Lezers vieren schrijvers
Ken je dat heerlijke gevoel om tegen een boek aan te kruipen, eraan te ruiken, een dekentje en een warme kop thee te pakken en weg te dromen in de woorden van het boek? Dat gevoel heb je aan een auteur te danken. Als je ooit een auteur hebt willen vieren, is 1 november de dag. Nationale Auteursdag wordt door boeklezers in het hele land erkend als een dag om het harde werk van je favoriete schrijver te vieren.
Tijdens de reis om in een boek te duiken, nemen we zelden een pauze om al het harde werk dat erin is gestopt te erkennen. Tranen, late nachten, twijfel aan jezelf en eindeloos herschrijven zijn allemaal onderdelen van wat er nodig is om een auteur te worden. En dat is slechts het letterlijke topje van de ijsberg van de boekenstapel.
Ik zeg dat omdat ik een auteur ben. Tijdens de pandemie, terwijl velen leerden brood te bakken, een vaardigheid die ik vele jaren geleden heb verworven, heb ik gelukkig de gelegenheid gehad om tijd te besteden aan het ontwikkelen van mijn liefde voor schrijven en heb ik twee boeken gepubliceerd. Schrijven is voor mij als tijdreizen. Ik kan werelden verkennen die ik in mijn hoofd heb verzonnen, of plaatsen uit mijn verleden opnieuw bezoeken. Ik mag stukjes van die werelden tot leven brengen. Ik heb dagenlang met mijn laptop voor mijn raam gezeten. Sommige dagen dreven voorbij en mijn kopje koffie werd met de minuut kouder terwijl ik typte. Andere dagen heb ik een krachtige zin geschreven en ben daarna wekenlang van mijn laptop weggegaan.
Voor een schrijver is de hele wereld een menu vol creativiteit. Ik ben ervan overtuigd dat we allemaal verhalenvertellers zijn, vooral boekenliefhebbers. We zoeken naar onvertelde verhalen in elke bladzijde van een pagina. Ik zoek inspiratie uit veel van mijn steeds groter wordende lijst van favoriete auteurs. Ik noemde mezelf niet altijd een schrijver. Ik denk dat ik toen ik opgroeide zo veel bezig was met de maatschappelijke normen van wat ik zou moeten zijn, en dat auteur niet op hun lijst stond. Pas toen ik op de eerste rij zat in het Newman Center for the Performing Arts in Denver op een koude, besneeuwde novemberavond. Met twee heel bijzondere boeken in mijn handen luisterde ik naar de auteurs. Ik keek toe terwijl ze hun verhalen lazen en hoe de twinkeling van elk woord hun leven leek te verlichten. Ik voelde me de enige persoon in de kamer toen de veelgeprezen Julia Alvarez en Kali Fajardo-Anstine, een mede-Denverite en auteur van het bekroonde Sabrina & Corina, praatten over de reis van hun schrijvers. Julia was adembenemend toen ze zei: "Als je eenmaal een lezer bent, besef je dat er maar één verhaal is dat je niet hebt gelezen: het enige dat jij kunt vertellen." Ik realiseerde me dat de moed die ik nodig had om mijn verhaal te schrijven, daar zat, in die woorden. Dus de volgende dag begon ik mijn boek te schrijven. Ik heb het een paar maanden opgeborgen en omdat de pandemie veel dingen van ons wegnam, evenals mijn excuus voor tijd, vond ik de tijd om te gaan zitten en mijn memoires af te maken.
Nu hebben mijn boeken het op bestsellerslijsten gehaald en door gesprekken met veel lezers hebben ze levens veranderd. Het heeft zeker mijn leven veranderd om beide boeken te schrijven. Ik kan me voorstellen dat veel van de auteurs die worden gevierd, hetzelfde hebben gevoeld.
Vier auteurs door boeken te kopen bij uw plaatselijke boekhandels. Mijn favorieten zijn West Side Books en Tattered Cover. Schrijf beoordelingen, beveel het aan aan je vrienden en geliefden. We hebben stapels boeken rond ons huis met verhalen die verteld moeten worden. In welke wereld duik jij vandaag? Welke auteur ga jij vieren?