Aansluiting
Nog een december
Hier zijn we. Het einde van het jaar is aangebroken; we weten dat dit de tijd is voor vreugde, feest en verbinding met dierbaren. Toch voelen velen zich verdrietig of eenzaam. Helaas omvat succes in het leven tegenwoordig niet noodzakelijkerwijs vriendschappen. Wat is er aan de hand? Daniel Cox schreef in de New York Times dat we ons in een soort van 'vriendschapsrecessie' lijken te bevinden. Blijkbaar zijn er veel meningen over waarom dit gebeurt. Er is echter meer overeenstemming over de impact van verbinding op onze mentale en fysieke gezondheid. Sociaal isolement en eenzaamheid worden steeds vaker erkend als complexe klinische en volksgezondheidsproblemen, met name bij oudere volwassenen, die leiden tot nadelige gevolgen voor de geestelijke en lichamelijke gezondheid.
Volgens de Survey on American Life lijken wij mensen minder goede vrienden te hebben, praten we minder met vrienden en vertrouwen we minder op vrienden voor steun. Bijna de helft van de Amerikanen rapporteert drie of minder goede vrienden, terwijl 36% vier tot negen rapporteert. Enkele van de theorieën zijn onder meer verminderde betrokkenheid bij religieuze activiteiten, verminderd huwelijkscijfer, lagere sociaaleconomische status, een chronische ziekte hebben, langer werken en veranderingen op de werkplek. En aangezien velen van ons afhankelijk waren van de werkplek voor verbinding, heeft dit de gevoelens van eenzaamheid en sociaal isolement verergerd.
Er zijn enkele interessante nuances in de gegevens. Afro-Amerikaanse en Latijns-Amerikaanse mensen lijken bijvoorbeeld meer tevreden met hun vriendschappen. Verder kijken vrouwen vaker naar vrienden voor emotionele steun. Ze hebben het werk gedaan om hun relaties te ontwikkelen ... ze hebben zelfs een vriend verteld dat ze van ze houden! Aan de andere kant meldt 15% van de mannen geen hechte relaties. Dit is de afgelopen 30 jaar met een factor vijf toegenomen. Robert Garfield, een auteur en psychotherapeut, zegt dat mannen de neiging hebben om "hun vriendschappen weg te bergen"; wat betekent dat ze geen tijd besteden aan het onderhoud ervan.
Sociaal isolement is een objectieve afwezigheid of gebrek aan sociaal contact met anderen, terwijl eenzaamheid wordt gedefinieerd als een ongewenste subjectieve ervaring. De termen zijn verschillend, hoewel ze vaak door elkaar worden gebruikt, en beide hebben vergelijkbare implicaties voor de gezondheid. Sociaal isolement en eenzaamheid komen steeds vaker voor bij oudere leeftijdsgroepen. Uit nationale enquêtes blijkt dat ongeveer een op de vier thuiswonende ouderen sociaal isolement meldt, en bijna 30% geeft aan zich eenzaam te voelen.
Waarom zou het huwelijkscijfer van invloed zijn? Welnu, volgens de enquêtegegevens geeft bijna 53% van de melders aan dat hun echtgeno(o)t(e) of partner vaak hun eerste contact is. Als je geen partner hebt, voel je je waarschijnlijk eenzamer.
Dezelfde impact als roken of obesitas?
Gezien hoe vaak deze bevindingen voorkomen, moeten eerstelijnszorgverleners rekening houden met de gezondheidseffecten die verband houden met sociaal isolement en eenzaamheid, vooral bij oudere volwassenen. Een groeiend aantal onderzoeken toont een sterk verband aan tussen sociaal isolement en eenzaamheid met nadelige gevolgen. Sterfte door alle oorzaken is in dezelfde mate verhoogd als die voor roken of obesitas. Er zijn meer hartaandoeningen en psychische stoornissen. Een deel van deze impact is te wijten aan geïsoleerde personen die een hoger gebruik van tabak en ander schadelijk gezondheidsgedrag melden. Deze geïsoleerde individuen gebruiken meer gezondheidszorgmiddelen omdat ze vaak meer chronische gezondheidsproblemen hebben. Tegelijkertijd melden ze dat ze het medisch advies dat ze krijgen minder naleven.
