Onbeschaamd, samen met trots
Juni is Pride Month, voor het geval je de met regenboog bedekte alles hebt gemist! Terwijl ik door mijn Facebook-feed blader, zijn er tonnen advertenties voor op LGBTQ gerichte evenementen; alles van dakterrasfeesten tot familieavonden die een veilige plek voor jongeren beloven. Het lijkt erop dat elke winkel plotseling een enorme weergave heeft van items die in regenbogen druipen. Zichtbaarheid is belangrijk (begrijp me niet verkeerd). Sociale media hebben dit opgemerkt en nu zweven er een paar snarky (maar eerlijke) memes rond, die ons oproepen om te onthouden dat Pride niet gaat over bedrijfssponsoring, glitter en brunch. Volgens het Colorado Office of Economic Development and International Trade zijn er "220,000 LGBTQ+-consumenten in Colorado met een geschatte koopkracht van $ 10.6 miljard." De andere belangrijke statistiek die moet worden weggegooid, is dat 87% van deze demografie bereid is om over te schakelen naar merken die een positieve LGBTQ-positie promoten. Trots gaat over het vieren van prestaties van waar we nu als gemeenschap staan, na eeuwen van onderdrukking. Het gaat over mensenrechten en het vermogen van ieder van ons om onze waarheid te leven zonder angst voor ons werkelijke leven en veiligheid. Trots is een kans om binnen onze gemeenschap te organiseren. Het is gewoon heel belangrijk voor mij dat we begrijpen waar we zijn geweest in de geschiedenis, hoe ver we zijn gekomen in de 20e eeuw, en hoe belangrijk het is dat we onze strijd voortzetten om ervoor te zorgen dat onze LGBTQ-gemeenschap wordt beschermd.
Ten eerste vind ik het belangrijk om lokaal te beginnen. Denver heeft de zevende grootste LGBTQ-gemeenschap in de Verenigde Staten. Colorado heeft een verwarrende geschiedenis over het verbieden van fysieke relaties tussen paren van hetzelfde geslacht, huwelijksgelijkheid, belastingwetgeving, transgenderrechten op gezondheidszorg en adoptierechten. Er zijn zoveel prachtig geschreven artikelen over de smerige geschiedenis van Colorado, ik denk niet dat het eerlijk zou zijn als ik zelfs maar een grondige geschiedenisles zou proberen. Geschiedenis Colorado zal vanaf 4 juni een tentoonstelling doen genaamd Rainbows and Revolutions, die belooft te onderzoeken "hoe het bestaan van LGBTQ+-mensen in Colorado een rebelse daad is geweest buiten de regenboog, van stille beweringen van identiteit tot luide en trotse demonstraties voor burgerrechten en gelijkwaardigheid." Onze lokale geschiedenis is fascinerend en stamt uit de tijd van het Wilde Westen tot aan het laatste decennium aan wetgeving. Volgens Phil Nash, inwoner van Denver en eerste directeur van GLBT Center (nu bekend als The Center on Colfax) "De beste manier om de voortgang van onze geschiedenis te visualiseren, is er in golven aan te denken." In de loop van de afgelopen 20 jaar heeft Colorado ervoor gezorgd dat het recht om te trouwen, partners gedekt zijn door een ziektekostenverzekering, kinderen te adopteren en basisrechten te waarborgen om niet te worden gediscrimineerd, bedreigd of vermoord vanwege seksuele geaardheid of geslachtsuitdrukking. In 2023 streven we ernaar om alle genderbevestigende gezondheidszorg gedekt te hebben door de ziektekostenverzekering in Colorado. Dit betekent dat transgenders eindelijk toegang zullen hebben tot levensreddende zorgpraktijken die door een verzekering worden gedekt.
Wat de geschiedenis op nationaal niveau betreft, zou ik het mezelf nooit vergeven als ik Stonewall en de rellen die daarop volgden niet zou noemen. Dit was de katalysator, waardoor LHBTQ-gemeenschappen zich na eeuwen van onderdrukking meer publiekelijk gingen organiseren. In die tijd (jaren '1950 tot '1970) waren homobars en -clubs toevluchtsoorden voor de gemeenschap om samen te komen om te drinken, te dansen en een gemeenschap op te bouwen. Op 28 juni 1969, in een kleine bar genaamd Stonewall Inn, in Greenwich Village, New York (zoals de meeste in die tijd eigendom van de maffia), kwam de politie binnen en viel de bar binnen. Deze invallen waren een standaardprocedure waarbij de politie de club binnen zou komen, identiteitsbewijzen van klanten zou controleren, gericht was op vrouwen gekleed als mannen en mannen die vrouwenkleding droegen. Nadat de identiteitsbewijzen waren gecontroleerd, werden de klanten begeleid naar de toiletten onder begeleiding van de politie om het geslacht te verifiëren. Er ontstond geweld tussen politie en bezoekers van de bar omdat ze die avond niet gehoorzaamden. De politie sloeg en arresteerde de mecenassen als gevolg daarvan. Er volgden dagenlange protesten. Demonstranten kwamen van overal samen om te vechten voor het recht om openlijk in hun seksuele geaardheid te leven en niet te worden gearresteerd omdat ze gewoon in het openbaar homo zijn. In 2019 verontschuldigde de NYPD zich voor hun acties ter gelegenheid van het 50-jarig jubileum. De Stonewall Inn staat nog steeds in New York aan Christopher Street. Het is een historisch monument met een liefdadigheidsorganisatie genaamd The Stonewall Inn Gives Back Initiative, die zich inzet voor belangenbehartiging, educatie en financiële steun aan LGBTQ-gemeenschappen en individuen die sociaal onrecht hebben geleden in de VS en over de hele wereld.
