Wereld Bloeddonordag, 14 juni
Toen ik 18 jaar werd, begon ik bloed te doneren. Op de een of andere manier had ik toen ik opgroeide het idee dat bloeddonatie iets was dat iedereen deed als ze oud genoeg waren. Toen ik echter eenmaal begon met doneren, leerde ik al snel dat niet "iedereen" bloed geeft. Hoewel het waar is dat sommige mensen medisch niet in aanmerking komen om te doneren, doneren vele anderen niet omdat ze er nooit over hebben nagedacht.
Op Wereld Bloeddonordag daag ik je uit om erover na te denken.
Denk na over het doneren van bloed en, indien mogelijk, geef.
Volgens het Rode Kruis heeft elke twee seconden iemand in de VS bloed nodig. Die grote behoefte aan bloed is iets om over na te denken.
Het Rode Kruis stelt ook dat één eenheid bloed tot drie mensen kan helpen redden. Maar soms zijn er meerdere eenheden bloed nodig om één persoon te helpen. Ik las onlangs een verslag over een meisje bij wie bij de geboorte de diagnose sikkelcelziekte werd gesteld. Om de zes weken krijgt ze rode bloedceltransfusies om zich pijnvrij te voelen. Ik las ook over een vrouw die ernstig gewond raakte bij een auto-ongeluk. Ze had meerdere verwondingen die resulteerden in meerdere operaties. Er waren in zeer korte tijd honderd eenheden bloed nodig; dat zijn ongeveer 100 mensen die hebben bijgedragen aan haar overleving, en ze hebben bijgedragen zonder te weten in welke specifieke toekomstige behoefte het zou dienen. Denk aan het helpen van iemand om pijnvrij te zijn tijdens een chronische ziekte of om te voorkomen dat een gezin een dierbare verliest. Het is het bloed dat al in het ziekenhuis wacht dat deze persoonlijke noodsituaties behandelt; denk daar eens over na.
Denk aan het feit dat bloed en bloedplaatjes niet kunnen worden vervaardigd; ze kunnen alleen afkomstig zijn van donoren. Er zijn zoveel vorderingen gemaakt in de medische behandeling met pacemakers, kunstmatige gewrichten en kunstmatige ledematen, maar er is geen vervanging voor bloed. Bloed wordt alleen geleverd door de vrijgevigheid van een donor en alle bloedgroepen zijn altijd nodig.
Wist u dat er naast uw bloedgroep bepaalde details over uw individuele bloed kunnen zijn? Deze details kunnen u geschikter maken om te helpen bij bepaalde soorten bloedtransfusies. Pasgeboren baby's kunnen bijvoorbeeld alleen transfusies krijgen met bloed dat het cytomegalovirus (CMV) mist. Een grote meerderheid van de mensen is in de kindertijd aan dit virus blootgesteld, dus het identificeren van mensen zonder CMV is belangrijk bij de behandeling van baby's met een geheel nieuw immuunsysteem of mensen met een slecht immuunsysteem. Evenzo, om de beste match te maken voor mensen met sikkelcelziekte, hebben ze bloed nodig met bepaalde antigenen (eiwitmoleculen) op het oppervlak van de rode bloedcellen. Een op de drie mensen die van Zwart-Afrikaanse en Zwart-Caribische afkomst zijn, heeft dit benodigde bloedsubtype dat overeenkomt met sikkelcelpatiënten. Bedenk eens hoe extra speciaal jouw bloed zou kunnen zijn voor iemand met een heel specifieke behoefte. Hoe meer mensen doneren, hoe meer aanbod er is om uit te kiezen, en hoe meer donoren kunnen worden geïdentificeerd om te helpen voorzien in unieke behoeften.
Ook kunt u denken aan bloeddonatie vanuit het voordeel voor uzelf. Doneren is als een kleine gratis gezondheidscontrole: uw bloeddruk, hartslag en temperatuur worden gemeten en uw ijzergehalte en cholesterol worden gescreend. Je krijgt dat warme donzige gevoel van goed doen. Het geeft je iets anders om te zeggen als je wordt gevraagd wat je de laatste tijd hebt uitgespookt. U kunt "levensreddend" toevoegen aan de lijst met prestaties voor de dag. Je lichaam vult aan wat je geeft; uw rode bloedcellen worden in ongeveer zes weken vervangen, zodat u kunt geven zonder permanent zonder te zitten. Ik zie bloeddonatie als de gemakkelijkste taakstraf die je kunt doen. U leunt achterover in een stoel terwijl een of twee mensen zich druk maken over uw arm en daarna geniet u van een hapje. Bedenk hoe een klein beetje van uw tijd kan worden omgezet in levensjaren voor iemand anders.
Enkele jaren geleden kwam ik het kantoor van de kinderarts uit en vond een briefje op de voorruit van mijn auto. De vrouw die het briefje had achtergelaten, had de sticker op de achterruit van mijn passagier gezien waarop stond dat bloeddonatie vermeld stond. Op het briefje stond: “(Ik zag je bloeddonorsticker) Mijn nu zes jaar oude zoon is drie jaar geleden gered vandaag door een bloeddonor. Hij is vandaag begonnen in de eerste klas, dankzij mensen zoals jij. Met heel mijn hart - Bedanken u en moge God je diep zegenen.”
Na drie jaar voelde deze moeder nog steeds de impact van levensreddend bloed voor haar zoon en de dankbaarheid was sterk genoeg om haar ertoe aan te zetten een briefje aan een vreemde te schrijven. Ik was en ben nog steeds dankbaar dat ik de ontvanger van dat briefje ben. Ik denk aan deze moeder en zoon, en ik denk aan de echte levens die worden beïnvloed door bloeddonatie. Ik hoop dat je er ook over nadenkt. . . en geef bloed.
Hulpmiddelen