Liptember، رژ لب برای زندگی!
زنان و افراد شناسایی کننده زنان نیاز به بازنمایی بهتر در حوزه سلامت روان دارند. چه راهی بهتر از لبخند زدن با رژ لب؟
Liptember، یک کمپین یک ماهه که توسط یک بنیاد مستقر در استرالیا ایجاد شد و در سطح جهانی شهرت یافت، در سال 2010 تأسیس شد. آنها در اولین سال فعالیت خود توانستند آگاهی و 55,000 دلار بودجه برای سازمان های بهداشت روان افزایش دهند. از سال 2014، Liptember توانسته است بیش از 80,000 درخواست پشتیبانی بحران را تامین کند.1.
این گروه دریافتند که اکثر تحقیقات بهداشت روانی که در جامعه ما انجام شده است سلامت روان مردان را بررسی می کند اما این یافته ها را هم برای مردان و هم برای زنان به طور یکسان اعمال می کند. نتیجه این بود که چندین برنامه و راهبردهای پیشگیرانه نتوانست به نیازهای بهداشت روانی زنان و جمعیت شناسایی کننده زنان کمک کند. لیپمبر امیدوار است با شرکت کنندگانی که لب های رنگارنگی دارند، گفتگو در مورد سلامت روان را آغاز کند. ایده این است که انگ جستجو و جلب حمایت را کاهش دهیم و بدانیم که همه در مقطعی از زندگی خود از این مراقبت بهره مند می شوند. شجاعت آسیب پذیر بودن در این فضا می تواند حتی یک زندگی را نجات دهد.
تاریخ اولیه سلامت روان زنان در واقع دوره تاریکی است. از سال 1900 قبل از میلاد، یونانیان و مصریان اولیه "رحم سرگردان" یا "حرکت خود به خود رحم" را به عنوان عامل ناآرامی که ممکن است یک زن احساس کند، نسبت دادند. راه حل این بود که ازدواج کنید، باردار بمانید یا خودداری کنید. در مورد پیام های ترکیبی صحبت کنید! کلمه یونانی «hystera» برای رحم، ریشه واژه مضر «هیستری» است که کلیشه‌ای چند صد ساله را برای اختلالات روانی زنان به ارمغان می‌آورد. حتی بقراط نیز نظریه هیستری را امضا کرد و راه حل "مالیخولیا رحم" را این بود که به سادگی ازدواج کرده و بچه های بیشتری داشته باشیم. تا سال 1980 بود که این عبارت از راهنمای تشخیصی و آماری (DSM) حذف شد.2.
با پیشرفت زمان و پزشکی، حتی مقدس ترین فضاهای زنانه نیز توسط مردان حرفه ای تسخیر شد. مراقبت‌های زنان و زایمان، که عمدتاً توسط ماماهای آموزش دیده انجام می‌شد، کنار گذاشته شد و ارزش آن کاهش یافت. این رشته خاص از مراقبت های بهداشتی زنان ناگهان تبدیل به فضای مردانه شد.
یک دوره خشونت آمیز و نگران کننده در فرهنگ ما به سوزاندن و اعدام زنان "جادوگر" تبدیل شد، که به احتمال زیاد با مسائل بهداشت روانی تشخیص داده نشده، صرع، یا حتی فقط انسان های مستقلی سر و کار داشتند که می خواستند خودشان فکر کنند.3.
ما اکنون در موقعیت بهتری برای حمایت از زنان و جمعیت زنان خود هستیم، اما نابرابری ها هنوز وجود دارد. کلیشه‌های جنسیتی در صنعت مراقبت‌های بهداشتی وجود دارد و یک زن بیشتر برای تشخیص سلامت منتظر می‌ماند.4، یا حتی قربانی زبان جنسی "همه چیز در ذهن اوست" یا "او فقط دیوانه است." علاوه بر این، نژادپرستی همچنان موانعی را در دریافت مراقبت ایجاد می کند. یک زن سیاه‌پوست در آمریکا 20 درصد بیشتر احتمال دارد که مشکلات سلامت روانی را تجربه کند و در صنعت مراقبت‌های بهداشتی ما هم در معرض تبعیض جنسی و هم نژادپرستی قرار دارد.
به عنوان یک نوجوان که در دهه 90 از افسردگی رنج می برد، من نیز این نابرابری را تجربه می کنم. چندین متخصص داشتم که برای تشخیص و درمان تعداد زیادی از مشکلات سلامت روان تلاش کردند. برای من داروهایی تجویز می‌شد که فقط برای شدیدترین دوره‌های روان‌پریشی اختصاص داشت – داروهایی که مطمئناً روی ذهن‌های جوان آزمایش نشده بودند. پیاده شده بودم و در یک سواری وحشی می دویدم که برای سرکوب کردن یک انسان عاطفی که تمام تلاشش را می کرد تا با همه «افراد عادی» دیگر هماهنگ شود، کار چندانی نداشت.
بنابراین از قدرت آرایش برای بیان بیرونی آنچه در درونم تجربه می کردم استفاده کردم. اگر روز روشن و شادی داشتم، می‌توانستید مرا در لبی گرم سرمه‌ای بیابید که مردم را دعوت می‌کرد تا بیایند و گفتگو را شروع کنند! اگر با افسردگی و اندوه دست و پنجه نرم می کردم، شاید مرا در کاکائو یا مرلوت می یافتی. اگر قرار بود روز تازه ای داشته باشید، احساس خوش بینی و شروعی جدید، اسطوخودوس یا پاستل رژگونه ممکن است انتخاب شود.
در دوران نوجوانی دوران دردناکی بود و با نگاهی به گذشته متوجه می‌شوم که چگونه خلاقیت و استقلال من چیزی نبود که مورد تجلیل یا کاوش قرار گیرد. تعجبی نداشت که من برای جا افتادن در جعبه کوچک جامعه تلاش کردم! امیدوارم محدودیت هایی که با هر نسلی تجربه کردم کمتر شود و شاید دختر خودم بتواند به مراقبت و درمان سلامت روانی دسترسی پیدا کند که من - و بسیاری از زنان قبل از من - هرگز نمی دانستیم.
Liptember حرکتی است که الهام بخش من است. رنگ، علت و مراقبت. رژ لب می تواند فراتر از آرایش باشد. می تواند فراتر رود. می تواند نشان دهد که ما چه کسی هستیم و چه کسی امیدواریم باشیم. در دنیایی که بسیاری از زنان در آن احساس ناتوانی می‌کنند، به ما کنترل می‌کند. Liptember به ما این فرصت را می دهد که همانطور که هستیم جشن بگیریم و پذیرفته شویم، و امیدوارم شما در جشن گرفتن هر روز به من بپیوندید!
برای کسب اطلاعات بیشتر و مشارکت در جمع‌آوری سرمایه، به ادامه مطلب مراجعه کنید liptemberfoundation.org.au/ برای جزئیات!
منابع