Het telegezondheidsbeleid werd in 2020 ingewikkeld
Als je me begin vorig jaar had verteld dat de totale jaaromzet van telezorg in de VS zou stijgen van ongeveer $ 3 miljard tot potentieel $ 250 miljard in 2020, dan denk ik dat ik je had gevraagd om je hoofd te laten onderzoeken, en dat doe ik niet gemeen over video! Maar met de COVID-19-pandemie hebben we gezien dat telezorg niet langer een perifere gezondheidszorgoptie is, maar de voorkeursoptie voor miljoenen Amerikanen om hun zorg te ontvangen in deze moeilijke tijd. Telehealth heeft gezorgd voor continuïteit van de medische zorg tijdens de pandemie, en telehealth is ook op verschillende manieren uitgebreid om het voor mensen gemakkelijker te maken om speciale zorgdiensten zoals gedragsgezondheid te ontvangen, zonder dat ze een dokterspraktijk hoeven te bezoeken. Hoewel telehealth al decennia bestaat, zou het geen understatement zijn om te zeggen dat telehealth in 2020 in de nationale schijnwerpers is gekatapulteerd.
Als iemand die de afgelopen vier jaar actief is geweest op het gebied van telehealth, ben ik verbaasd over hoeveel het landschap van telehealth dit jaar is veranderd en hoe ingewikkeld het is geworden. Met het begin van COVID-19 bereikten gezondheidszorgsystemen en -praktijken binnen enkele dagen wat anders weken, maanden of zelfs jaren zou hebben geduurd, aangezien duizenden medisch personeel en beheerders werden getraind in het implementeren van telezorg en het creëren en leren van nieuwe taken , protocollen en workflows om de acceptatie van telehealth zo snel mogelijk te ondersteunen. Dit harde werk wierp zijn vruchten af, aangezien de CDC meldde dat telegezondheidsbezoeken in de laatste week van maart 154 met 2020% zijn gestegen, vergeleken met dezelfde periode in 2019. In april daalden de persoonlijke bezoeken aan artsenpraktijken en andere zorgpraktijken met 60%, terwijl telezorgbezoeken goed waren voor bijna 69% van de totale ontmoetingen in de gezondheidszorg. Zorgverleners bezorgen ongeveer 50-175 keer meer telegezondheidsbezoeken dan vóór COVID-19. Ja, het "nieuwe normaal" voor telehealth is inderdaad hier, maar wat houdt dat precies in?
Nou, het is ingewikkeld. Laat het me uitleggen. De belangrijkste reden waarom telezorg dit jaar op de voorgrond van de gezondheidszorg kon komen te staan, was niet noodzakelijkerwijs vanwege de COVID-19-pandemie zelf, maar eerder vanwege de veranderingen in het telehealthbeleid die als gevolg van de pandemie kwamen. In maart, toen voor het eerst een nationale noodsituatie werd uitgeroepen, kregen de federale en staatsinstanties extra speelruimte om op de crisis te reageren, en dat deden ze. De Centers for Medicare en Medicaid Services (CMS) hebben de telezorgvoordelen van Medicare aanzienlijk uitgebreid, waardoor Medicare-begunstigden voor het eerst veel diensten via video en telefoon konden ontvangen, waardoor er geen bestaande relatie meer nodig was en telezorgdiensten konden worden ontvangen rechtstreeks bij de patiënt thuis. Medicare specificeerde ook dat zorgverleners telegezondheidsbezoeken tegen hetzelfde tarief konden factureren als persoonlijke bezoeken, wat bekend staat als telegezondheidspariteit. Eveneens in maart versoepelde The Office for Civil Rights (OCR) zijn handhavingsbeleid en verklaarde het af te zien van mogelijke overtredingen van de HIPAA-boete als voorheen niet-conforme video-apps, zoals FaceTime en Skype, werden gebruikt om telezorg te leveren. Natuurlijk waren er op federaal niveau nog veel meer wijzigingen in het telezorgbeleid geïmplementeerd, veel te veel om hier op te noemen, maar sommige hiervan, samen met enkele van de wijzigingen die we zojuist hebben besproken, zijn tijdelijk en houden verband met de noodsituatie op het gebied van de volksgezondheid (PHE ). CMS heeft onlangs hun herzieningen voor 2021 van het Physicians Fee Schedule (PFS) gepubliceerd, waardoor sommige tijdelijke wijzigingen permanent zijn geworden, maar er zijn nog steeds services die aan het einde van het jaar eindigen dat de PHE afloopt. Zie je wat ik bedoel? Ingewikkeld.
Ik haat het om de zaken nog ingewikkelder te maken, maar als we de veranderingen in het telezorgbeleid op staatsniveau bespreken, ben ik bang dat dat onvermijdelijk is. Een van de interessantere en frustrerendere dingen over telezorg is dat het in elke staat anders is gedefinieerd en wettelijk is vastgelegd. Dit betekent dat op het niveau van de staat, en met name voor Medicaid-populaties, het telezorgbeleid en de vergoeding er anders uitzien, en dat de soorten telegezondheidsdiensten die worden gedekt sterk kunnen verschillen van de ene staat tot de andere. Colorado heeft een voortrekkersrol gespeeld bij het permanent maken van enkele van deze tijdelijke wijzigingen in het telezorgbeleid, aangezien gouverneur Polis op 20 juli 212 Senaatswet 6-2020 in wet ondertekende. Het wetsvoorstel verbiedt de door de afdeling verzekeringen gereguleerde gezondheidsplannen van:
- Specifieke eisen of beperkingen stellen aan de HIPAA-compatibele technologieën die worden gebruikt om telezorgdiensten te leveren.
