفمند. طولی نکشید که این اقدامات یهودستیزانه به نسل کشی تبدیل شد. متأسفانه، اگرچه هولوکاست مدت ها پیش اتفاق افتاده است، اما یهودی ستیزی هنوز در دنیای کنونی ما رواج دارد و به نظر می رسد که چنین بوده است. در حال افزایش است در طول زندگی من: افراد مشهور انکار می کنند که هولوکاست هرگز اتفاق افتاده است، در سال 2018 حمله وحشتناکی به کنیسه ای در پیتزبورگ رخ داد، و تخریب مدارس، مراکز اجتماعی و مناطق عبادت یهودی وجود داشته است.
اولین شغل من خارج از کالج، ارتباطات و هماهنگی پروژه های ویژه بود کرنل هیلل، شاخه ای از هیلل، یک سازمان بین المللی زندگی دانشجویی کالج یهودی. من در این شغل چیزهای زیادی در مورد ارتباطات، بازاریابی و برنامه ریزی رویدادها یاد گرفتم و حتی با افراد مشهور یهودی از جمله آلی رایسمن ژیمناستیک المپیک، بازیگر جاش پک، روزنامه نگار و نویسنده ایرین کارمون، و مورد علاقه شخصی من، بازیگر آشنا شدم. جاش رادنر. من همچنین باید یک اکران اولیه فیلم قدرتمند را ببینمانکاراقتباسی از داستان واقعی پروفسور دبورا لیپستاد که باید ثابت کند هولوکاست واقعاً اتفاق افتاده است.
متأسفانه ما نیز دریافت کننده یهودستیزی بودیم. ما همیشه تعطیلات عالی خود را برگزار کردیم (روشن هاشانا و یوم کیپور – دو بزرگ‌ترین تعطیلات سال یهود) خدمات در چندین مکان در سراسر محوطه دانشگاه، و در سال دوم من، شخصی تصمیم گرفت یک صلیب شکسته بر روی ساختمان اتحادیه دانشجویی بکشد، جایی که می‌دانست خدمات ما در آن شب خواهد بود. اگرچه اتفاق دیگری نیفتاد، اما این یک حادثه ترسناک و جدی بود و برای من تکان دهنده بود. من با آموختن درباره هولوکاست و یهودی ستیزی به طور کلی بزرگ شدم، اما هرگز چنین چیزی را از نزدیک تجربه نکرده بودم.
من در شهرستان وستچستر در نیویورک، حدود یک ساعت در شمال منهتن بزرگ شدم، که، طبق گفته های شورای یهودیان وستچستر، هست هشتمین شهرستان بزرگ یهودی در ایالات متحده استبا 150,000 یهودی، حدود 60 کنیسه و بیش از 80 سازمان یهودی. من به مدرسه عبری رفتم، در 13 سالگی بت میتسوا داشتم و دوستان زیادی داشتم که آنها نیز یهودی بودند. برای دانشگاه رفتم دانشگاه بیانگامتن در نیویورک، که در مورد 30 درصد یهودی. هیچ یک از این آمار واقعاً غافلگیر کننده نبود، زیرا از سال 2022، 8.8 درصد از ایالت نیویورک یهودی بودند.
وقتی در سال 2018 به کلرادو نقل مکان کردم، شوک فرهنگی بزرگی را تجربه کردم و از جمعیت کوچکتر یهودیان شگفت زده شدم. فقط از سال 2022 1.7 درصد از ایالت یهودی بودند. از آنجایی که من در منطقه متروی دنور زندگی می کنم 90,800 یهودی تا سال 2019در اطراف، کنیسه‌هایی وجود دارد و خواربارفروشی‌ها هنوز تمایل دارند اقلام آشنا و مخصوص تعطیلات را ذخیره کنند، اما هنوز احساس متفاوتی دارد. من بسیاری از یهودیان دیگر را ملاقات نکرده‌ام و هنوز کنیسه‌ای پیدا نکرده‌ام که برای من مناسب باشد، بنابراین این به من بستگی دارد که بفهمم چگونه به روش خودم یهودی باشم.
هیچ راه درست یا غلطی برای شناسایی یهودی بودن وجود ندارد. من کوشر را نگه نمی دارم، شبات را رعایت نمی کنم، و اغلب از نظر فیزیکی نمی توانم در یوم کیپور روزه بگیرم، اما هنوز یهودی هستم و به آن افتخار می کنم. وقتی کوچکتر بودم، همه چیز برای گذراندن تعطیلات با خانواده ام بود: خوردن سیب و عسل در خانه عمه ام برای روش هشانه (سال نو یهودیان). رنج کشیدن از روزه گرفتن با هم در یوم کیپور و شمارش معکوس تا غروب آفتاب تا بتوانیم غذا بخوریم. خانواده ای که از سراسر کشور برای با هم بودن سفر می کنند عید فصح seders (تعطیلات مورد علاقه شخصی من)؛ و نورپردازی هانوکا در صورت امکان با پدر و مادر، خاله ها، عموها و پسرعموهایم شمع کنم.
اکنون که بزرگتر شده ام و دیگر در فاصله کوتاهی از خانواده زندگی نمی کنم، تعطیلاتی که با هم می گذرانیم کمتر و دورتر است. وقتی با هم نیستیم تعطیلات را به شکل دیگری جشن می‌گیرم، و در طول سال‌ها آموخته‌ام که اشکالی ندارد. گاهی اوقات این به معنای میزبانی a سدر عید فصح یا ساختن بستن برای دوستان غیر یهودی من (و به آنها آموزش دادم که بهترین جفت لاتکه هر دو سس سیب است و خامه ترش)، گاهی اوقات به معنای خوردن یک برانچ باگل و لوکس در تعطیلات آخر هفته است، و گاهی اوقات به معنای FaceTiming با خانواده من در نیویورک برای روشن کردن شمع هانوکا است. من به یهودی بودنم افتخار می کنم و سپاسگزارم که می توانم یهودیت خود را به روش خودم گرامی بدارم!
راه هایی برای گرامیداشت روز جهانی یادبود هولوکاست
- از موزه هولوکاست به صورت حضوری یا آنلاین بازدید کنید.
- موزه Mizel در دنور فقط با قرار قبلی باز است، اما شما می توانید چیزهای زیادی در مورد آنها بیاموزید سایت اینترنتی حتی اگر امکان بازدید از موزه را ندارید.
- موزه یادبود هولوکاست ایالات متحده یک تور مجازی آموزشی در خود دارد سایت اینترنتی.
- یاد وشم، مرکز جهانی یادآوری هولوکاست، واقع در اسرائیل، یک تور مجازی آموزشی نیز دارد. یوتیوب.
- به موزه هولوکاست یا یک بازمانده اهدا کنید.
- کارت آبی یک موسسه خیریه است که به بازماندگان هولوکاست کمک مالی می کند.
- فدراسیون های یهودی آمریکای شمالی کمک به حدود 80,000 بازماندگان هولوکاست که در ایالات متحده زندگی می کنند.
- جستجوی اعضای خانواده اگر می‌خواهید اعضای خانواده گمشده در هولوکاست را پیدا کنید که ممکن است امروز هنوز زنده باشند، به این آدرس مراجعه کنید:
- درباره یهودیت بیشتر بدانید.