معلمان کوچک، درس های بزرگ: آنچه کوچولوها می توانند درباره قدردانی به ما بیاموزند

در طوفان زندگی بزرگسالی، قدردانی اغلب در پشت سر قرار می گیرد. در سال‌های اخیر، متوجه شده‌ام که فرزندانم استثنایی‌ترین معلمان من شده‌اند، وقتی نوبت به درک عمق همه چیزهایی می‌شود که باید برایشان شکرگزار باشیم. در دنیایی که گاهی اوقات به شدت سنگین است، با نفرت، خشونت و عدم تحمل رایج، برقراری ارتباط مجدد با قدردانی یک راه نجات واقعی بوده است. با وجود اینکه من معمولاً راهنما و مربی هستم، فرزندانم با معصومیت و پاکی خود خردمندترین مربیان من شده اند. در اینجا نحوه آموزش کودکانم در مورد قدردانی به من آمده است:

1. در آغوش گرفتن لحظه حال

کودکان استعداد قابل توجهی برای غوطه ور شدن در زمان حال دارند. شگفتی آنها از اتفاقات روزمره، مانند پرواز پروانه یا احساس قطرات باران روی پوستشان، زیبایی اینجا و اکنون را به بزرگسالان یادآوری می کند. در زندگی پر سرعت خود، ما اغلب با عجله از این لحظات عبور می کنیم، اما بچه ها به ما می آموزند که گرانبهاترین گنجینه های زندگی درست جلوی چشمان ما اتفاق می افتند و ما را ترغیب می کنند که با سپاسگزاری از آنها لذت ببریم.

2. یافتن شادی در سادگی

بچه‌ها به ما نشان می‌دهند شادی را می‌توان در ساده‌ترین چیزها یافت - یک ابله، یک بازی پنهان‌کاری، یا یک داستان مشترک قبل از خواب. آنها نشان می دهند که شادی واقعی با قدردانی از لذت های بی عارضه زندگی به دست می آید.

3. ابراز قدردانی بدون فیلتر

کودکان در مورد احساسات خود به طرز تازه ای صادق هستند. وقتی خوشحال می شوند با رها شدن می خندند و وقتی شکرگزار هستند آن را آشکارا بیان می کنند. به عنوان بزرگسالان، ما اغلب احساسات خود را دریغ می کنیم و از آسیب پذیری می ترسیم. بچه‌ها به ما یادآوری می‌کنند که ابراز صریح و صریح قدردانی، ارتباط با دیگران را تقویت می‌کند و زندگی ما را پر از گرما و عشق می‌کند.

4. یادگیری از کنجکاوی آنها

بچه ها همیشه کنجکاو هستند، همیشه می پرسند "چرا" و به دنبال درک دنیای اطراف خود هستند. این کنجکاوی به بزرگسالان القا می‌کند که زندگی را با چشمانی تازه ببینند، از شگفتی‌های پدیده‌های روزمره قدردانی کنند، و جوری بپرسند و یاد بگیرند که انگار برای اولین بار دنیا را تجربه می‌کنیم.

5. عشق و پذیرش بی قید و شرط

کودکان دارای توانایی ذاتی برای دوست داشتن و پذیرش بدون قید و شرط هستند. آنها بدون قضاوت، برچسب یا شرط عشق می ورزند. عشق آنها شکلی ناب از قدردانی از افرادی است که در زندگی خود هستند و به بزرگسالان ارزش دوست داشتن و پذیرش دیگران را آنگونه که هستند می آموزد.

به عنوان یک خانواده، ما هر نوامبر قدردانی را با سنت منحصر به فرد بوقلمون قدردانی جشن می گیریم. هر روز صبح هنگام صبحانه، از بچه‌هایمان می‌پرسیم که برای چه چیزی سپاسگزار هستند و آن را روی یک پر کاغذ ساختمانی می‌نویسیم، که سپس با افتخار روی بدن بوقلمون که از کیسه‌های مواد غذایی کاغذی درست شده است، می‌چسبانیم. تماشای پر شدن پرها در طول ماه دلچسب است. این سنت که درست قبل از فصل تعطیلات اتفاق می‌افتد، از جمله تولد آنها، تمرکز ما را به همه چیزهای غیرمادی تغییر می‌دهد که باید از آنها سپاسگزار باشیم. ما از مارشمالوهای اضافی در لاکی چارمز، آغوشی که با برادران رد و بدل می شود، و راحتی یک پتوی نرم در یک صبح سرد مزه می کنیم.

شما می توانید پیدا کنید الهام بخش بیشتر برای اعمال سپاسگزاری چه در خانه خود بچه داشته باشید یا نه. صرف نظر از شرایط شما، این تمرینی است که همه ما می توانیم از آن بهره مند شویم.

کودکان در دنیایی که اغلب بیشتر، سریع‌تر و بهتر می‌خواهد، تعادلی آرام ارائه می‌دهند. آن‌ها به ما یادآوری می‌کنند که جوهر قدردانی در آن چیزی نیست که داریم، بلکه در نحوه درک و قدردانی ما از دنیای اطراف است. با توجه به آنها و یادگیری از خرد ساده و در عین حال عمیق آنها، بزرگسالان می توانند حس قدردانی خود را احیا کنند و به زندگی رضایت بخش تر و غنی تر منجر شوند. بیایید خرد عمیق کوچولوها را دست کم نگیریم. آنها ممکن است تأثیرگذارترین مربیان سپاسگزاری باشند که ما هرگز نمی دانستیم که داریم.