Nationale Tuinweek
Toen ik opgroeide, herinner ik me dat ik mijn opa en mijn moeder uren in de tuin zag doorbrengen. Ik snapte het niet. Het was heet, er waren insecten en waarom gaven ze zoveel om onkruid? Ik kon gewoon niet begrijpen hoe ze, na elk weekend uren in de tuin te hebben gewerkt, NOG meer wilden doen volgend weekend. Het leek me saai, vervelend en gewoon onnodig. Het bleek dat ze iets op het spoor waren. Nu ik een huis heb en mijn eigen tuin heb, merk ik dat ik de tijd uit het oog verlies terwijl ik onkruid trek, struiken snoei en de plaatsing van elke plant analyseer. Ik wacht met spanning op de dagen dat ik tijd heb om naar het tuincentrum te gaan en loop in een roes rond om alle mogelijkheden voor mijn tuin te bekijken.
Toen mijn man en ik bij ons introkken, stond de tuin vol madeliefjes. Ze zagen er eerst mooi uit, maar al snel begon het eruit te zien alsof we een madeliefjesjungle probeerden te laten groeien. Ik had geen idee hoe invasief en groot ze konden worden. Ik bracht onze eerste zomer in ons huis door met het graven, trekken en snijden van madeliefjes. Blijkbaar hebben madeliefjes 'sterke, krachtige wortelstelsels'. Ja. Dat doen ze zeker. In die tijd was ik elke dag aan het trainen, deed ik mee aan triatlons en vond ik dat ik in topvorm was. Ik ben echter nog nooit zo pijnlijk en moe geweest als na het opgraven van die madeliefjes. Geleerde les: tuinieren is hard werken.
Toen ik eindelijk mijn tuin had opgeruimd, besefte ik dat het als een leeg canvas voor mij was. In het begin was het ontmoedigend. Ik had geen idee welke planten er goed uit zouden zien, welke invasief zouden zijn, of dat de zon op mijn huis op het oosten ze onmiddellijk zou braden. Misschien was dit geen goed idee. Die eerste zomer heb ik veel bodembedekkers geplant die, zo blijkt, lang nodig hebben om te groeien. Geleerde les: tuinieren vereist geduld.
Nu het een paar jaar groeien, planten en snijden is geweest, heb ik het gevoel dat ik eindelijk leer wat er nodig is om een tuin te onderhouden. Uiteraard is het voor de tuin water en zon. Maar voor mij is het geduld en flexibiliteit. Toen de bloemen en planten meer ingeburgerd raakten, realiseerde ik me dat ik de plaatsing of zelfs het type plant niet leuk vond. Dus Raad eens? Ik kan de plant gewoon uitgraven en vervangen door een nieuwe. Wat ik me realiseer is dat er geen is juiste manier tuinieren. Voor een herstellende perfectionist als ik duurde het even voordat ik het doorhad. Maar op wie probeer ik indruk te maken? Natuurlijk wil ik dat mijn tuin er goed uitziet, zodat voorbijgangers ervan kunnen genieten. Maar eigenlijk is het allerbelangrijkste dat ik het leuk vind. Ik leer dat ik creatieve controle krijg over deze tuin. Maar het belangrijkste is dat ik me dichter bij mijn overleden opa voel dan in jaren. Ik heb bloemen in mijn tuin die mijn moeder uit haar tuin heeft overgeplant, net zoals mijn opa dat altijd voor haar deed. Om het nog beter te maken, heeft mijn vierjarige interesse getoond in tuinieren. Terwijl ik bij hem zit en de bloemen plant die hij mag plukken voor zijn eigen kleine tuin, heb ik het gevoel dat ik een liefde doorgeef die mij is geleerd door mijn opa en vervolgens door mijn moeder. Door onze tuin levend te houden, houd ik deze belangrijke herinneringen levend. Geleerde les: tuinieren is meer dan alleen bloemen planten.
Bron: gardenguides.com/90134-plant-structure-daisy.html