روز ملی مادران شاغل

بچه دار شدن و مادر شدن سخت ترین، شگفت انگیزترین، دل نشین ترین و وقت گیرترین کاری بود که تا به حال انجام داده ام. وقتی اولین پسرم را به دنیا آوردم، آنقدر خوش شانس بودم که توانستم کار پاره وقت را شروع کنم تا بتوانم وقت کافی را در خانه با او داشته باشم. اکنون که دو فرزند دارم، مبارزه برای ایجاد تعادل بین کار و زندگی و مادر و زندگی قطعاً افزایش یافته است. قدیمی ترین من با مشکلات مزمن سلامتی دست و پنجه نرم می کند، که نیاز به تعدادی ویزیت بیمارستان و ملاقات با پزشک دارد. من خوش شانس هستم که یک تیم حمایتی در محل کار دارم و به اندازه کافی مرخصی دارم تا مراقبت لازم را به او برسانم. اما همه دوستان من به این اندازه خوش شانس نیستند. بسیاری از دوستان من از تمام مرخصی با حقوق خود در مرخصی زایمان استفاده کردند. وقتی بچه‌هایشان بیمار می‌شوند، باید بفهمند که آیا می‌توانند مرخصی بدون حقوق بگیرند، آیا می‌توانند به نحوی در کنار یک بچه بیمار کار کنند یا مراقبت از کودک را پیدا کنند. بسیاری از ما فقط 12 هفته در خانه فرصت داشتیم تا پس از تولد بهبود پیدا کنیم و با نوزاد جدیدمان وقت بگذرانیم، اما برخی از دوستان من فقط توانستند شش هفته طول بکشند.

وقتی برای اولین بار شروع به نوشتن در مورد یک مادر شاغل کردم، به کشش وظایف شغلی و نیازهای فرزندانم فکر کردم. ضرب الاجل ها و شرکت در جلسات، در حالی که به طور همزمان لباس های شسته شده را تا می کنم و ناهار کودک نوپایم را درست می کنم. من از راه دور کار می کنم و اگرچه یکی از پسرانم تمام وقت در مهدکودک است، پسر دیگرم هنوز با من در خانه است. من دروغ نمی گویم، خیلی است. برخی از روزها با پسرم در کنارم در جلسات شرکت می کنم و برخی روزها بیش از حد تلویزیون تماشا می کند. اما هرچه بیشتر به اصطلاح «مادر شاغل» فکر می‌کردم، بیشتر متوجه می‌شدم که صرف‌نظر از داشتن یک شغل پولی «خارج از خانه»، همه مادران (و مراقبان) کار می‌کنند. این یک کار 24 ساعته و بدون مرخصی است.

فکر می کنم مهم ترین نکته روز ملی مادران شاغل که می خواهم به همه یادآوری کنم این است که هر مادری یک مادر شاغل است. مطمئناً، برخی از ما شغلی خارج از خانه داریم. این قطعاً با نکات مثبت و منفی همراه است. این که بتوانم خانه را ترک کنم، روی کارهای کاری متمرکز شوم و مکالمات بزرگسالان داشته باشیم، چیزی است که قبل از بچه ها بدیهی می دانستم. در مقابل، توانایی در خانه ماندن، در عرق کردن، بازی با بچه‌ام نیز تجملی است که می‌دانم بسیاری از مادران آرزوی آن را دارند. با این حال، با هر یک از این موقعیت ها، مبارزات مشابهی پیش می آید. دلتنگی برای بچه‌هایمان در طول روز، ناچاریم برای بردن بچه‌ها به دکتر وقت بگذاریم، یکنواختی خواندن «چرخ‌ها در اتوبوس» برای هشتصد و پنجاهمین بار قبل از ظهر، یا استرس ناشی از یافتن فعالیت‌های کافی برای نگه داشتن کودک نوپا. سرگرم شد همش سخته و این همه زیباست بنابراین، در این روز برای جشن گرفتن مادران شاغل، همه را تشویق می‌کنم که به یاد داشته باشند، همه ما در حال کار هستیم، چه در داخل خانه و چه بیرون از خانه. همه ما بهترین کار را انجام می دهیم. و بهترین ما به اندازه کافی خوب است.