Klassieke Muziek Maand

Klassieke muziek. Voor degenen die denken dat ze geen blootstelling hebben gehad aan klassieke muziek, sommige bijvoeglijke naamwoorden die in je opkomen zijn ontoegankelijk, hoity-toity en verouderd. Om dit tegen te gaan, in plaats van een les muziekgeschiedenis of muziektheorie te geven, dacht ik dat ik een beetje zou schrijven over de rol van klassieke muziek in mijn leven: de deuren die het heeft geopend en de vreugde die het me blijft brengen. Als kind wilde ik om een ​​onbekende reden viool spelen. Na jaren van vragen, schreven mijn ouders me in voor lessen en huurden ze een instrument voor me. Ik heb enige sympathie voor wat hun oren moesten doorstaan ​​terwijl ik die eerste jaren oefende. Ik maakte vorderingen en bracht uiteindelijk een aantal weken per zomer door op Blue Lakes Fine Arts Camp, waar ik auditie deed voor een internationaal orkest. Tot verbazing van mijn ouders (wat ze pas toegaven toen ik volwassen was), werd ik aangenomen. Niemand in mijn familie had internationaal gereisd en ik had het voorrecht om twee zomers door Europa te toeren en een verscheidenheid aan klassiek repertoire te spelen met een groep jonge muzikanten. Natuurlijk was dit muzikaal van onschatbare waarde, maar ik heb in die tumultueuze tienerjaren zoveel meer kunnen leren dan alleen de muziek. Ik leerde om te leunen op (of op zijn minst om te gaan met) ervaringen die buiten mijn comfortzone lagen: een taal niet begrijpen, voedsel eten dat ik misschien niet eerder had of lekker vond, veerkrachtig zijn, zelfs als ik fysiek uitgeput was, en een ambassadeur zijn voor mijn eigen land. Voor mij zijn dit deuren die werden geopend door mijn vermogen om klassieke muziek te spelen, en deze ervaringen inspireerden een levenslange liefde voor reizen en talen, evenals het activeren van enige moed die tot dat moment niet iets was waar ik gemakkelijk toegang toe had.

Als volwassene speel ik nog steeds viool in het Denver Philharmonic Orchestra en woon ik concerten bij als ik kan. Dit klinkt misschien melodramatisch, maar als ik een orkest zie spelen, voelt het als een uitdrukking van het beste deel van het mens-zijn. Tientallen mensen, die allemaal tientallen jaren bezig zijn geweest met het aanscherpen van een vaardigheid, grotendeels uit pure vreugde om het te doen, zitten samen op een podium. Ze hebben uren en uren besteed aan muziektheorielessen, muziekgeschiedenis, het geven van recitals en lesgeven aan de volgende generatie muzikanten. Ze hebben een diversiteit aan moedertalen en landen, etniciteiten, overtuigingen, ideologieën en interesses. Op alle tribunes wordt een bladmuziek gezet en een dirigent stapt naar het podium. Ook al spreekt de dirigent geen vloeiende taal met de musici, de dirigeertaal overstijgt dit, en alle individuele spelers werken samen om iets moois te creëren. Iets wat geen basisbehoefte is, maar een kunstwerk waarvoor veel getalenteerde individuen hard moeten werken om alleen hun deel te leren, maar dan ook samenwerken om de visie van de dirigent te operationaliseren. Deze luxe - een leven lang een vaardigheid ontwikkelen voor dit doel - is uniek voor de mensheid en laat volgens mij het beste van ons zien. Mensen hebben zoveel tijd en ontwikkeling besteed aan wapens, hebzucht en het zoeken naar macht; een optreden van een orkest geeft me hoop dat we ook nog in staat zijn schoonheid te produceren.

Voor degenen die misschien niet denken dat de wereld van klassieke muziek toegankelijk is, hoeft u niet verder te zoeken dan Star Wars, Jaws, Jurassic Park, Indiana Jones en Harry Potter. Zoveel filmmuziek heeft prachtige en complexe muziek achter de rug, die zeker kan tippen aan (en vaak geïnspireerd is door) de 'klassiekers'. De muziek van Jaws zou niet bestaan ​​zonder Antonin Dvorak's New World Symphony (youtube.com/watch?v=UPAxg-L0xrM). Je hoeft geen expert te zijn in geschiedenis, de mechanica van muziektheorie of zelfs alle instrumenten om van deze muziek te genieten. Het Colorado Symphony Orchestra (CSO) (en vele professionele symfonieën) voert de muziek van films uit om de films live te vertonen, wat een geweldige eerste kennismaking met deze wereld kan zijn. De CSO begint dit jaar opnieuw met de Harry Potter-serie, met de eerste film in januari. Ze treden ook elk jaar op in Red Rocks, met alles van Dvotchka tot Broadway-sterren. En de meeste gemeenschappen in het metrogebied van Denver hebben lokale gemeenschapsorkesten die ook regelmatig concerten geven. Ik zou je willen aanmoedigen om een ​​concert te proberen als je de kans hebt - in het slechtste geval zou het een ontspannende avond moeten zijn, en in het beste geval zou je een nieuwe interesse kunnen ontdekken, of zelfs geïnspireerd worden om een ​​instrument te leren, of je kinderen aanmoedigen in zo'n poging.