سفر من با سیگار کشیدن

سلام. نام من Kayla Archer است و دوباره سیگار می کشم. نوامبر ماه ملی ترک سیگار است و من اینجا هستم تا در مورد سفرم با ترک سیگار با شما صحبت کنم.

من 15 سال سیگاری هستم. من این عادت را از 19 سالگی شروع کردم. طبق CDC ، از هر 9 بزرگسالی که سیگار می کشند 10 نفر قبل از 18 سالگی شروع می کنند و بنابراین من کمی از آمار عقب مانده بودم. هرگز فکر نمی کردم سیگاری شوم. پدر و مادرم هر دو سیگار می کشند و من در جوانی این عادت را فاحش و غیرمسئول می دانم. در طول 15 سال گذشته ، من از سیگار کشیدن به عنوان مهارت کنار آمدن و بهانه ای برای معاشرت با دیگران استفاده کرده ام.

وقتی 32 ساله شدم ، تصمیم گرفتم که برای سلامتی و سلامتی خود لازم است که به دلیل سیگار کشیدن از نزدیک نگاهی بیندازم و سپس برای ترک آن قدم بردارم. من ازدواج کرده بودم و ناگهان می خواستم برای همیشه زندگی کنم تا بتوانم تجربیاتم را با شوهرم در میان بگذارم. شوهرم هرگز به من فشار نیاورد که سیگار را ترک کنم ، گرچه خودش سیگاری نیست. من در اعماق وجودم فقط می دانستم که بهانه هایی که برای سیگار کشیدن به خودم می دادم دیگر آنقدر آب ندارند. بنابراین ، من جورنال زدم ، متوجه شدم که کی و چرا سیگار را انتخاب می کنم ، و یک برنامه ریزی کردم. من به همه خانواده و دوستانم گفتم که سیگار را در تاریخ 1 اکتبر 2019 ترک می کنم. من آدامس ، دانه های آفتابگردان و حباب را خریداری کردم به امید اینکه دست و دهانم را مشغول کنم. من مقدار مسخره ای نخ خریداری کردم و سوزن های قلاب بافی خود را از مخفیگاه خارج کردم - دانستن اینکه دستان بیکار خوب نیست. 30 سپتامبر 2019 ، من نیمی از بسته سیگار را دود کردم ، به برخی از آهنگ های شکستن گوش دادم (برای بسته دودهایم آواز می خواندم) و سپس از زیر خاکسترها و فندک هایم خلاص شدم. من در اول اکتبر سیگار را ترک کردم ، بدون نیاز به یک روز کمک به لثه. هفته اول پر از احساسات بود (عمدتاً تحریک پذیری) اما من برای تأیید این احساسات و یافتن مهارتهای مختلف کنار آمدن (پیاده روی ، انجام یوگا) برای کمک به روحیه ام سخت تلاش کردم.

من واقعاً پس از ماه اول سیگار را خیلی از دست ندادم. راستش را بخواهید ، من همیشه کمی بو و مزه را ناخوشایند می دانستم. من عاشق این بودم که بوی همه لباسهای من بهتر است و من پس انداز زیادی می کنم (4 بسته در هفته به 25.00 دلار می رسد ، یعنی 100.00 دلار در ماه). من خیلی قلاب بافی کردم ، و این بهره وری در ماه های زمستان بسیار جذاب بود. هر چند همه سگهای توله سگ و رنگین کمان نبودند. نوشیدن قهوه صبح من بدون سیگار یکسان نبود و اوقات پرتنش با خصومت داخلی عجیبی روبرو می شد که من عادت نداشتم. من تا آوریل سال 2020 بدون دود باقی ماندم.

وقتی همه چیز با COVID-19 برخورد کرد ، من مثل همه غرق شدم. ناگهان برنامه های معمول من کنار گذاشته شد و من نمی توانستم دوستان و خانواده ام را برای امنیت ببینم. زندگی چقدر عجیب و غریب شده بود ، این انزوا ایمن ترین اقدام بود. من سعی کردم مدت زمان ورزش خود را برای کاهش استرس و افزایش یوگا صبح ، بعد از ظهر سه مایل پیاده روی با سگم و حداقل یک ساعت کاردیو بعد از کار افزایش دهم. با این حال ، احساس کردم که حتی با وجود تمام اندورفینی که با ورزش از بدن می فرستادم ، احساس تنهایی و اضطراب می کنم. بسیاری از دوستان من شغل خود را از دست دادند ، به ویژه کسانی که در جامعه تئاتر کار می کردند. مادرم مشغول کار بود و پدرم با ساعات کمتری کار می کرد. من شروع به پیمایش نابودی در فیس بوک کردم و تلاش کردم خودم را از همه زشتی های بیماری بدیعی که به گونه ای سیاسی شده شروع کردم که من ندیده بودم. من هر دو ساعت تعداد پرونده ها و میزان مرگ و میر کلرادو را بررسی می کردم ، زیرا کاملاً می دانستم که ایالت اعداد را به روز نمی کند تا اینکه بعد از ساعت 4 بعد از ظهر غرق می شوم ، البته بی سر و صدا و برای خودم. من زیر آب بودم و نمی دانستم برای این موضوع چه کاری برای خودم یا دیگران باید انجام دهم. به نظر اشنا امدن؟ شرط می بندم برخی از شما با خواندن این مطالب می توانید با تمام مواردی که نوشتم ارتباط داشته باشد. غوطه ور شدن در اعماق ترس و وحشتی که وجود انسان در ماه های ابتدایی COVID-00 یا همانطور که همه ما از آن شناختیم - سال 19 یک پدیده ملی بود.

