Stoer als een moeder
Als werkende moeder heb ik een duidelijke haat-liefdeverhouding met de zomer. Ik hou echt van de idee van de zomer...langere dagen, langzame ochtenden, zonnebaden in de warme zon, luieren terwijl ik een boek lees in een hangmat, tijd in het koele water van het buurtzwembad...wat voor beelden er ook opkomen als je denkt aan je schijnbaar eindeloze zomerdagen als een kind. De realiteit van de zomer als werkende ouder, terwijl je aan de ultieme "multitask" begint, kan er aanzienlijk anders uitzien.
Ik dacht vooral aan het hectische tempo van deze week, terwijl ik op de klok keek en me realiseerde dat ik precies tien minuten had voor mijn volgende virtuele vergadering. Tien minuten om een kind te laten eten en naar het zwemteam te laten gaan, advies te geven aan mijn tienerzoon over vriendindrama, om te gaan met de grote treurige ogen van mijn hond/”soulmate” om hem zijn ontbijt te geven, en in ieder geval op zoek te zijn presentabel vanaf de taille, dus om mijn collega's op Microsoft Teams niet bang te maken. Ik sprong op tijd op het gesprek, alleen om mijn mobiele telefoon te zien rinkelen. Het is mijn dochter van in de twintig, die vanuit het halve land belt en omdat ik de reputatie heb van een "supermoeder" hoog te houden, antwoord ik natuurlijk, alleen om haar te laten vragen: "hoe kook je een kip medium zeldzaam? ” En waar is mijn man tijdens deze chaos? Hij heeft zich teruggetrokken in zijn mannenhol om te werken en heeft de deur dicht. Schokbreker! Ik stop om me af te vragen ... is dit hoe Beyonce's dagen eruit zien als een werkende moeder met drie kinderen in de zomer? Ik denk "nee".
Ondanks hoe hectisch dit allemaal mag lijken…Ik zou het voor niets willen ruilen! Vooral in het "nieuwe normaal" na de pandemie merk ik dat ik het waardeer dat, hoewel het soms een uitdaging is om alle ballen in de lucht te houden, ik door thuiswerken meer flexibiliteit heb dan vorige zomers. Het is misschien niet helemaal netjes, want ik merk dat ik soms 's morgens vroeg of' s avonds laat moet inhalen om mijn e-mail bij te houden. Als ik terugdenk aan de zomers toen ik ervoor moest zorgen dat mijn kinderen de hele dag, elke dag ergens konden zijn, ben ik dankbaar voor meer tijd samen. Dit brengt ook uitdagingen met zich mee.
Vroeger was ik overdag gewoon niet thuis. Ik had de autorit om mezelf opnieuw te centreren en zou klaar zijn om aan mijn tweede baan als moeder te beginnen zodra mijn voeten de drempel van mijn huis raakten. Tegenwoordig is goede communicatie met mijn kinderen nodig. Toen ik voor het eerst vanuit huis werkte, kwamen ze vaak binnen en onderbraken me terwijl ik in een vergadering zat. Nu begrijpen ze dat een gesloten deur betekent dat ik het druk heb, maar dat ik tevoorschijn zal komen wanneer ik kan om te reageren op alles wat ze nodig hebben. Wie weet? Misschien is deze gewoonte om de aandacht van hun moeder te delen met andere concurrerende prioriteiten een goede zaak. Ik kan niet alles laten vallen zodra ze zich vervelen deze zomer en dat zou een positief punt kunnen zijn van deze "nieuwe wereld" voor hun ontwikkeling als mens.
De tijd zal het leren, maar voorlopig blijf ik proberen elke dag mijn best te doen en mezelf wat genade en geduld te schenken. Ik zoek en geniet van die kostbare momenten van alleen zijn. Misschien is de zomer niet de tijd dat een werkende ouder het helemaal uit het park gooit in hun carrière. Wanneer de herfst toeslaat (wat zal gebeuren voordat we het weten), is dat misschien het moment om ons weer op onszelf te concentreren en meer tijd te hebben om ons aan onze professionele ontwikkeling te wijden. In de tussentijd heb ik waardering voor Colorado Access en mijn leiders hier omdat ze me een paar maanden van mijn aandacht wat dunner hebben verspreid dan normaal (ik schrijf dit terwijl ik luister naar iemand die in een microfoon schreeuwt in een sportschool vol kinderen op basketbalkamp). Godzijdank voor de gratis wifi!