هفته ملی بهداشت عمومی

زمانی که من در مدرسه ابتدایی بودم، خانواده من در مکزیکوسیتی زندگی می کردند. کلیسایی که ما در آن شرکت کردیم میزبان یک کلینیک بهداشتی ماهانه و رایگان بود که در آن یک پزشک خانواده و چشم پزشک وقت و خدمات خود را اهدا کردند. درمانگاه ها همیشه پر بودند و اغلب مردم برای حضور در روستاها و شهرهای اطراف روزها پیاده روی می کردند. خانواده من داوطلب بودند. همانطور که بزرگتر شدم، مسئولیت بیشتری به من داده شد تا کلیپ بوردها و اسناد را تهیه کنم و مطمئن شوم که همه آنها برای ثبت نام بیمار آماده هستند. نمی دانستم که این وظایف کوچک اولین تعامل واقعی من با سلامت عمومی بود که به تعهد و اشتیاق مادام العمر تبدیل می شد. من دو خاطره زنده از این کلینیک ها دارم. اولین مورد مشاهده یک زن 70 ساله بود که اولین عینک خود را دریافت کرد. او هرگز دنیا را به وضوح یا با چنین رنگ های روشن ندیده بود، زیرا هرگز معاینه چشم و یا دسترسی به عینک نداشت. او از هیجان میخندید. خاطره دیگر مربوط به یک مادر جوان پنج فرزند بود که شوهرش برای جستجوی کار به آمریکا رفته بود، اما دیگر برنگشت. او با اکراه فاش کرد که او و فرزندانش به دلیل کمبود منابع برای خرید غذا، خاک خورده اند. به یاد دارم که از این سوال پرسیدم که چرا در هر دو مورد، این زنان فرصت های مشابهی با دیگران برای دسترسی به مراقبت نداشتند و چرا این تفاوت ها وجود داشت. در آن زمان نمی‌توانستم بدانم، اما خیلی بعد، همین سؤالات همچنان مرا به عنوان یک محقق در انگلستان و ایالات متحده آزار می‌دهد. در آن زمان، متوجه شدم که باید از دنیای سیاست عقب نشینی کنم و تجربه عملی در پروژه های بهداشت عمومی کسب کنم. در طول 12 سال گذشته، من تجربه حقیر بودن بخشی از برنامه های مادران سالم در نیجریه، پروژه های تب دنگی در کلمبیا، پروژه های خشونت علیه زنان برای زنان مهاجر از آمریکای مرکزی، توسعه برنامه های آموزشی و دوره های آموزشی برای پرستاران بهداشت عمومی در سراسر کشور را داشته ام. آمریکای لاتین، تلاش های حمایت شده توسط وزارتخانه های بهداشت برای بهبود دسترسی به داروهای اورژانس در سراسر آمریکای جنوبی و عوامل اجتماعی تعیین کننده پروژه های بهداشتی در شهر بالتیمور داخلی. هر یک از این پروژه ها تأثیر عمیقی بر زندگی شخصی و حرفه ای من داشته است و هر سال شاهد رشد و گسترش حوزه سلامت عمومی بوده ام. در سه سال گذشته، همه‌گیری جهانی بر مرحله بهداشت عمومی غالب شده است و بسیاری از مسائل ملی، ایالتی و محلی را که نیاز به توجه دارند برجسته کرده است. با نزدیک شدن به هفته ملی بهداشت عمومی در سال 2023، می‌خواهم از شما دعوت کنم تا چند راه را برای مشارکت در تلاش‌های بهداشت عمومی محلی که می‌تواند نتایج بسیار ملموسی داشته باشد، بررسی کنید.  هدف بهداشت عمومی رسیدگی به مشکلات دشوار و بزرگی است که گاهی اوقات می‌تواند دلهره‌آور به نظر برسد، اما در هسته، بخش‌های بهداشت عمومی، جوامع بالینی و سازمان‌های قدرت‌ساز جامعه، هر کدام با جوامعی کار می‌کنند که بیشترین تأثیر را از سیستم‌های نابرابر دارند - برای پیشبرد عدالت سلامت. . بنابراین، چگونه افراد می‌توانند به این تلاش‌های بزرگ‌تر بهداشت عمومی در جوامع خود کمک کنند؟

کنجکاو شوید: 

• آیا از عوامل اجتماعی تعیین کننده سلامت (SDoH) (ناامنی غذایی، ناامنی مسکن، انزوای اجتماعی، خشونت و غیره) که بیشتر بر جامعه شما تأثیر می گذارد، آگاه هستید؟ ابزار رتبه بندی بهداشت شهرستان ویسکانسین بنیاد رابرت وود جانسون و دانشگاه ویسکانسین را بررسی کنید که می توانید نتایج سلامت، نیازهای SDoH را در سطح شهرستان و کد پستی تجسم کنید. عکس فوری خود را کاوش کنید | رتبه بندی سلامت شهرستان و نقشه راه, گزارش ایالت کلرادو 2022 | رتبه بندی سلامت شهرستان و نقشه راه
• آیا سابقه جامعه خود را در تلاش برای رسیدگی به چالش های برابری سلامت یا تلاش های بهداشت عمومی می دانید؟ آیا مداخلات موثری وجود دارد و اگر چنین است، چرا؟ چه چیزی کار نکرد؟
• کدام ذینفعان یا سازمان‌های جامعه، ابتکارات جامعه را که با نیازهای جامعه شما هماهنگ است، نمایندگی می‌کنند؟

شبکه ها و مجموعه مهارت های اهرمی:

• • آیا مجموعه مهارت هایی دارید که به طور بالقوه می تواند برای یک سازمان اجتماعی مفید باشد؟ آیا به زبان دیگری صحبت می کنید که می تواند به پر کردن شکاف ها در جامعه شما کمک کند؟
  • آیا می توانید برای کمک به یک سازمان اجتماعی که بودجه کافی یا منابع انسانی کافی برای رفع تمام نیازهای جامعه را ندارد، وقت بگذارید؟
  • آیا در شبکه‌های خود ارتباطاتی دارید که با پروژه‌ها، فرصت‌های تأمین مالی، مأموریت‌های سازمان‌هایی که به طور بالقوه می‌توانند به یکدیگر کمک کنند، همسو باشد؟

پیشنهادات بالا اساسی و تنها نقطه شروع هستند، اما پتانسیل نتایج قدرتمندی را دارند. با آگاه شدن بهتر، می‌توانیم از ارتباطات شخصی و حرفه‌ای قدرتمند خود برای تبدیل شدن به حامیان مؤثرتر سلامت عمومی استفاده کنیم.