- Van een persoon verlangen dat hij een vaste relatie heeft met een aanbieder om medisch noodzakelijke telezorgdiensten van die aanbieder te ontvangen.
- Het verplicht stellen van aanvullende certificerings-, locatie- of trainingsvereisten als voorwaarde voor terugbetaling voor telezorgdiensten.
Voor het Colorado Medicaid-programma maakt Senaatswet 20-212 een aantal belangrijke beleidsmaatregelen permanent. Ten eerste vereist het dat het staatsdepartement landelijke gezondheidsklinieken, de federale Indiase gezondheidsdienst en federaal gekwalificeerde gezondheidscentra vergoedt voor telezorgdiensten die aan Medicaid-ontvangers worden geleverd tegen hetzelfde tarief als wanneer die diensten persoonlijk worden verleend. Dit is een enorme verschuiving voor Colorado Medicaid, aangezien deze entiteiten vóór de pandemie niet door de staat werden vergoed voor het verlenen van telezorgdiensten. Ten tweede specificeert het wetsvoorstel dat gezondheidszorg en geestelijke gezondheidszorg in Colorado logopedie, fysiotherapie, ergotherapie, hospice-zorg, thuiszorg en pediatrische gedragsgezondheidszorg kunnen omvatten. Als dit wetsvoorstel niet was aangenomen, hadden deze specialiteiten misschien niet geweten of ze na de pandemie hun zorg via telezorg zouden kunnen blijven verlenen.
Welnu, we hebben enkele wijzigingen in het nationale en nationale telezorgbeleid besproken, maar hoe zit het met het telezorgbeleid voor particuliere betalers, zoals Aetna en Cigna? Welnu, momenteel zijn er 43 staten en Washington DC die pariteitswetten hebben voor telezorgbetalingen voor particuliere betalers, wat verondersteld wordt te betekenen dat in deze staten, waaronder Colorado, verzekeraars verplicht zijn om telezorg te vergoeden tegen hetzelfde tarief als voor persoonlijke zorg. , en deze wetten vereisen ook pariteit voor telezorg in dekking en diensten. Hoewel dit ongecompliceerd klinkt, heb ik nogal wat van deze staatspariteitswetten gelezen en een deel van de taal is zo vaag dat het particuliere betalers de vrijheid geeft om hun eigen, mogelijk restrictievere telezorgbeleid te creëren. Particuliere betalersplannen zijn ook beleidsafhankelijk, wat betekent dat ze onder sommige polissen telezorg kunnen uitsluiten voor terugbetaling. In wezen hangt het telezorgbeleid voor particuliere betalers af van de betaler, de staat en het specifieke gezondheidsplanbeleid. Ja, ingewikkeld.
Wat betekent dit allemaal voor de toekomst van telehealth? Nou, eigenlijk zullen we zien. Het lijkt er zeker op dat telehealth in gebruik en populariteit zal blijven groeien, zelfs na de pandemie. Uit een recent onderzoek van McKinsey bleek dat 74% van de telezorggebruikers tijdens de pandemie zeer tevreden was over de zorg die ze kregen, wat aangeeft dat de vraag naar telezorgdiensten waarschijnlijk zal blijven bestaan. De nationale gezondheidswetgevende instanties en elke staat zullen hun telezorgbeleid moeten onderzoeken naarmate het einde van de PHE nadert, en ze zullen moeten bepalen welk beleid zal blijven bestaan en welke moeten worden gewijzigd of beëindigd.
Omdat telezorg vereist dat patiënten toegang hebben tot technologie en internet, evenals een bepaald niveau van technologische geletterdheid, is een van de factoren die ook moet worden aangepakt de 'digitale kloof', die onevenredig nadelig is voor zwarte en Latinx-individuen, ouderen, plattelandsbevolking en mensen met een beperkte Engelse taalvaardigheid. Veel mensen in Amerika hebben nog steeds geen toegang tot een smartphone, computer, tablet of breedbandinternet, en zelfs de honderden miljoenen dollars die zijn toegewezen om deze ongelijkheden te verkleinen, zijn misschien niet genoeg om veel van de bestaande systemische barrières te overwinnen dat een dergelijke vooruitgang kan belemmeren. Willen alle Amerikanen op billijke wijze toegang hebben tot telezorg en profiteren van al hun diensten tijdens en na het einde van de pandemie, dan zijn er geconcentreerde inspanningen nodig op staats- en federaal niveau om de combinatie van administratieve en wetgevende maatregelen te bepalen die daarvoor nodig zijn. Nu klinkt dat niet al te ingewikkeld, toch?
Ik wens je een goede telezorg!
https://catalyst.nejm.org/doi/full/10.1056/CAT.20.0123
https://jamanetwork.com/journals/jamainternalmedicine/fullarticle/2768771
Centrum voor Connected Health-beleid: https://www.cchpca.org
https://www.healthcareitnews.com/blog/telehealth-one-size-wont-fit-all