روز جهانی روح انسان
در حالی که خود پنج ساله‌ی شادمان در فرودگاه سایگون روی آغوش پدربزرگم نشسته بود، به خانواده‌ام لاف زدم که به زودی سوار جیپ خواهم شد. ما جیپ در روستا نداشتیم - آنها فقط در تلویزیون ظاهر می شدند. همه لبخند می زدند و در عین حال اشک می ریختند - بزرگترها و عاقلترها می دانستند که من و پدر و مادرم قرار بود اولین نفری در دودمان خانواده باشیم که از روستای آرام خود به مناطق ناشناخته، ناآشنا و ناشناخته مهاجرت کنیم.
پس از گذراندن هفته‌ها در اردوگاه پناهندگان در نزدیکی و چندین مایل سفر هوایی، به دنور، کلرادو رسیدیم. نتونستم سوار جیپ بشم. ما برای گرم ماندن در زمستان به غذا و ژاکت نیاز داشتیم، بنابراین 100 دلاری که پدر و مادرم آوردند زیاد دوام نیاورد. در زیرزمین رفیق جنگی سابق پدرم به ما پناهگاه موقت داده شد.
نور روی شمع، هر چقدر هم که کوچک باشد، حتی در تاریک ترین اتاق ها نیز روشن می درخشد. از دیدگاه من، این ساده‌ترین تصویر از روح انسانی ماست – روح ما سطحی از وضوح را به ناشناخته‌ها، آرامش به اضطراب، شادی به افسردگی، و آرامش را برای روح‌های آسیب‌دیده به ارمغان می‌آورد. من که درگیر فکر سوار شدن به یک جیپ باحال بودم، نمی‌دانستم که در بدو ورود ما نیز ضربه روحی پدرم را پس از چندین سال اردوی بازآموزی نظامی و نگرانی‌های مادرم که می‌دانست چگونه یک بارداری سالم با محدودیت داشته باشد، آوردیم. منابع ما همچنین احساس درماندگی جمعی خود را به ارمغان آوردیم - ندانستن زبان اصلی در حین سازگاری با فرهنگ جدید، و تنهایی در هنگام دلتنگی خانواده به خانه.
نور زندگی ما، به ویژه در این مرحله محوری، نماز بود. حداقل دو بار در روز، هنگام بیدار شدن از خواب و قبل از خواب، نماز می‌خواندیم. هر دعا دو مؤلفه کلیدی داشت: شکرگزاری از آنچه داشتیم و امید به آینده. از طریق دعا، ارواح ما موارد زیر را عطا کردند:
- ایمان - اعتماد و اطمینان کامل به هدفی بالاتر و به ما اعتماد کنید که خداوند بدون توجه به شرایط ما به طور کامل عنایت خواهد کرد.
- صلح - با واقعیت خود راحت باشیم و بر آنچه که از آن برکت داشتیم تمرکز کنیم.
- عشق - نوع عشقی که باعث می‌شود در همه حال، بالاترین خیر را برای دیگری انتخاب کند. نوع عشق فداکار، بی قید و شرط و آگاپه.
- حکمت - با تجربه زندگی با حداقل ها در مورد منابع دنیوی، ما این خرد را به دست آوردیم که تشخیص دهیم واقعاً چه چیزی در زندگی مهم است.
- خود کنترلی - ما سبک زندگی منظمی را توسعه دادیم و بر به دست آوردن فرصت‌های شغلی و تحصیلی تمرکز کردیم، زمانی که نوبت به «خواسته‌ها» می‌رسید، بسیار کمتر از توان مالی زندگی می‌کردیم، در حالی که بودجه را برای امور مهمی مانند آموزش و نیازها رزرو می‌کردیم.
- صبر - توانایی قدردانی از وضعیت کنونی و پذیرش اینکه "رویای آمریکایی" برای ساختن به زمان و انرژی قابل توجهی نیاز دارد.
- لذت – ما از فرصت و امتیاز داشتن یک خانه جدید در ایالات متحده و نعمتی که این تجربه جدید را با هم به عنوان یک خانواده داشته باشیم، بسیار خوشحال بودیم. ما سلامت، عقل، خانواده، ارزش ها و روحیه خود را داشتیم.
این هدایای روح در میان محدودیت ها هاله ای از فراوانی را به وجود آورد. شواهد فزاینده ای از فواید ذهن آگاهی، دعا و مراقبه وجود دارد. بسیاری از سازمان های معتبر از جمله انجمن روانشناسی آمریکا و بنیاد اختلال استرس پس از سانحه پیچیده (CPTSD).، تأیید می کند که تمرکز حواس، دعا و مدیتیشن، زمانی که به طور منظم تمرین شود، به تمرین کننده کمک می کند تا توانایی افزایش تمرکز، احساسات آرام تر، و افزایش انعطاف پذیری را از جمله مزایای دیگر داشته باشد. برای خانواده من، دعای منظم به ما کمک کرد تا هدفمان را یادآوری کنیم، و به ما اعتماد به نفس روزانه داد تا به دنبال فرصت های جدید باشیم، شبکه خود را بسازیم و برای تحقق رویای آمریکایی خود ریسک های حساب شده ای را انجام دهیم.
روز جهانی روح انسان در سال 2003 توسط مایکل لوی برای تشویق مردم به زندگی مسالمت آمیز، خلاقانه و هدفمند آغاز شد. 17 فوریه روزی برای جشن گرفتن امید، ایجاد آگاهی و توانمندسازی بخش جادویی و معنوی ما است که اغلب در میان یک زندگی پرمشغله فراموش می شود. با الهام از نقل قول آرتور فلچر، "ذهن چیز وحشتناکی است که هدر می رود"، در ادامه می گویم: "روح چیز وحشتناکی است که باید از آن غفلت کرد." من هر فرد را تشویق می کنم که در روز جهانی روح انسان و هر روز دیگر از زندگی خود به روح خود زمان، توجه و تغذیه اختصاص دهد. روح شما نور روی شمع است که راه شما را در فضایی تاریک هدایت می کند، فانوس دریایی در میان طوفان که شما را به خانه هدایت می کند و نگهبان قدرت و هدف شماست، به خصوص زمانی که ارزش خود را فراموش کرده اید.