Een paar maanden na de Stonewall-rellen werd Brenda Howard, een biseksuele activist, bekend als 'The Mother of Pride'. Een maand later (juli 1969) legde ze een gedenkteken vast voor de gebeurtenissen die plaatsvonden in Stonewall Inn en in de straten. In 1970 nam Brenda deel aan de organisatie van de Christopher Street Parade, die uit Greenwich Village marcheerde naar Central Park, dat nu bekend staat als de eerste Pride Parade. YouTube heeft verschillende video's met persoonlijke verslagen van de gebeurtenissen die die nacht in Christopher Street beschrijven en van alle basisorganisaties die hebben geleid tot een nationale beweging, die nog steeds de leiding heeft over mensenrechtenkwesties omdat ze alle leeftijden, geslachten, sociaaleconomische status, handicap en ras.
Dus... laten we het even over onze jeugd hebben. Onze opkomende generatie is krachtig, gevoelig en intelligent op manieren die ik niet eens kan bevatten. Ze gebruiken woorden die genderidentiteit, seksuele geaardheid en relatiestijlen uitdrukken, in tegenstelling tot de generaties die ervoor zijn geweest, die ons naar dit exacte moment in de tijd leiden. Onze jeugd ziet mensen als veelzijdig en boven en buiten binair denken. Bijna alsof het nooit bij vorige generaties is opgekomen dat er een spectrum is waarin we allemaal fluctueren, in zoveel aspecten in ons leven, en dat het niet fundamenteel verkeerd is om niet in nette kleine hokjes te passen. Bij alle bewegingen voor sociale rechtvaardigheid is het essentieel om hulde te brengen aan het fundament dat ons in staat heeft gesteld te staan waar we nu zijn. Deze rechten zijn niet gegarandeerd voor onze toekomst, maar we kunnen onze jongeren in staat stellen zichzelf te blijven uiten en hen te ondersteunen door de complexe reeks problemen waarmee we allemaal worden geconfronteerd. We hebben een goede kans om dichter bij het land te komen dat ons is beloofd. Werkend als zorgmanager in samenwerking met een kinderpsychiatrische afdeling spoedeisende hulp, word ik er elke dag aan herinnerd dat onze kinderen het moeilijk hebben met sociale druk en dingen die wij, oudere generaties, niet helemaal begrijpen. Als we het stokje doorgeven aan deze nieuwe generatie, moeten we niet vergeten dat hun strijd er anders uit zal zien dan de onze. Ik zie ook dat LHBTQ-rechten sterk verweven zijn met het grondrecht op toegang tot gezondheidszorg.
New York's Pride-evenementen voor 2022 hebben als thema 'Unapologetically, Us'. Denver heeft gekozen voor een thema van "Together with Pride" om de eerste persoonlijke viering in twee jaar te markeren als gevolg van COVID-19. Aan het einde van deze maand (25 t/m 26 juni) ga ik mezelf in alles in regenboogkleuren hullen en onbeschaamd trots staan als een polyamoreuze, biseksuele vrouw. Wetende dat ik niet bang hoef te zijn mijn appartement, baan, familie te verliezen of op straat te worden gearresteerd vanwege hoe ik in deze wereld opduik, dankzij al het belangrijke werk dat voor mij is gekomen. Trots is een gelegenheid om al het harde werk te vieren dat is bereikt bij het veranderen van wetten en sociale attitudes. Laten we dansen in de straten en vieren alsof we een zeer lange strijd hebben gewonnen, maar ons er niet bij neerleggen dat we OK zijn met de manier waarop de dingen nu zijn. Verwar feest nooit met zelfgenoegzaamheid. Laten we onze jeugd leren sterk en kwetsbaar te zijn, onbevreesd en toch medelevend. Laten we elkaar aanmoedigen om onze behoeften en identiteiten te communiceren als mensen die deze planeet delen. Wees nieuwsgierig en wees bereid om je eigen overtuigingen uit te dagen, zelfs als je het gevoel hebt dat je al op één lijn zit met deze beweging! Onderzoek, studeer, stel vragen, maar vertrouw niet op je LGBTQ-vrienden om je over deze kwesties te informeren. Pride Month is een tijd om te blijven organiseren en harde gesprekken uit te nodigen over hoe we onze missie naar sociale rechtvaardigheid en mensenrechten voor LGBTQ-mensen en alle kruispunten tussen gemeenschappen kunnen voortzetten.
bronnen
odit.colorado.gov/blog-post/the-spending-power-of-pride
outfrontmagazine.com/brief-lgbt-history-colorado/
historycolorado.org/exhibit/rainbows-revolutions
nl.wikipedia.org/wiki/Stonewall_riots
lgbtqcolorado.org/programs/lgbtq-history-project/
Resources
Sex at Dawn door Christopher Ryan en Cacilda Jethá
Het Trevor Project- thetrevorproject.org/
Ga voor meer informatie over Pride Fest in Denver naar: denverpride.org/
Het centrum op Colfax- lgbtqcolorado.org/
YouTube- Zoek "Stonewall Riots"