Kleine leraren, grote lessen: wat kleintjes ons kunnen leren over dankbaarheid
In de wervelwind van het volwassen leven komt dankbaarheid vaak op de achtergrond. De afgelopen jaren heb ik ontdekt dat mijn kinderen mijn meest uitzonderlijke leraren zijn geworden als het gaat om het begrijpen van de diepgang van alles waar we dankbaar voor moeten zijn. In een wereld die soms overweldigend zwaar aanvoelt, met overheersende haat, geweld en intolerantie, is het opnieuw verbinden met dankbaarheid een echte reddingslijn geweest. Hoewel ik meestal de gids en instructeur ben, zijn mijn kinderen mijn wijste mentoren geworden met hun onschuld en zuiverheid. Zo leren mijn kinderen mij over dankbaarheid:
- Het huidige moment omarmen
Kinderen hebben een opmerkelijk talent om zich onder te dompelen in het heden. Hun verwondering over alledaagse gebeurtenissen, zoals de vlucht van een vlinder of het gevoel van regendruppels op hun huid, herinnert volwassenen aan de schoonheid van het hier en nu. In onze snelle levens haasten we ons vaak voorbij deze momenten, maar kinderen leren ons dat de kostbaarste schatten van het leven vlak voor onze ogen plaatsvinden, en sporen ons aan om er met dankbaarheid van te genieten.
- Vreugde vinden in eenvoud
Kinderen laten ons zien dat vreugde in de eenvoudigste dingen zit: een krabbeltje, een spelletje verstoppertje of een gedeeld verhaaltje voor het slapengaan. Ze laten zien dat waar geluk wordt bereikt door de ongecompliceerde geneugten van het leven te waarderen.
- Ongefilterde waardering uiten
Kinderen zijn verfrissend eerlijk over hun gevoelens. Als ze gelukkig zijn, lachen ze vol overgave, en als ze dankbaar zijn, uiten ze dat openlijk. Als volwassenen houden we onze emoties vaak achter, uit angst voor kwetsbaarheid. Kinderen herinneren ons eraan dat het openlijk en authentiek uiten van dankbaarheid de verbinding met anderen versterkt en ons leven met warmte en liefde vult.
- Leren van hun nieuwsgierigheid
Kinderen zijn voortdurend nieuwsgierig, vragen zich voortdurend af ‘waarom’ en proberen de wereld om hen heen te begrijpen. Deze nieuwsgierigheid inspireert volwassenen om het leven met frisse ogen te zien, het wonder van alledaagse verschijnselen te waarderen en te onderzoeken en te leren alsof we de wereld voor de eerste keer ervaren.
- Onvoorwaardelijke liefde en acceptatie
Kinderen bezitten een aangeboren vermogen om onvoorwaardelijk lief te hebben en te accepteren. Ze hebben lief zonder oordelen, labels of voorwaarden. Hun liefde is een pure vorm van dankbaarheid voor de mensen in hun leven, waardoor volwassenen de waarde leren van het liefhebben en accepteren van anderen zoals ze zijn.
Als gezin vieren we ieder jaar in november dankbaarheid met onze unieke dankbaarheidskatratraditie. Elke ochtend bij het ontbijt vragen we onze kinderen waar ze dankbaar voor zijn en schrijven dat op een veer van bouwpapier, die we vervolgens trots op een kalkoenlijfje plakken, gemaakt van papieren boodschappentassen. Het is hartverwarmend om te zien hoe de veren de hele maand door voller worden. Deze traditie, die plaatsvindt vlak voor de feestdagen, inclusief hun verjaardagen, verlegt onze focus naar alle niet-materiële dingen om dankbaar voor te zijn. We genieten van de extra marshmallows in Lucky Charms, de knuffels die worden uitgewisseld met broers en het comfort van een zachte deken op een koude ochtend.
Je kunt meer inspiratie voor dankbaarheidspraktijken of u wel of geen kinderen in huis heeft. Ongeacht uw omstandigheden is dit een praktijk waarvan we allemaal kunnen profiteren.
Kinderen bieden een rustig tegenwicht in een wereld die vaak meer, sneller en beter vraagt. Ze herinneren ons eraan dat de essentie van dankbaarheid niet ligt in wat we bezitten, maar in de manier waarop we de wereld om ons heen waarnemen en waarderen. Door er aandacht aan te schenken en van hun eenvoudige maar diepgaande wijsheid te leren, kunnen volwassenen hun eigen gevoel van dankbaarheid nieuw leven inblazen, wat leidt tot een meer vervullend en verrijkt leven. Laten we de diepe wijsheid van de kleintjes niet onderschatten; het zijn misschien wel de meest invloedrijke dankbaarheidsmentoren waarvan we niet wisten dat we ze hadden.