هفته دوم آوریل ، دوباره یک سیگار برداشتم. من به طرز باورنکردنی از خودم ناامید شدم ، زیرا شش ماه بدون سیگار بودم. من کار را انجام داده بودم من در جنگ خوب جنگیده بودم. باورم نمی شد اینقدر ضعیف باشم. به هر حال سیگار کشیدم. من دو هفته دیگر سیگار کشیدم که قبلاً داشتم و دوباره آن را ترک کردم. من قوی بودم و تا تعطیلات خانوادگی در ماه ژوئن بدون دود ماندم. من شوکه شدم که چگونه تأثیر اجتماعی بیش از توان من به نظر می رسید. هیچ کس پیش من نیامد و گفت ، "شما سیگار نمی کشید؟ این خیلی لنگ است ، و شما دیگر خونسرد نیستید. " نه ، در عوض سیگاری های دسته خودشان را بهانه می کردند ، و من تنها ماندم تا در اندیشه هایم تعمق کنم. این احمقانه ترین محرک بود ، اما من در آن سفر سیگار کشیدم. من همچنین در یک سفر خانوادگی دیگر در ماه سپتامبر سیگار کشیدم. من خودم را توجیه کردم که در تعطیلات هستم ، و قوانین انضباط شخصی در تعطیلات اعمال نمی شود. من از دوره جدید COVID-19 از واگن سقوط کرده و چندین بار به کار خود پرداختم. من خودم را در این مورد مورد ضرب و شتم قرار داده ام ، خوابهایی را دیده ام كه ​​در آن شخص من در حال توقف سیگار كشیدن در تبلیغات بوده ام - در حالی كه كلی گلوی من را پوشانده بود ، صحبت می كردم و همچنان كه چرا سیگار كشیدن برای سلامتی من وحشتناک است ، خودم را طغیان می كنم. حتی با همه اینها ، زمین خوردم. دوباره به مسیر درست برمی گردم و دوباره لغزش می کنم.

در زمان COVID-19 ، من بارها و بارها شنیده ام که به خودم لطفی نشان دهم. "همه در حال انجام بهترین عملکرد خود هستند." "این وضعیت عادی نیست." با این حال ، وقتی زمان سفر من برای پایین انداختن چوب سرطان می رسد ، درمورد تکه تکه شدن و کوچک شمردن بی وقفه ذهن خودم کمی فشار پیدا می کنم. من فکر می کنم این چیز خوبی است ، زیرا من بیش از هر چیز می خواهم غیر سیگاری باشم. هیچ بهانه ای به اندازه کافی بزرگ وجود ندارد که بتوانم خودم را مسخره کنم به همان روشی که من پف می کنم. با این حال ، من مبارزه می کنم. من مبارزه می کنم ، حتی با تمام عقلانیت طرف خودم. با این حال ، فکر می کنم اکثر مردم در حال حاضر با یک چیز یا چیز دیگر دست و پنجه نرم می کنند. مفاهیم هویت و مراقبت از خود اکنون بسیار متفاوت از یک سال پیش است که من سفر ترک سیگار را شروع کردم. من تنها نیستم - و نه تو! ما باید به تلاش خود ادامه دهیم و خود را با سازگاری ادامه دهیم و بدانیم که حداقل برخی از مواردی که در آن زمان درست بودند اکنون نیز صادق هستند. سیگار کشیدن خطرناک است ، نتیجه نهایی. خلاصه ترک سیگار یک سفر مادام العمر است. من باید به نبرد خوب ادامه دهم و وقتی به مناسبت تسلیم می شوم کمی از خودم انتقاد کنم. این بدان معنا نیست که من در جنگ ، فقط در یک جنگ شکست خورده ام. ما ، شما و من می توانیم این کار را انجام دهیم. ما می توانیم ادامه دهیم ، ادامه دهیم ، هر آنچه که برای ما معنی دارد.

اگر برای شروع سفر به کمک نیاز دارید ، بازدید کنید coquitline.org یا با 800 QUIT-NOW تماس بگیرید.