Hoe te adresseren
Aan de kant van de aanbieder is 'sociaal voorschrijven' een benadering. Dit is een poging om patiënten te koppelen aan ondersteunende diensten in de gemeenschap. Dit kan een casemanager zijn die doelen, behoeften, gezinsondersteuning kan beoordelen en kan doorverwijzen. Artsen zullen patiënten vaak ook doorverwijzen naar lotgenotengroepen. Dit werkt meestal goed voor patiënten met een gedeeld medisch probleem of aandoening. De kracht van deze groepen is dat patiënten vaak ontvankelijker zijn voor ideeën van anderen die met een vergelijkbare aandoening te maken hebben. Sommige van deze groepen ontmoeten elkaar nu ook in 'chatrooms' of andere sociale mediasites.
Catherine Pearson, die op 8 november 2022 in de Times schreef, beschreef vier acties die we allemaal kunnen overwegen om gevoelens van sociaal isolement of eenzaamheid aan te pakken:
- Oefen kwetsbaarheid. Ik praat hier ook tegen mezelf. Genoeg met de mannelijkheid of het stoïcisme. Het is prima om mensen te vertellen hoe je over hen denkt. Overweeg om je aan te sluiten bij gestructureerde peer-groups voor ondersteuning. Overweeg om je worstelingen met een vriend te delen.
- Ga er niet vanuit dat vriendschappen per ongeluk of toevallig ontstaan. Ze vragen om initiatief. Contact met iemand opnemen.
- Gebruik activiteiten in uw voordeel. De waarheid is dat velen van ons meer op hun gemak zijn om contact te maken met anderen als we betrokken zijn bij een gedeelde activiteit. Dat is geweldig. Het kan een sport zijn, of samenkomen om iets te repareren of te maken.
- Benut de kracht van informeel "inchecken" via sms of e-mail. Het is zeer waarschijnlijk de aanmoediging die iemand vandaag nodig heeft, gewoon om te weten dat er aan ze wordt gedacht.
aafp.org/pubs/afp/issues/2021/0700/p85.html
American Perspectives-studie mei 2021
Nationale Academies van Wetenschappen, Techniek en Geneeskunde. Sociaal isolement en eenzaamheid bij ouderen: kansen voor de gezondheidszorg. 2020. Geraadpleegd op 21 april 2021. https://www.nap.edu/read/25663/chapter/1
Smith BJ, Lim MH. Hoe de COVID-19-pandemie de aandacht vestigt op eenzaamheid en sociaal isolement. Volksgezondheid Res Praktijk. 2020;30(2):e3022008.
Courtin E, Knapp M. Sociaal isolement, eenzaamheid en gezondheid op oudere leeftijd: een scoping review. Gezondheid Soc Zorg Gemeenschap. 2017;25(3):799-812.
Freedman A, Nicolle J. Sociaal isolement en eenzaamheid: de nieuwe geriatrische reuzen: benadering voor de eerstelijnszorg. Kan Fam Arts. 2020;66(3):176-182.
Leigh-Hunt N, Bagguley D, Bash K, et al. Een overzicht van systematische reviews over de gevolgen voor de volksgezondheid van sociaal isolement en eenzaamheid. Volksgezondheid. 2017;152:157-171.
Due TD, Sandholdt H, Siersma VD, et al. Hoe goed kennen huisartsen de sociale relaties en gevoelens van eenzaamheid van hun oudere patiënten? BMC Fam praktijk. 2018;19(1):34.
Veazie S, Gilbert J, Winchell K, et al. Sociaal isolement aanpakken om de gezondheid van oudere volwassenen te verbeteren: een snel overzicht. AHRQ-rapport nr. 19-EHC009-E. Agentschap voor Onderzoek en Kwaliteit in de Gezondheidszorg; 2019.
Koppeling nodig
Koppeling nodig