Terug naar school gaan - de gerechten kunnen wachten.
Het nieuwe schooljaar staat voor de deur! Mijn emoties varieerden van "Woo-hoo, neem alsjeblieft mijn kind!" en "Ik wou dat ik Bubble Wrap kon maken en haar voor altijd veilig bij me kon houden."
Aan de ene kant is deze mama opgewonden om terug te keren naar een meer gestructureerde routine, om niet te stressen over het balanceren van werk met "spelende" lerarenassistent tijdens virtueel leren, en om te zien hoe mijn enthousiaste 6-jarige dochter nieuwe vrienden maakt en leert nieuwe dingen.
Aan de andere kant ben ik zenuwachtig. Ik kan het gevoel van angst niet van me afzetten om haar terug te sturen voor persoonlijk leren tijdens de pandemie. De verwachting of/wanneer "de andere schoen gaat vallen" houdt me vaak 's nachts wakker.
Dit is hoe mijn dochter en ik omgaan met de overgang naar school:
- Prioriteit geven aan onze fysiek, spiritueel en emotioneel welzijn, luisteren naar en voeden van ons lichaam, geest en ziel. Zelfzorg is niet egoïstisch.
- Focussen op de positiefterwijl u een noodplan voorbereidt voor de 'wat als'. Ben je niet naar de sportschool geweest? Maak er een dansfeestje van in je woonkamer! Claire Cook zei het goed: "Als plan A niet werkt, heeft het alfabet nog 25 letters - 204 als je in Japan bent."
- Loslaten perfectie en onszelf genade schenken. Soms is een weekenddutje of ontbijten voor het avondeten precies wat je nodig hebt; de gerechten kunnen wachten.
- Inchecken met familie, vrienden en elkaar. Sociaal ondersteuningsnetwerk is een krachtig hulpmiddel om stress te overwinnen en moeilijke tijden door te komen. Omring jezelf met opbeurende mensen.
- Vragen voor hulp. Deze is bijzonder moeilijk voor zowel mijn dochter als mij. Al die verdomde trots om sterke, onafhankelijke vrouwen te willen zijn die alles kunnen. De realiteit is dat we allemaal wel eens hulp nodig hebben en dat maakt ons niet minder verbazingwekkend.
Beste ouders/verzorgers en kinderen: ik zie jullie! Moge je vreugde vinden in grote en kleine momenten. En op de dagen dat je het gevoel hebt dat je niets meer aan kunt, vind je troost in de wetenschap dat je niet alleen bent en dat de afwas kan wachten.
Extra bronnen: